Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1883, Blaðsíða 33

33
krabbaflær, og hinar minstu þeirrar dýrategundar
tæplega sýnilegar án sjónauka. J>að gegnir furðu, að
svo lítil dýr skuli vera undirstaðan til hins mikla
sjávarafla, en hann telur, að bæði Makrel og haust-
síldin í Noregi leggi mest til fitunnar af dýrum þess-
um, og undir hinni smágjörfu skel þeirra sjáist í
stækkunargleri fitudropar milli vöðva og innýfla. Síld-
in þarf þá ekki annað en að súpa dýr þessi í sig
til þess að matast; það gera og bæði hvalir og fuglar
við Spítsbergen og í suðurhafinu. Krabbaflær þessar
eru almennar í norðurhöfunum og hér við ísland.
Norðmenn þeir, sem veiða síld hér, hafa séð ógrynni af
þeim. Sars prófessor, sem kom hingað til íslands 1876,
fann á leiðinni frá Noregi til Færeyja hafið fult af
rauðátu, eptir því meira sem hann fjarlægðist Noreg,
og mest 20 mílur þar undan landi. En það var merki-
legt, að á leiðinni frá Færeyjum til íslands tók hann
eptir því, að átan hvarf svo að kalla. Sjórinn fékk
annan lit; milli Noregs og Færeyja var hann djúp-
bláleitur, milli Færeyja og íslands hafði hann ljósan,
óhreinan. grágrænan lit; þessi litur hélt sér meðan
þeir voru í höfunum við ísland, og þar í hafinu var
ekkert af átunni. þegar þeir nálguðust aptur Noreg,
varð hafið aptur bláleitara. þar eð það er sagt, að
mikið af átu sé við strendur íslands, heldur hann að
sérstök atvik hafi verið til þessa. Miklir vestan storm-
ar höfðu gengið áður, og er því tilgáta hans sú, að
stormar þessir hafi kastað átunni austur á við undir
Noreg. þeir urðu varir við átuna norðar, langt úti í
hafi, þar sem þeir fóru um það, og heldur hann að
síld muni vera að finna ávalt undir átuflekkjunum, því
hún muni reka hana saman í flekki alveg á sama hátt
og upsinn rekur síldina.
Nákvæmari grein en þetta er enn eigi hægt að
Tímarit hins islenzka Bókmentafélags. IV. 3