Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1883, Side 38

3«
firði, verið veitt mikið með ádrætti fyrir veturgamlan
og tvæ- eða þrévetran upsa. Menn mega því ganga
að þvl visu, að stórupsinn muni ekki hafa minni af-
skipti af síldargöngum hér en í Noregi, þótt litt þekki
menn til aðfara hans. fess er ekki heldur von, því
að öll upsaveiði hér er óþekt, þó að um hana hafi
verið ritað allvel í Félagsritunum gömlu.
Mér getur eigi skilizt betur, en að hinn stóri haf-
þorskur hjá oss, sem er miklu stærri en þorskur Norð-
manna, sem þeir veiða á grunnmiðumsinum, —en því
nær ekkert af hinum stóra þorski, er þeir kalla Rev-
torsk, — muni gjöra sömu atlögur að síldinni sem upsinn,
og eru þess hér dæmi á hverju ári. Hann mun fara
að á sama hátt og upsinn, fleyga smáhópa úr stór-
torfunum, reka þá fram og ofsækja. J>að verður á
hverju vori vart við þetta i Faxaflóa, og þarf eg ekki
að lýsa því. En það held eg, að hvorki upsi né þorsk-
ur muni taka síld að neinum mun eða geta náð henni,
þegar hún hefir dreift sér. Hún er þá að mestu ein
sér, getur synt undan og forðað sér miklu betur, en
þegar hún er i hnappi. Eg hefi opt orðið þess var,
að þó að nokkur síld hafi verið hér fyrir innan eyjar
í Reykjavík, þá finst þó ekki eða því nær aldrei
sild í þorski, eptir að hún hefir dreift sér.
|>að reynist svo í Noregi, að þegar síldina ber
að landi, þá leitar hún vissra stöðva fremur en annara
til þess að hrygna, og nemur fyrst broddur torfunnar
þar staðar; það sem svo gengur inn á eptir, nemur
staðar öðru hvoru megin við stöðvar fyrsta skriðsins.
Sú ganga, sem komin er inn eða lögst, vikur þá ekki
á annan stað; ný og ný gönguskrið halda svo áfram
að leggjast við land, og i þeim siðustu er sildin yngst
og minst. |>að eru að eins afbrigði, ef á sama stað
fiskast optar, svo að hlé verði á milli, en beri það við,
þá er það ekki sama gangan, sem leitar inn aptur