Eimreiðin - 01.05.1897, Blaðsíða 17

97
með bjúgt nef eins og á sæerni gægðist inn og flennti skyggnurnar
um alla baðstofuna.
»Er ekki Tobías heima? — Jeg hef ekki getað sjeð bátinn
hans«.
»Pabbi er« . . . »Pabbi er farinn« . . . »Pabbi fór í fiskiróð-
ur í vikunni sem leið.« — Það var bara elzi drengurinn, sem gat
sagt það alveg út; en það virtist þó eins og þau segðu það öll
í einu.
»Það eru þá ókunnugir á ferðinni í dag,« sagði Marta Mal-
vína undur stillilega, þó kuldahrollinn legði eptir hverri taug;
svo hagræddi hún til brjóstbarninu og rjetti það að Andrjesi
litla, — »Nei, hann Tobías er í fiskiróðri.«
Sá sem stóð í dyrunum þokaði sjer inn í stofuna; það var
hár og mjóvaxinn maður með geysistóran rauðan trefil um háls-
inn, tösku á baki og bláa blekbyttu í hendinni; á eptir honurn
komu tveir aðrir. I bátnum hjetu þeir ráðsmaður og vinnumenn
hreppstjórans; en þar heima á Skeri hjetu þeir, eins og Marta
Malvína fjekk að heyra, lögtakskrefjandi og vitni.
Hann lagði geysistóra bók á litla borðið, sem var neglt við
þilið; svo settust þeir allir á bekkgarminn, sem var tyllt með-
frant því.
»S’-o-o, —Tobías er ekki heima,« sagði sá í síða frakkanum,
»það var ári leiðinlegt!« Hann byrjaði að skrifa.
»Já, það var nú leiðinlegt, a’ tarna!« stundi húsfreyja.
»En er þá ekki kýrin heima!«
»Nei, við eigum nú enga kú, — hún drapst í vor.« Henni
var skapljettir að því, að geta frætt hann á því.
Hann leit byrstum tortryggnisaugum til hennar, líkt og hann
vildi segja: »hó, hó, liggur svona í því.« En þá tranaði Jóhann
litli sjer allt í einu fram.
»Og þarna er annað hornið af henni.« Hann benti á það,
þar sem það hjekk við dyrnar.
»Það var óþægðar snoppungur fyrir hann, þetta með kúna;
honum hafði þó verið skipað að hreinsa svo úr hreiðrinu, að kaup-
maðurinn skyldi grípa i tómt, ef hann vitjaði um það. Hann hafði
hugsað sjer að hafa hana í framstafninum; það hvíldi gömul skuld-
binding á henni, þremur geitum og einum eirkatli.
Frakkamaðurinn litaðist um í stofunni. Þar var ekki urn
auðugan garð að gresja. Gamlar fatadruslur og bráðónýtt hrasl;
7