Ný félagsrit - 01.01.1843, Qupperneq 107

IIM VERZLUJÍ A ÍSLAKBI.
107
vilil eba gagni einstakra nianna, |)á cr hætt viö ab barninu
veríii kastab út meb lauginni, og dragist illur hali á eptir. —
f>a& er því óþarfi aí) hræSast, ab vöruskortur muni verSa
framar enn nú á Islandi þó verzlanin verbi laus látin,
og þá mun ekki heldur vera ab óttast manndauba þess-
v e gn a, franiar enn nú e5ur fyrri, enda hefir og re y n sl a n
sýnt, aö aldrei hefir veri& einsopt manndaubi af sulti á
Islandi einsog einmitt þá, þegar v e rzl un a rfél ö g-
unum var strengiligast skipaí) aö Iáta landið
ekkert skorta, eha þegar konúngur sjálfur átti
aí> sjá landinu fyrir matarforba. Hib sama hefír og sýnt
sig alIstaSar annarstaéar þar sem líkt hefir staSiö á.
•— En ef þessi spá rættist ekki, og aðflutníngar til lands-
ins yrbi minni enn nú , þá mætti þaÖ aptur mjög vera
þeim ab skapi sem þykir landib bezt farib meb því móti
ab því sé sem minnst fært, og færa til síns máls ab á
ófribarárunum hafi allt tekib hezta stefnu til þess, af
því menn voru þá neyddir til aÖ búa aö sínu; þab er
og víst, ab þó svo færi væri í mörgu betur farib enn
nú er, því bæbi niundi máltækib sannast, ab neybin
kennir naktri konu ab spinna, og þarabauki væri þá vib
engan aí> sakast nema sjálfan sig, enda er þab og marg-
sannab, aí) jafnan hefír ílutt verib meiri matvara frá land-
inu enn til þess*X^svo ekki er reyndar framar ab óttast
hallæri fyrir það, þegar menn nýta gæbi landsins og fella
sig viíi þau. — En nú óttast menn að útlendir flytji
tóman óþarfa, sem landsmenn glæpist á. þessu er alls
ekki ab kvíba, því þegar verzlan er frjáls þá er sú vara
ílutt sem útgengiligust er, og reynslan hefir sýnt, aí> þó
Islendíngar sé glisgjarnir þá hefir glis þab sem þeim
*) Sja „þrja'r iiljrjöróir", bls. 8.