Fylkir - 01.01.1922, Side 60

60
bana og Fáfnis-mál, þeirra fegurst að máii, og andríkust. I Helga'
kviðu er málið víða forkunarfagurt og sum stefin eiga vart sína jafning3
á neinu öðru Evrópumáli. — Jafnvel þó Edda jafnist engan vegin á við þa^
bezta i heilagri ritningu, né nálgist Vedur Indverja að andlegri auðleg^
og málfræðislegu skrauti, né rit Konfusíusar að fjölbreyttri þekkingu sinn*
> tíma, né Kóraninn að siðferðislegum áminningum og vandlæti, þá er huU
samt andlegt ljós, þess kynbálks, sem liún var rituð fyrir, á þeim van-
þekkingar tímum, sem hún var samin, og er því þess verð, að hún ^
hreinsuð af rangfærslum og rétt þýdd.
/ - / ';j
t =«===
©rÖsending. -
Til viria Ijóss og lífs, sendi eg þau fáu orð, sem hér fylgia:
Orðið, orð, þýðir samkv. uppruna sínutn, það sem lýsir eða
er Ijóst; en Ijósið er uppspretta lífsins, og lífið elur hugsu11,
En hugsun er meðvitundarfult samstarf heilakerfisins og ufU'
heimsins og ein tegund þess starfs er mælt mál, eða töluð
eða rituð orð, sem tákna þá hugsun og skýra tilgang hennar
eða hugsarans. Tilgangur þessarar orðsendingar er fyrst og
fremst, að óska lesendum hennar góðs árs og þakka vin'Uú1
og kunningjum fyrir hjálpsemi, velvild og tiltrú, í tilraunutu
mínum að vinna öðrum, jafnt sem mér sjálfum, ofurlítið gagn’
með því að benda á betri leiðir, til verklegra og verulegra
/framfara og framkvæmda, en menn hafa hingað til farið, e^a
reynt að fara, hér á íslandi.
Leiðin, sem eg vildi benda á einkanlega, er vegur aflsins>
sem lýsir sér, eigi aðeins í sólarljósinu og eldingunni, heldur
éinnig í hitanum og eldinum, sem hverskonar áköf hreifiug>
eins og hraðfara myllusteinar, hrapandi björg, fallandi fossai"
og þjótandi fellibyljir geta^alið, aflins, sem sefur í hverjun1
segulsteini, sem vaknar þegar'málmvírs hespu er sveiflað íyr,r