Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1883, Qupperneq 68

68
stórmastrið dregið upp aptur, segl undin upp, farið
heim, ef vel veiðist, eða þá leitað aptur til nýrrar
veiði.
f>etta er nú að vísu engin tilsögn nm veiðiaðferð-
ina, er nægjanleg sé, en menn geta fengið nokkra
hugmynd um hana af þessu, og sé veitt á bátum, þá
verður að haga ýmsu á annan hátt eptir atvikum.
f>að er vandi að leysa úr þvi, hvar leita skuli til
veiða, og verða eigi reglur um það gefnar, sem farið
verði eptir.
í byrjun veiðitímans verður sjaldan farið eptir
öðru en því, hvar sild sé vön að vera, en sé hún farin
að sýna sig, má af mörgu ráða, hvort hún sé á ein-
um stað fremur en öðrum. J>ar sem fuglferð er mikil
og hvalagangur, má ganga að því vísu, að þar muni
einhver síld vera fyrir. Menn taka mark á, hvort
vart verði við æti síldarinnar, sbr. 31—33 bls., hvort sjór
lýsir af maurildi í hlýju veðri eða glampar fyrir árum
eða kjölfari. Stundum má og sjá eins og ljósrák bregða
fyrir, þegar síldin tekur viðbragð. Annars þykir ekki
gott til veiðar, þegar svo stendur á. Sjórinn er þá
optast nokkuð glær, svo að það, ef til vill, lýsir
af netunum og fiskurinn gengur þá síður í þau.
þegar stór síldartorfa er þétt, verða menn þess
opt varir, að þéttum litlum loptbólum skýtur upp.
Sjórinn fær einkennilegt útlit, verður sléttur og jafn,
og halda menn að þetta komi af loptbólunum. Sumir
ráða af þeim, hversu djúpt sildin muni vera fyrir.
Springi þær, þegar þær koma upp, er síldin djúpt, en
syndi þær litla stund ofan á sjónum, á síldin að vera
nær sjávarbrún. Að þannig bólar af sildinni, verða
menn helzt varir við, þegar bjart er, og geta því ekki
farið eptir því nema á daginn með nokkurri vissu,
bæði um það, hvort síld sé fyrir og hve mikil.
Frakkneskir og enskir rithöfundar segja, að þar