Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1883, Qupperneq 22

22
til þess að hrygna og hagar eptir þvi göngu sinni.
Eptir nýrri ransóknum hafa menn fundið hrogn henn-
ar, og það frjóvguð, ekki að eins 1 vogum og fjörðum,
sem eru grunnir, heldur og á allmiklu dýpi, og eru
120 faðmar taldir sem hið mesta. Síldin kýs sérsjálf-
sagt þá staði til hrygningar, sem hafa hin helztu og
beztu skilyrði til útklaksins, og eptir reynslunni eru
þeir á grunnu nálægt landi, en alt fyrir það hafa menn
fundið frjóvguð hrogn á góðum döfnunarvegi á tals-
verðu dýpi, og hljóta því og þar að vera allgóðir eða
nægilegir kostir til útklaksins. Boeck hefir í Utsire-
firðinum í Noregi tekið upp frjóvguð hrogn frá 60—70
faðma dýpi, og seinna fundið hrogn á 100 föðmum
með fóstri á döfnunarvegi. Hann hefir allvíða á miklu
dýpi fundið síldaregg, sem hafa verið með lifandi fóstri,
svo að eigi verður álitið, að það komi mjög sjaldan
fyrir, að hún hrygni djúpt. það er og heldur ekkert
í eðli eggsins eða gangi hrygningarinnar, það er menn
þekkja til, sem tálmar því, að fiskurinn geti dafnað á
talsverðu dýpi eða langt frá landi. Síldin hlýtur að
vísu að kjósa sér hina hentugustu staði til hrygningar-
innar, en á hinni löngu göngu hennar á þá beztu hrygn-
ingarstaði gæti hugsazt, að það kæmi fyrir, að hún
yrði að hrygna þar, sem hana ber að, þegar hún er
komin að goti, Hún hlýtur þá að velja þá staði, sem
beztir eru af þeim, sem hún á völ á á þeim tíma.
Auk þessa, sem er mjög sennilegt, er það og líklegt,
að hin stærsta hafsfld hrygni úti á sjó á brotum, ekki
mjög langt frá landi, alment eða jafnframt því að hún
kýs sér staði utarlega í fjörðum. þannig telur Boeck
allmörg merki til þess, að hin norska stórsíld hrygni
og hafi ætíð hrygnt nokkuð langt fyrir utan Norðland
norðarlega í Noregi.
Ef að þetta er haft í huga, og borið saman við
það, er vér sjáum og heyrum dags daglega, þá má