Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1883, Síða 25

það má vera, að athug-un á gróðrar- og dýralifinu
í sjónum geti gefið bendingu um, hvar líklegt sé að
sildin hrygni. ý>að mun ekki vera nauðsynlegt, að
hrygningarsvæðin hafi mikla Ijósbirtu, en þó nokkra.
Alment finnast þau dýr sem eru við strendurnar, svo
sem þangdýrin, ekki á miklu meira en 30 faðma
dýpi; hið sama er og um margar skeljar og kóralla,
en þegar komið er á 100 faðma dýpi, hvar sem er á
jörðunni, byrjar alveg nýtt dýralíf, svo sem dýpiskór-
allar og flatir fiskar m. fl. í miðjarðarhöfunum eru
þegar umskipti á 30 föðmum, og millibil, sem er fá-
tækara af grösum og dýrum frá 30—80. Orsökin til þessa
getur ekki verið hiti eða kuldi, eða efnisásigkomulag
sjávarins, heldur ekki hreifing, og er þá ekki eptir
nema eitt, sem einnig er skilyrðið fyrir hrygningunni,
eða Ijósið. Secchi, Pourtalés og Bougner telja eptir
ransóknum sínum, að þessi takmörk sé á 40—50 föðm-
um. Gróðurinn á grunninu við strendurnar dafnar við
ljós, en allur sá gróður, sem er dýpra, þróast í myrkri.
í fersku vatni, sem er tærara en sjórinn, nær grunn-
vöxturinn lengra niður. pau dýr, sem lifa í miklu
dýpi, hafa stærri augu eða eru jafnvel blind, og er
það gagnstætt því, sem er með grunndýrin. Mörg
myrkradýr, sem eru í miklu dýpi á daginn, koma upp
i sjávarmál á nóttu, og slær þá á þau maureldisglæju.
Ef að vér nú tökum það til greina, að nær heimskaut-
unum er langur dagur og björt nótt og helzti hrygn-
ingartími síldarinnar byijar með þeim tíma hjá oss, þá
virðist, að því leyti sem nokkur birta er skilyrði fyrir
döfnun eggjanna, ekkert sjáanlegt því til fyrirstöðu að
álíta, að sildin geti hér á Norðurlöndum eða íslandi
hrygnt á allmiklu dýpi. pað eru því öll likindi til þess,
að reynslan frá Noregi einnig staðfestist hér.
Nokkru á undan hrygningunni safnar síldin sér í
torfur og leitar á hrygningarstaðinn. Menn þykjast