Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1883, Qupperneq 56

5*
þess, að með reknetaveiðinni geta menn leitað veiðar-
innar um stórt svæði, og farið svo langt og skamt
sem þarf, ef að eins þess er gætt, að skipið geti náð
til lands í tækan tíma, svo að veiðin ekki spillist. Eg
skal taka tvö dæmi, sem gera þenna mismun ljósan.
þilskip sem er útbúið til reknetaveiði frá Keflavik,
Hafnarfirði eða Reykjavík, getur leitað til veiði í öll-
um Faxaflóa undan Mýrum og Jökli, og jafnvel aust-
ur að þorlákshöfn. Ef skip hefir stöðvar t. a. m. á
Siglufirði, sem er ein hin veiðihentasta höfn á öllu
landinu, þegar íslaust er, getur það veitt við rek í öll-
um Skagafirði, Eyjafirði utarlega og austur að Skjálf-
andaflóa. Af þessu dæmi má sjá, að reknetaveiðin
getur náð yfir stórt svæði, mikið stærra en ef að eitt-
hvert síldarfélag hefði fastar veiðistöðvar á einhverj-'
um þessara staða, í Hafnarfirði, við Gufunes, Hvalfjörð,
Siglufjörð eða Hrísey. það getur jafnvel komið fyrir,
að þó að næg síld sé fyrir utan síldarfjörðinn, en
gangi ekki inn, þá geti ekki orðið veitt í byrginótum,
en megi hafa mikla veiði með reknetum. Til rek-
netaveiða er hægt að hafa þilskip, sem á öðrum árs-
tfmum eru höfð til annara veiða, einkum ef menn
veldu sér það skipalag, sem hæfir vel til hvorstveggja.
J>ess ber og vel að gæta, að það er ekki einungis
með þilskipum, sem sfld verður veidd á reki, held-
ur og á stórum opnum bátum. Á Skotlandi hefir mjög
lengi verið deila um, hvort hentari sé bátar eða þil-
skip til slíkra veiða. Sumir hafa haldið því fram, að
það ætti ekki að hafa annað en þilskip til slfkra veiða.
Aptur hafa aðrir haldið því fram, að sé veitt nærri
landi, þá sé fjarstætt að hafa annað en báta til veið-
anna. 1 fyrsta lagi þarf góðar hafnir fyrir þilskipin,
en ekki fyrir báta, því þegar þeir eru ekki brúkaðir,
eru þeir settir á land, hægt að gera við þá og gæta
að þeim, sem og að setja þá fram, þegar á þarf að