Skírnir - 01.01.1894, Qupperneq 57

England.
57
ust 15 lifandi, sumir samt svo skaddaðir, að engin heilsuvon var. Allt
hitt fólkið týndi lífinu. Auk þeBB fórust þar um 120 hestar. Námurinn
er um 1730 feta djúpur og fenguat um 10,000 tonn af kolum á viku hverri
úr honum.
Anarkistar ljetu nokkuð á sjer hera á Englandi á öndverðn árinu,
og var því hreyft af íhaldsmönnum, að þörf væri á að hepta korau óald-
arseggjanna til Englands og girða fyrir dvöl þeirra þar í landi með sjer-
stöku lagaboði. En stjórnin var ófáanleg til að fást nokkuð við það mál,
enda hafa enn eigi orðið mikil brögð að þeim spillvirkjum þar i landi.
Þýzkaland. Þess var getið í síðasta ári Skírnis, að tollmála-samn-
ingar væru byrjaðir milli stjórna Þýzkalands og Rússlands eptir hart
viðskiptastríð, sem átt hefur sjer stað milli þeirra landa. Tollur á rúss-
nesku korni skyldi færast niður ura helming og samningurinn gilda um 10
ár. Út af því máli urðu afarharðar deilur á þýzka þinginu. Stóreigna-
menn og íhaldsmannaflokkurinn snerust gegn stjórninni, en þeir fiokkar
höfðu öðrum fremur veitt Bismarck að málum. En stjórnin hafði sitt mál
fram að lokum, og fjell Prökkum það sýnilega illa, hugðu, að með samn-
ingnum drægi til of mikillar vináttu með Rússum og Þjóðverjum, og Bjálf-
ir yrðu þeir einangraðir frá bandamönnum sínum, enda er almennt litið
svo á, sem samningur þessi hafi tryggt friðarstefnu þá sem Vilhjálmur
Þýzkalandskeisari vitanlega berst fyrir af alefii.
Á þessu ári sættust þeir Vilhjálmur keisari og Bismarck heilum sátt-
um, og var því vel fagnað. Bismarck var lasinn í janúarmánuði, og not-
aði keisarinn það tilefni til þess að bæta samkomulag sitt við kanzlarann
fyrverandi, sendi einn af liðsforingjum sínum til karls með vinsamlegt brjef
og gott vín. Bismarck tók hvorntveggja vel, og 26. janúar (daginn fyr-
ir afmælisdag keisarai s), þá hann boð frá keisara. Var þá bróðir keisar-
arans sendur eptir honum út á járnbrautarstöðina í Berlín, en lýðurinn
skipaðist fram með veginum hvervetna þar sem þeir fóru um, og æpti
fagnaðaróp Sýndi keisari Bismarck hinn mesta sóma, þegar til hallarinn-
ar kom, og dvaldi Bismarck þar lengi dags. Að lokum fylgdi keisari hon-
um sjálfur tii járnbrautarinnar og skildust þeir með sömu blíðu sem í fyrri
daga. Skömrau síðar heimsótti keisarinn Bismarck á Priedrichsruhe og
fjekk hinar lotningarfyllstu og beztu viðtöknr. Eptir það brá svo við, að
blöð Bismarcks hættu að ámæla Caprivi kanzlara fyrir verzlunarsamning-
inn við Rússa, sem þá hafði enn eigi náð samþykktum þingsins, en áður