Eimreiðin - 01.09.1908, Blaðsíða 28

SNJÓR FYRIR RÉTTIR.
Ríður senn í réttirnar
rjóður kvenna skarinn;
yfir fennur eggsléttar
alinn rennur gjarðamar.
AUGNAKLÁÐI.
Augun klæjar, það veizt þú,
þetta ei spáir happi.
Skyldi af nokkru skæla nú
Skarphéðinn, gildur kappif
Skuld í norna skæðum leik
skakkafalli veldur;
kannske eg eigi að kafna í reyk,
er kyntur verður eldur.
Éó að mér gjöri heimur háll
heitum glóðum safna,
aldrei skal ég, eins og Njáll,
undir nautshúð kafna.
GÓÐUR HVER GENGINN.
Ég var ætíð góður genginn,
en góður aldrei, meðan sat;
þið vitið líka, að enn þá enginn
að allra skapi lifað gat.
BETRI ENGIN KONA, EN ILL.
Að vera skassi versta seldur,
víst er sannarleg hefndargjöf;
láttu mig, drottinn, leggjast heldur
lausan við konu niður í gröf.
MESTA MEINIÐ.
Hygginn ratar hófið bezt;
heimskum fatar jafnan flest,
ódygð glatar gæfu mest;
að geta ei batað sig, er verst.
LJÓSIÐ.
Ljósið fagurt lýsir;
ljósið er fegra en rósir;
ljósið frá myrkrum leysir;
ljósi þess vinir hrósi.
UM HREKKJALÓM.
Fyrst með hrekkjum alt vill ilt
af öllum mætti gera,
honum ekki í skálka skýlt
skjóli ætti að vera.
ÉRÆLAHNJÓÐ.
Éó mig hnjóði illir í,
einu gildir — mega;
mér er engin þægð í því,
þræla að vinum eiga.
MJÓR MIKILS VÍSIR.
Oft er vísir mikils mjór,
magnið tíminn gefur;
af linum, smáum, sterkur, stór
stundum orðið hefur.
PVAÐUR.
Hvað óvinir segja mínir um mig,
mér finst ei þungbært vera;
þó að heimskingjar hlaupi á sig,
hygnir það ekki gera:
að dæma eftir öðru eins,
sem öðrum er sagt til meins,
fleiru gá einnig að,
alt munu saman það
nærgætnir betur bera,
Ráða megið þar af þið,
þrællinn Rógur forni
enn hefir Lygi alið við
Öfund djöfulborni.