Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1883, Qupperneq 59

59
norska veiðiaðferð, því þar sem meðal reknetaveið-
in er talin fyrir bátinn í hverjum róðri, svo að hún
þó fyrir alla vertíðina ætíð verður nokkur, þá eru
ótal norskar nótaútgjörðir, og það mjög kostnaðarsam-
ar, sem á heilu sumri veiða ekkert, og það jafnvel ár
eptir ár. þ>ær gjöra suma menn rika, aðra fátæka,
nokkra ríka eitt árið og fátæka hitt. Að öllu sam-
töldu er því mjög mikil ástæða til þess að álíta, að
reknetaveiðin muni verða íslendingum hollari en norsk
veiðiaðferð, þegar fráskildir eru þeir staðir, sem eru
sérlega vel fallnir til byrginótaveiða, eða stór félög
stofnuð með nægu fé.
f að er eitt atriði þessu viðvíkjandi, er eg get
ekki með fullkominni vissu skorið úr eða skýrt frá, og
verð eg á þvi að hafa allan fyrirvara. f>að er um
það, hvort og hve nær síldin finnist á reknetaveiði-
stöðvunum og gefi færi á sér. Á því finst mér samt
enginn efi geta verið, en þetta þarf alt fyrir það að
sanna verklega með nœgum tilraunum. |>að er eigi
lengra en fáein ár liðin frá því, að verkleg reynsla
var fyrir því, að síldarveiði gæti eigi þrifizt á íslandi, og
að þessum reynslunnar sannleika, ef svo má kalla, alt
í einu var hrundið af útlendingum. þ»ví ættu menn að
vara sig á því, að dæma ekki eptir ónógum tilraun-
um um veiðiaðferðina, en halda þeim fram með þeim
áhuga, forsjá og krapti, sem leiddi hið rétta í ljós.—
Sjálfur er eg sannfærður um, að reknetaveiðin er hin
líklegasta og hollasta veiðiaðferð fyrir allflesta hér á
landi, að minsta kosti til þess, að sildarveiðarnar geti
eflt jafna og almenna velmegun, og engu síður en
byrginótaveiði Norðmanna, er varla mundi hafa tíðk-
azt þar að mestu, ef þeir hefðu ekki hvern fjörðinn öðrum
fegurri og vogskorið land. þ>ar hagar til öðruvísi en
hér. Sama er og um vesturströnd Svíarfkis, að rek-
netaveiðin þar hefir ekki getað komizt á. þ>að virðist