Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1883, Qupperneq 4

4
ur einhver minni síld, t. a. m. loðna eða kópsfld, en
réttnefnd er marþvara ekki sfld, heldur krabbategund;
svo telur hana Benedikt Gröndal í dýrafræði sinni,
Eggert Ólafsson f ferðabók sinni o. fl. Marþvara er
nefnd í skáldskaparmálum í Snorraeddu.
Árið 1697 veiddi hinn danski kaupmaður Peder
Andersen, og er þess eigi getið, hvar hann var bú-
settur hér á landi, svo mikið af síld, að hann að mestu
bætti úr því tjóni eða halla, er fellirinn sama ár olli
honum (Deo, regi, patriæ bls. 66, sbr. bls. 245). Ola-
vius segir í ferðabók sinni, að síld hafi ekki verið veidd
f manna minnum í Isafjarðarsýslu nema árið 1773.
pegar Mohr var á Akureyri, í fardögum 1780, þá var
þar veidd síld. f>ó að allmargir þektu síldina og
hefðu hugmynd um, að sú veiði gæti verið arðsöm, þá
var það samt eigi meira en svo, að búnaðarnefnd eða
Landkommission sú, er átti að íhuga málefni landsins,
f álitsskjali, sem prentað er í lagasafninu við Resol.
21. marz 1774, ber sig upp um það, að hún hafi ekki
fengið áreiðanlega vissu um, hvaða síld sé á íslandi.
í gömlu félagsritunum er í 3. b. 1783 ritgjörð um
sídarveiðar, og vakti hún eigi áhuga landsmanna.
Um síðustu aldamót var gjörð talsverð tilraun
með norskum mönnum að veiða síld í Hafnarfirði, og
má af hinum dönsku eptirmælum 18. aldar, bls. 115—
ng, og hinum íslenzku bls. 100—102, sjá, að Magnús
Stephensen taldi fullvíst, að þessi veiði mætti verða
arðsöm, (sbr. Árbækur 9. D. bls. 116). Alt fyrir það
varð eigi meira úr veiði þessari, en af og til vóru þá
ádráttarnet brúkuð, einkum á Akureyri og í Hafnarfirði
(sbr. lagasafn 7.b. bls. 191 (Resol. 21. júlí 1808) ogmá
þar af ráða, að almenningi hefir verið gefinn kostur
á að fá sfldarnet, sem unnin voru í fangahúsinu í
Reykjavík. Um og eptir 1830 veiddist opt mikið af
síld í dráttarnetum á Akureyri, og var það Lever