Skírnir - 01.01.1894, Qupperneq 48

II.
Frá öðrum löndum.
Frakklímd. í síðasta ári Skírnis er skýrt nokkuð frá athöfnum „lög-
leysingja" (anarkista) á Frakklandi, og þóttu þær þá miklum tiðindum
sæta. Miklu meira kvað þó því miður að þeim árið 1894, svo mikið, að
flest það er markverðast gerðist í sögu Frakka það ár, stóð i beinu eða
óbeinn sambandi við spellvirki þessa óaldarflokks. Framan af árinu gekk
ekki á öðru en stöðugum tilraunum af anarkista hálfu til að sprengja hós
og fólk í lopt upp, og sifeldum eltingaleik lögregluliðsins eptir föntunum.
Stundum fundust sprengivjelar á lögreglustöðvum, stundum í veitingahúsum
stundum við kirkjur. Og svo varð ótti manna í Parísarborg mikill við
þessa óaldarseggi, að hann hafði sýnileg áhrif á viðskiptalif borgarinnar.
Auðmenn tóku að dvelja úti á landinu og ferðamenn forðuðust París.
En ekki náðu anarkistar sér niðri að marki fyr en sunnudaginn 24.
júní. Um þær mundir var sýning haldin í Lyon, og fór Sadi Carnot,
forseti lýðveldisins, þangað til þess að vera viðstaddur sýninguna. Borgar-
stjórinn þar hafði haldið honum veizlu þennan dag, og er hann kom úr
veizlunni og gekk að vagni sínum, hafði mannþröng skipazt umhverfts hann.
Þegar hann var setztur í vagninn, ruddist unglingsmaður einn gegnum
mannþröngina; hann hélt á dagblaði í hendi sér og stökk upp á vagn-
þrepið. En þegar þangað var komið, þreif hann rýting innan úr blaðinu
og lagði Carnot í gegn með honum. Forsetinn hnje þegar aptur á bak
og raissti meðvitundina. Rúmum þrem stundum siðar var hann örendur.
Morðinginn var þegar tekinn höndum, þótt hann leitaði undankomu.
Uppþot mikið varð meðal manngrúans, eins og nærri má geta, og lög-
regluliðið átti fullt í fangi með að bjarga honum, því að við sjálft lá, að
hann yrði tættur sundur. Hann var ítalskur anarkisti og hét Caserio.
Sagt er, að morð forsetans bafl verið afráðið þegar eptir aftöku Yaillants
þess, er varpaði frá sjer sprengivjelinni i þingsal fulltrúadeildarinnar, eins
og getið er um í síðasta Skírni. Síðan sá illræðismaður var af dögum
ráðinn, hafði forsetinn fengið aragrúa af hótunarbréfum, en aldrei gefið