Eimreiðin - 01.09.1908, Blaðsíða 52

212
XII. HEIMKOMA FRIÐÍ>JÓFS.
Leikr vor-blær
of loptit bláa,
skrýðist jörö grænu
skrauti’ at nýju.
Gnæfði berr arinn
of brunnum rústum,
beinagrind gííkr
í gröfum dauðra;
var í kalda-kol
knúinn garör;
rauk aska’ of rændar
rústir bæjar.
»Ó, kona, kona!«
kvað Friðþjófr,
»hugrenning fyrsta,
er hyggju’ of gat
lævíss Loki,
var lygi ein;
hana’ hann sendi
of heim gjörvallan
í konu líki
til láðbyggenda.«
Fagreyg Lygi
með flærðar tárum
glepr oss jafnan
ok ginnir vélum;
fékk brjósta-fögr,
blómlig sýnum,
dygð af vorísi,
af vindum trygðir;
elr hjarta svik
ok undir-ferli,
en ljúg-eiðar
leika’ of blóm-varar.«
XIII. BALDRSBÁLIT.
Var nú kveld-sól
til viðar runnin,
ok blóðrauð hneig
at baki fjalla;
var-a þá dagr
né dimm gríma;
en liðu’ of lopt
ljósa-skipti.
Brast í rifnum
rótum viðar,
funaði skraut upp
fagrlima;
má ei manns orka
móti vinnast
mætti rauðra
Múspells sona.