Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1883, Qupperneq 78

7»
heitt, er tunnunum strax lokað, en annars eiga þær að
standa dægrið (12 stundir), til þess að í þeim sígi; svo
er þeim lokað, svo að þær sé alheldar. Að því búnu
er borað gat á efri enda tunnunnar og gegnum það
helt saltlegi, svo að tunnan verði full. Gatinu er lok-
að með trétappa, optast rendum, svo að vel falli i.
Legi er nú aptur bætt við á tunnurnar, meðan í þeim
sígur og tréð dregur lög til sin. þess verður að gæta,
að tunnan sé ætið full og leki ekki. þurfi að opna
hana, má hún eigi standa lengi opin, þvi þá þránar í
henni að ofan, og ekki mega menn heldur leggja
síldina um, fyrr en hún er búin að draga nóg salt til
sín. Fallegasta síld fá menn með því að láta sildina
liggja heldur rúmlega eða ekki of fast saman í tunn-
unni; þó eru sumir sem halda með því gagnstæða.
Lögurinn er búinn svo til, að menn taka sjó í tunnu
eða ker, bæta salti i hann og hræra í þangað til að
sild flýtur ofan á honum með sínum eigin þunga.
Tunnurnar eru gjörðar úr beykivið, birki eða furu, og
þykir hún einna lökust. Eg tek nú norska tilsögn til
verkunar mjög stutta, svo að hægt er að muna
hana:
Hreinar, góðar og þéttar tunnur (helzt afvatnað-
ar). Hreint, hvítt salt, ekki of gróft. St. Ybes salt eða
viðlíka að gæðum.
Síldin sé laus við alla átu, kverkuð strax, flokkuð
eptir gæðum, og söltuð strax eptir að hún hefir verið tekin
úr sjónum, og verði ekki fyrir neinu kvoli eða kröm.
Saltað sé vandlega yfir hvert lag, og í tunnuna
rúml. 1V2 skp. af salti.
Á sumartíma á að slá tunnuna til strax, og leggja
hana i hús eða skugga. Lög á þá að láta strax á
hana. Sé kalt í veðri, má tunnan standa opin, en þó
breitt yfir hana, til næsta dags. þá skal í hana bæta,
slá hana til og fylla með legi.