Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1897, Page 10

Eimreiðin - 01.05.1897, Page 10
90 nr, það verð jeg að játa! ... En það var nú einkanlega urn ofur- lítið af mjeli.« »Að jeg skuli sletta i allt hyskið þitt, — fyrst held jeg þú verðir nú að fara í sveitarsjóðinn.« Tobías kipptist lítið eitt til, það brá snögglega fyrir leiptri { augunum, svo rjetti hann með hægð stóra hnífinn sinn með mess- ingarhólkunum til kaupmannsins, og þá stundina var hann ekkert stafkarlslegur á svipinn . . . »Sko, nú fæ jeg honum sláturhníf- inn, og þurfi að slátra fyrir jólin, er ekki annað en láta mig vita það, jeg læt aðra alveg ráða borguninni þá, — bara ef jeg gæti nú fengið eitt mjelkvartel, og ofurlítið af síld . . . svo litla pínu af salti . . og svo« .... »Ekki hætinu meira, lómurinn þinn, en það skaltu fá; — og ef þú svíkst um að koma þegar jeg geri þjer orðin, skaltu aldrei sjá hnífinn framar.« Hann henti hnífnum niður i skúffuna, sneri lyklinum og skráin skall í lás. Tobías hjelt frarn með ströndinni i kólguveðrinu; reri heim- leiðis gegn straumfallinu; lögtakshótanir kaupmannsins dunuðu hvíldarlaust fyrir eyrum hans, hann hafði heyrt þær hótanir ótal sinnum áður, en æfinlega hafði sljetzt úr þeim aptur; það var al- veg samskonar og þegar hann kallaði hann ref og svikalóm og þorpara, — bara illviðrisdynur, dynur sem aldrei brást, ef hann kom án þess að hafa fisk eða lifur að borga með. Þessi orð voru lik því, þegar ríðandi maður rekur marga hesta, hann lætur svipu- ólina hvína í sífellu, en meginið er ekki annað en þytur í loptinu. Miklu geðfeldara var, að hugsa um gleðina heima, þegar hann kæmi með björgina handa þeim, heldur en um eigið strit og basl við að smjúga undan þvi, að reiturnar yrðu seldar við uppboð eða teknar lögtaki. Hvert einasta andlit leið fyrir í huga hans eitt á eptir öðru, meðan hann knúði af alefli árarnar og sneri bátnum sem haganlegast undan áföllunum, þegar þau urðu sem geigvænlegust. Það var svo notaleg tilhugsun að mega hafa frið nokkra daga, mega eptir eigin geðþótta starfa niðri við naustið á daginn, og sitja í ró og næði við arineldinn á kveldin, bæta og lagfæra skóna hennar Mörtu Malvínu og barnanna, skóna, sem þau þurftu að brúka í vetur, þegar þau væru að hlaupa um gólfið að leika sjer og hjala svo kátlega norsku eða finnsku. Staða Tobíasar gagnvart sveitinni var sá rammriðni hnútur, er torvelt var að leysa; þar voru þeir þættir saman snúnir, sem

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.