Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1897, Side 13

Eimreiðin - 01.05.1897, Side 13
93 mn Tobías niður á kot, sem hann átti úti í Kefirði, með ölium tilheyrandi »klausum og formúlum« fyrir eptirlifandi ekkju með tilheyrandi rjettindum. Hreppstjórinn hleypti nokkuð öðruvísi brúnum ári seinna, þegar hann um haustið kom út i Skerið og fann Tobías og Mörtu Malvínu með tvo unga í hreiðrinu. Þá var nú svo sem engrar vægðar von, ekki um annað að tala en skilja þau. Hreppstjórinn ógnaði með lagasverðinu brugðnu og biturlegu; skipaði Mörtu Malvínu heim til föður síns, sæfinnsins, sem bjó yfir í Seyðisfirði. Þar hafði Tobías áður talið sjer heirn- ili, allt þangað til hreppstjórinn skaut honum undir þakskeggið þarna á Skeri. Þangað hafði Tobías gaufað bæði í illu veðri og góðu, þó það væri margra mílna vegur og yfir fjall að fara. Þang- að hafði hugurinn dregið hann, allt frá þeirri stundu sem hann sá Mörtu Malvínu fyrst, einusinni þegar hann var á selaveiðum. En Tobías setti hart á móti hörðu; fór til meðhjálparans og bað um lýsingar, hjónavígslu og skírn, — allt i einni svipan. Presturinn hlaut að gera hvorttveggja að »pússa« og skíra og hringjarinn að segja já og amen; hann gat ekki annað, þó hann væri einn af hreppsnefndarmönnunum. Klerkurinn talaði mest um lausung og fátækt í vígsluræðunni — og Marta Malvína grjet; raunar skildi hún ræðuna ekki til fulls; henni fannst bara, að það væri svo einstaklega sælt og gleðilegt að vera reglulega gipt, og að eiga tvo drengi, sem hjetu Jóhann og Anrjes, nöfnin voru svo áreiðanlega viss og rjett á þeim; var ekki slett eins lauslega á þá eins og á hundinn eða grísinn. Nýgiptu hjónin reru heimleiðis; drengirnir lágu í skutnum með hagldabrauðsdúsurnar í munninum, og Marta Malvína var svo glöð og ánægð með sjálfa sig, að hún gat ekki stillt sig um að segja um leið og hún leit til drengjanna. »Hvað áttu annars mörg börn með konunni þinni Tobías?« En þau komust nú samt að raun um, að það varð þeim eng- inn auðnuvegur, að reka hreppstjórann í vörðurnar. Þau fengu að kenna á því bæði með húsaleiguna og gjöldin, og hefði »hrepps- kassinn« ekki verið — — það var ekki fráleitt að hann hjeldi ofurlítið í hemilinn á hreppstjóranum, eins og hann veigraði sjer við að steypa Tobíasi á höfuðið í hann. Skýin grúfðu sífellt í dimmviðrisbólstrum yfir höfðinu á Tobíasi, veðrið breytti sjer að vísu nokkuð til, en það var samt

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.