Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1883, Side 44

44
að þegar síldin hefir verið komin á staði, sem liggja
bert fyrir hafvindum, þá hefir hún horfið þangað, sem
meira skjól var fyrir. Hér á landi vita menn þess
dæmi, að síld hefir rekið á land sakir ofveðra sbr.
bls. 23.
í>á skal þess getið, hvort hiti og kuldi hafi á-
hrif á sildargöngur. Áður er skýrt frá, að síldareggið
ungist út með rnjög litlum eða því nær engum hita,
og menn hafa einnig óræka vissu fyrir þvi, að sérlega
mikill hiti er ekki nauðsynlegt lífsskilyrði fyrir síld-
ina, sem er heimilisföst fyrir norðan og sunnan heim-
skautabauga, og í hinum heitari höfum miklu nær
miðjarðarbaug. En þó má vera nokkur munur á því,
hvað bezt eigi við hana, og hafa menn þá reynd á
því, að því meiri hiti sem er ofan til í sjónum, þess
neðar hafist hún við um hrygningartímann, til þess að
fá mátulegan hita. þetta kann nú rétt að vera í
heitari löndum, en hér er eigi svo mikill munur hita
og kulda, sem þar, að minsta kosti ekki um há-sum-
artímann. Boeck fann, að þegar hitinn á yfirborði
sjávarins var frá */8—50 Celsius, eptir því sem viðraði,
var mismunurinn á 10 faðma dýpi ekki meiri en i°,
eða hitinn milli 3 og 40 C., og á 30 faðma dýpi varð
hann nokkurn veginn jafn, eða um 40 C. Hann þyk-
ist hafa fengið vissu fyrir því, að þegar yfirborð sjáv-
arins er kalt, þá haldi síldin sig dýpra að botni en
þegar hlýrra er. pegar við veiðar eru höfð net, sem
haldast uppi með bólum eða duflum alt að 10 faðma
frá sjávarfleti, og aptur önnur eru lögð við botn, þá
er hægt að sjá, þegar vitjað er um netin, á hverri
dýpt mest ánetjast og í hver netin, ofar eða neðar,
mest veiðist í sama mund. þ>etta hefir Boeck ran-
sakað mjög nákvæmlega í mörg ár, og sannfærzt um,
að svo muni alloptast vera, sem áður var sagt, þó að
ýmisleg önnur atvik, t. a. m. stormur, kunni að gjöra