Ný félagsrit - 01.01.1849, Qupperneq 5

AVARP TIL ISLENDINGA.
a
vorri, aí) hún se í öllmn Hkanilegnm efnuni á borb vi<b
Skrælingja, geti ekki lifab neina ine& niildilegri
afestoö og hjálp frá Danmörku, og föSurlegri uniönnuin
Dana, þeir lialda þab s6 synd a& syna þessa auiningja
nokkurri annari þjóí) en Dönuni, því liinir hræöist
þá og vilji ekki nærri þeini koiua, Danir einir hali
hjartagæzku til þess. þab er ekki letta leikur aö
sannfæra þessa þjófe tnn, aí> Islendíngar hafi þá ráb-
rfeild og vitsinuni, ab þeir viti hvaö þjóbréttindi se,
eba aö þeir hafi þá frelsistilfinníngti, aíi þeir þakki ei
i aubmykt fyrir serþvab þab, sein vib þá væri gjört,
einsog þab væri allt gjört í vísasta og bezta tilgángi,
þareb hlybni og þjónkan vi& Dani væri þjóbarinnar
einka líf og viburhald. — En, meb hverju á þá aö
sannfæra Dani uin þetta, þareb bænarskrár eintóniar
inegna þab eigi? — allt híngabtil var ekkert annab
fyrir hendi, en ab lýsa óskum voruin í bænarskráni
og knýja á hurbir einvaldskonúngs vors; þó opt
væri tekið ineb þegjandi greinju inóti því, sem í hans
nafni var á oss lagt, þá stóbu heit forfebra vorra
óröskub, og vernd hans var oss jafnan lofafe; þab var
ekki hefdur annars ab vænta, en ab vér, einsetuinenn
mebal þjó&anna, væruin snortnir sama dobadúr, seni
allflestar þjóbir Norbnrálfunnar lágu í. En nú er
öferu ináli abgegna: — þ j ó & i n n i í Daninörku höfum
vér aldrei hlýbni heitife. þegar nú einveldib er af-
nuniib og þjó&inni fengin stjórnin í hendur, þá eigura
vér jafnrétti meb Dönuiii, en ekki ininna, þab er
ab skilja svo framarlega sein vér sýnuin ab vér séiim
þjóö, svo fraiuarlega sem vér sýnmn nieb öbru en tára-
votuin bænarskráui, a& vér höfuni vilja og saniheldi
til a& leitast viö meö öllu leyfilegu inóti a& ö&last