Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1912, Blaðsíða 18

Eimreiðin - 01.05.1912, Blaðsíða 18
94 Nú leggjast konur í móðursýki, sem verða fyrir þessháttar mótlæti, eða morna og þorna á annan hátt. En þá var öldin önn- ur, þegar Guðrúnarnar lifðu og þær Signý og Brynhildur. í*á snerust sviknar ástir í hefnigirni. Pessar konur eru þvílíkar bylgjur á hafi fornaldar-mannlífsins, sem breksjóarnir eru á rúmsjónum. En auk þess, sem þessar fornkonur æstust upp af tilfinning- um svikinna ásta, þá runnu og saman í hugum þeirra öldustraum- ar hefnigirni og metorðagirni. Brynhildur sagði við Guðrúnu Gjúkadóttur, þegar alt tilfinn- ingalíf þeirra var komið í logandi bál: Una mundi ég við minn hlut, ef ég ætti göfgari mann en þú. Par kom fram metnaður hennar, — hún treysti sér til að bera svikin öll og vélráðin, ef hún hefði borið úr býtum göfgari mann og meiri fullhuga, heldur en sá maður var, sem var frum- ver hennar og svarið hafði henni eiðana og hún honum. Guðrún Ósvífrsdóttir þoldi það verst, að Bolli væri minni maður en Kjartan, og hitt annað, að Hrefna nyti hans. Signý Völsungsdóttir og Guðrún Gjúkadóttir drápu börn sín, þau sem þær áttu með þeim mönnum, sem þær giftust nauð- ugar. Ástatilfinningum þeirra kvenna var misboðið á þann hátt. — Allar þessar konur vóru í raun réttri sviknar. Harmurinn, sem geisaði í hugum þeirra, var vakinn á þann hátt. Sá stormur reisti breksjóana upp úr hyldýpi hugans. En fleiri kraftar lyftu undir þá risaöldu. Andstæðir straumar mættust í því djúpi og runnu saman í risaboðanum og mögnuðu hann kyngikrafti. Pessir straumar heita: söknuður og tregi. Eg hefi nú dvalið um stund við breksjóana úti á rúmsjó. Eg ætla að fylgja þeim til lands. Peir brotna auðvitað, þegar þeir kenna grunns, eða reka sig á þverhníptan hamravegg, og láta þeir þá sjá til sín og heyra heldur en ekki. f*eir brotsjóar verða allra brotsjóa mestir. Vér sjáum í einn þessháttar brotsjó í Laxdælu, þar sem Guðrún lét vega Kjartan Ólafsson, en spann sjálf á meðan »tólf álna garn«. Vér sjáum samskonar brotsjó og heyrum til hans, þar sem Signý Völsungsdóttir og Guðrún Gjúkadóttir drepa börn sín —
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.