Ársrit Hins íslenzka kvenfélags - 01.01.1897, Qupperneq 33

35
ekki fyrst og fremst kona, og í félagslífinu er
hún ekki látin finna, að hún sé það. Hún er
fyrst og fremst maður eins og aðrir. Félag-
inu gerir hún gagn, er sjálf tápmikil og setur
táp í þá, er hún hefur kynni af. Sálarfræðing-
urinn sjer þar meira, hann sjer sál, auðuga að
mótsögnum þeim, er einar skapa fegurð.
(Lauslega þýtt úr »Kringsjá« af Asu)
3*