Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1883, Qupperneq 18

i8
en vitaskuld er það, að svo mikið mætti veiða, þó
eigi sé það hugsanlegt í framkvæmd.
Eg skal nú byija lýsingu mína á sildinni og má
enginn búast við þvi, að það verði gjört vísindalega,
heldur svo að menn geti fengið hugmynd um hin
helztu atriði, að minsta kosti þau, er hver sá ætti að
láta sér ant um, sem hefir áhuga á þessari veiði.
Síldin er í öllum höfum heimskauta á milli, og
eru af henni margir flokkar, og af fáum fiskum mun
vera meiri mergð. Henni er skipt í 18 eða 20 flokka,
og af þeim hefir sú síldin, sem kölluð er clupea, flest-
ar tegundir eða yfir 60, eptir því, sem vanalega er
talið. f>essi margbreytta flokkaskipun kemur eigi við
hér, bæði af þvi, að ekki er hér um margar tegundir
að ræða, og enda opt óvíst, hvort rétt sé talið. það
eru að eins tvær, sem hér varða oss mestu; það er
clupea harengus, hin eiginlega hafsíld, er Norðmenn
kalla „Storsild“, og eptir árstíðum, „Vaarsild“, „Som-
mersild41, „Höstsild“, og clupea sprattus, sem almenn-
ast er hér á landi að kalla kópsíld. í Noregi hafa
menn fyrrum þráttað um, hvort vorsíld og sumarsíld
væri tvær sérstakar tegundir, og er þess hér getið til
þess, að menn ekki brenni sig á sama soðinu, þar eð
flestir, ef ekki allir, nú telja það sömu tegund. Á
Bretlandi hafa menn og verið í efa um, hvort kópsíldin
(c. sprattus) og hafsíldin væri tvær tegundir eða einn
og hinn sami fiskur. Menn hafa því fyrra til stuðnings
mismunandi hrygningartíma og hrygningaraldur, og að
þessar tvær síldartegundir aldrei finnist saman, held-
ur lifi í fjandskap sin á milli, en á móti, að ekkert
sérlegt sé í sköpulagi þeirra, sem réttlæti skiptinguna;
vaxtarlagið sé ekki einhlítt, þar sem yfirbragð og ytri
mynd fiskjarins kunni að vera nokkuð frábrugðin ept-
ir lífskjörum og aldri.
Hin almenna síld vor á heima í norðurhöfum