Skírnir - 01.01.1894, Qupperneq 79

Nobkur mannalát 1894.
79
an á umsátinni um París st6ð, 1871, varð hann fylkisstjðri í Seine In-
ferieure og tðk þá mikinn þátt í vörnum. Fjármálaráðherra varð hann
tvisvar. Hann var í vinstra flokki þjððveldismanna. 1887 var hann kjör-
inn forseti þjððveldisins, átti eptir að sitja að eins rúma 5 mánuði í for-
setasætinu, og ætlaði ekki að leita endurkosningar. Hjer að frarnan er
skýrt frá atvikunum að andláti hans.
Louis Philippe Albert, greifi af París, sonarson Lúðvíks Filippusar
Frakkakonungs, konungsefni Orleaninga-flokksins franska. Hann dð i út-
legð á Bnglandi, eins og faðir hans, 56 ára gamall. Auður hans var tal-
inn 40 miljðnir franka. 1 erfðaskrá sinni skoraði liann á fiokk sinn og
alla þjóðholla menn, að fylkjast um son sinn, Robert hertoga af Orleans.
Alexander III., Rússakeisari, tæplega fimmtugur, tðk við rikisstjðrn
13. marz 1881, er faðir hans, Alexsnder H., var myrtur. Hans er að
nokkru getið framar i frjettum þessum.
Johannes Frederik Johnstrup, prðfessor við Kaupmannahafnarháskðla
í steina- og jarðlagafræði, 75 ára gamall. Mikilsmetinn vísindaraaður.
Kom til íslands 1876 til að skoða Dyngjufjalla-gosið.
Ferdinand de Lesseps, verkfræðingurinn mikli, sem frægastur er fyrir
Súezskurðinn. Hann var og forgöngumaður Panamaskurðs-fyrirtækisius,
ósællar minningar. Hann var á 90. árinu, þegar hann ljezt, og svo far-
inn af elli og utan við sig siðustu árin, að hann fjekk enga vitneskju um
afdrif þess fyrirtækis.
Sir Samuel White Baker, fæddur 1891, nafnfrægur enskur ferðamað-
ur og Afríkukannari; fann vatnið Albert Nyanza.
Hermann Ludwig Ferdinand von Helmholtz, fæddur 1821, einn af
ágætustu náttúrufræðingum Þýzkalands. Er talið að naumast hafi nokk-
ur náttúrufræðiugur síðari tíma haft viðtækari áhrif en hanu.
Lajos Kossuth, frelsishetja Ungverja, fæddur 1802. Hann var af
göfgum ættum. Yar 27 ára gamall dæmdur í fjögra ára fangelsi fyrir að
birta almenningi gerðir þingsins í Presburg. Var samt náðaður eptir l'/a
ár, tók þá við ritstjórn eins helzta blaðsins í Pesth og hjelt fram kenn-
ingum frelsismanna. Arið 1848 var hann formaður ungverskrar sendi-
nefndar, er fðr á fund Ferdinands keisara til þess að krefjast stjórnar með
fullri ábyrgð fyrir hönd IJngverja. Keisarinn og ráðherrar hans voru hrædd-
ir við hreyfingarnar, sem um þær mundir áttu sjer stað í flestum Norður-
álfulöndum, og urðu við kröfum Ungverja, þótt það væri af nauðung gert.
Kossuth varð fjármáiaráðherra í nýju, ungversku stjórninni, og nú komust