Ársrit Hins íslenzka kvenfélags - 01.01.1897, Síða 9

II
annarstaðar hafa haft. í þeim skóla hafa þær
lært að þekkja sjálfar sig og sjá að þær höfðu
krapta og skyldur til að taka þátt í öllurt? fram-
sóknar-tilraunum mannkynsins, og ryðja nýjar
brautir yfir vegleysur eymdar og spillingar, er
enginn hafði treystst að leggja út á áður. En þó
íslenzkar konur hafi farið á mis við þetta upp-
eldi, held jeg að þærstandi jafnvel betur að vígi
en aðrarkonur þegar ræða erum afskipti af stjórn-
málum landsins. Málefni vor íslendinga eru ein-
föld og óbrotin, og íslenzkar konur hafa átt betri
kost á því að fylgja því sem hjer hefur farið
fram, en konur annarstaðar. Jeg gjöri hjer ráð fyr-
ir þeirri þekkingu á málum landsins, sem at-
kvæðisbærum mönnum er ætlað að hafa og þessarar
þekkingar er jeg sannfærð um að hver meðalgreind
kona, með meðalgóðum ástæðum, getur aflað sjer.
Það er ekki til neins að dyljast þess, að sá
tími fer í hönd að gjört verði út um frelsis-
kröfur Islendinga og að þjóðin verður fyrir næsta
þing að lýsa yfir vilja sínum svo skýrt og skil-
merkilega, að enginn geti, hvað mikið sem hann
kynni að langa til þess, sagt, að hann vissi ekki
hvað hún vildi. Vjer höfum sem þjóð margs
að iðrast og bera kinnroða fyrir, en þó eru þær
tilraunir, er gjörðar hafa verið á síðasta sumri
til að láta Island afsala sjer rjetti sínum að lög-
um, fárra manna verk. Þjóðin getur þvegið hend-