Skírnir - 01.01.1889, Blaðsíða 45

5ÝZKALAND.
47
að. Dagbók keisarans var i höndum Viktoríu Englandsdrottn-
ingar, sem kom snöggva ferð til Berlín um vorið 1888. Mack-
enzie fór til Englands og varð feginn að komast úr f>ýzka-
landi. Blöðin stóðu á honum eins og hundar á roði. Svar
hans upp á rit hinna þýzku lækna kom út í miðjum olctóber
á fjórum málum, ensku, þýzku, frönsku og itölsku. Bókin var
gjörð upptæk á þýzkalandi. Var það lítill sómi fyrir þjóðverja,
að banna honum alla vörn, eptir að þeir höfðu smánað hann
og ofsótt á allar lundir. Blöð framfaraflokksins (Fortschrittler)
hafa samt ætið stutt keisararadrottninguna og Mackenzie, enda
segja þau, að Friðrik keisari mundi helzt hafa aðhyllst þeirra
flokk. Mackenzie segir, að ómögulegt hafi verið að sanna
að það væri krabbamein (Virchow sjáifur hafi ekki getað
fundið nein merki þess) og að fáeinum undanþegnum hafi
allir þeir, sem skorinn hafi verið barkinn á, dáið úr því.
Vilhjálmur keisari annar var 29 ára gamall, er hann kom
til ríkis og giptur prinsessu af Agústenborgættinni frá Slésvík,
Fyrst kom frá honum opið bréf til hers og flota og seinna til
þjóðarinnar fjórum dögum eptir að hann kom til ríkis.
Hinn 25. júní var sett þing þjóðverja í Berlín með mikilli
viðhöfn. Keisari sjálfur las upp þingsetningarræðu. Nú héldu
margir að þessi ungi og óreyndi maður mundi leggja út i
strið til að afla sér frægðar. Hann hafði reyndar haldið ræðu
i Brandenburg áður en hann kom til ríkis og sagt: «Jeg veit
að menn halda, að mig langi í ófrið, en guð varðveiti mig
fyrir slíkri óhæfu». Líka vita menn um hann, að hann er vel
trúaður, og vill fjölga kirkjum. Hann vill auka flota þýxka-
lands og gera það jafnvoldugt á sjó og a landi, ef unnt er.
Vilhjálmur keisari lagði af stað frá Kiel 14. júlí með
átta herskip í Rússiandsferð. Eystrasaltsfloti Rússa lá fyrir
utan Kronstadt og þar hittust keisararnir. Vilhjálmur stóð við
í 5 daga og dvaldi á hallargarðinum Peterhof. Einn daginn
var hersýning og fannst þýzkalandskeisara mikið til um hið
rússneska riddaralið. Vilhjálmur kann svo mikið í rússnesku
að hann gat haldið ræðustúf á því máli við tækifæri. Herbert
Bismarck, sonur gamla Bismarcks, var með honum í þessari
ferð og Giers, utanrikisráðgjafa Rússa, var tíðrætt við hann.