Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1907, Blaðsíða 30

32
staðið nær sjó en hann er og ekki verið færður. Hann er neðstur
af öllum Traðarholts-hjáleigum. Bærinn að Skipum stendur nú rétt
hjá honum.
V.
Á bls. 8 er það tekið fram, að bæjarnafnið að Skipum bendi á
hafnarstöð og skipaferð og jafnframt, að nú sýnist það eigi líklegt.
En því má bæta við, að þar, sem hann er nú, hefði hann víst aldrei
fengið þetta nafn. Hann er ekki svo nærri sjó, að ástæða væri til
að kenna hann við skip, þó þau væri þar við sjóinn. Það er auð-
ráðið af likum, að hann hefir, eins og aðrir sjóbæir þar strandlengis,
verið færður lengra eða skemmra frá uppruna-stað sínum undan
sjónum. Enginn veit nú hvar hann hefir áður verið. Sá staður er
annaðhvort hulinn sjó eða sandi. Honum hefir ekki þótt óhætt nær
sjó en uppi við Grímsdæl nær Grjótlæk. En eins og venjulegast
er, þá er bæir eru fluttir, hefir hann verið látinn halda nafni sínu,
þó það ætti þá ekki lengur við. Mætti telja mörg dæmi upp á það
og er oftast heppilegra en að nýtt nafn sé upp tekið, sem þó eru
líka dæmi til.
En fyrir utan líkurnar get eg nú tilfært bréflega sögn um það,
að bærinn var fluttur. Eftir lát Þorleifs sál. Kolbeinssonar á Háeyri
fekk eg að skoða bréfa skræður, sem til voru eftir hann. Þær voru
grautfúnar og áttu að brennast. Þar fann eg þó tvö blöð svo læsi-
leg, að eg gat tekið gallalítið afrit af þeim. Á öðru var dómur
Þórðar biskups um dagsverk presta. Á hinu var skrá yfir Skipa-
bændur síðan bærinn var fluttur. Hana gat eg þó ekki tilfært þar,
sem Skipa er getið í Árb. 1905, því þá er eg ritaði það, gat eg ekki
fundið afritið og mundi innihald þess of ógjörla til að minnast á
það. Nú hefi eg fundið það aftur og set það hér. Fylli eg sjálfur
í eyðurnar.
»Tómas er maður nefndur er bjó vestur á (landi) ógiftur og
hélt bústýru og tók til upp(eldis) pilt og stúlku. Pilturinn dó 18
vetra vofei(flega). En Tómasi varð svo mikið um, að hann se(ldi)
eigur sínar allar og eirði hvergi þar um sveitir, fór svo sveit úr
sveit þar til hann komst að Hrauni í Ölfusi, var þar um tima, fór
þaðan að Skúmsstöðum á Eyrarbakka og var þar lítinn tíma, þaðan
að Stóra-Hrauni, giftist þar og dó þar, og átti einn son er Hannes
hét. En sá Hannes fór að Skipum í sömu sveit og átti dóttur Ingi-
mundar, er Skipana flutti, og bjó þar allan sinn búskap. Eftir hann
tók jörðina Jón, er átti dóttur Hannesar, og bjó þar sína tíð. Eftir
hann tók jörðina hans son Hafliði og bjó þar sinn aldur og varð