Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1949, Qupperneq 132

SKYRSLUR
I. AScdfundur 1949.
Hann var haldinn laugardaginn 17. des. í kirkjusal Þjóðminja-
safsins, kl. 5 síðdegis.
Formaður setti fundinn og skýrði frá störfum félagsins á árinu,
gat um útgáfu Árbókar fyrir árin 1943—48. Nefndi sem nýbreytni,
að nú voru látin fylgja greinunum yfirlit á ensku vegna útlend-
inga, sem kynnu að vilja vita um efni þeirra. Síðan las formaður
upp ársreikning félagsins fyrir síðastliðið ár. Hafði hann verið sam-
þykktur af formanni og endurskoðaður af endurskoðunarmanni fé-
lagsins, án þess að þeir hefðu fundið nokkuð athugavert við hann.
Formaður minntist þess, að félagið varð 70 ára á yfirstandandi ári.
Samkvæmt fundarbók þess er það talið stofnað 8. nóvember 1879.
Las formaður upp hinar fyrstu fundargerðir í fundabókinni.
Þá benti formaður á, að fjárhagur félagsins hefði nú batnað á
hinum síðustu árum og taldi því ekki nauðsyn bera til að lögákveða
hækkun árstillaga til þess að svo stöddu.
Síðan urðu nokkurar umræður um félagið, einkum árbók þess.
Jón Ásbjörnsson hæstaréttardómari kvaddi sér hljóðs og ræddi um
ensku yfirlitsgreinarnar í síðustu Árbók; taldi hann þær myndu vera
fremur til bóta, en kvaðst hefði kunnað betur við, að þær hefðu
allar verið saman aftast í bókinni. Ennfremur kvaðst hann ekki
kunna við að hafa enska texta undir myndunum, með þeim íslenzku;
lagði til, að þeir væru hafðir í skrá aftast í bókinni. Enn fremur lagði
hann til, að stjórnin athugaði, hvort ekki væri rétt að hefja nýja
,,seríu“ árbóka.
Einar Ásmundsson hæstaréttarlögmaður tók í sama streng, en
lagði til, að árbókunum yrði hagað þannig, að miðað yrði við bindi
með ákveðnum fjölda hefta.
Snæbjöm Jónsson lagði áherzlu á, að félagið léti meira á sér bera,
og taldi heppilegt, að það yrði kynnt með erindi í útvarpinu. Enn-
fremur taldi hann, viðvíkjandi árbókinni, að yfirlitin mættu gjarna