Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1912, Blaðsíða 50

Eimreiðin - 01.05.1912, Blaðsíða 50
126 siglutoppana bera saman, og dáðist ákaflega að skipstjóranum sínum dæmalausa. Hann hélt trúlega vörð alla nóttina. fegar daga tók, kom á þoka, hvít og þykk, svo hann sá hvergi og varð nú að reyna á hlustirnar. Kaas var svo heppinn, að kunna dálítinn graut í þýzku, svo hann var hvergi smeykur; hann skyldi svei mér geta skorið úr, hvenær þeir væru komnir til Pýzkalands. Að áliðnum morgni heyrði hann einhvern hávaða fyrir stafni, eins og af mannaferð. Hann lamdi hælunum í þilfarið, og rétt á eftir kom Jakob í uppgönguna. »Jæja, þá erum við líklega komnir,« sagði hann og, hlustaði til lands, — »já, það grunaði migl Heyrðu til, Kaas minn — — þetta er þýzkur skarkali! Pað er bezt við vörpum akkerum, þang- að til sólin rýfur þokuna.« Kobbi tók við stýrissveifinni, en Kaas haltraði aftur til vind- utinar; en áður en akkerið náði botni, stóð skútan grunn. »Hver skrambinn!« gall í Kobba »við erum víst komnir held- ur nærri í’jóðverjanum! Jæja þá, við mælurn dýpið, laxi. Losaðu um lóðlínuna?« Kaas haltraði frá borði til borðs með lóðið, stórhrifinn af snarræði skipstjóra. Pað var karl í krapinu, hann Kobbi, og kunni ráð við hvívetna!—Hann mældi dýpið á allar hliðar, og gat sagt upp á þumlung, hvernig þeir stóðu. — Svo settust þeir á stór- lúkuhlemminn, kveiktu í pípunum og biðu þess að þokunni létti. Peim varð skrafsamt um skarkalann í landi, og kom hann þeim svo ókunnuglega fyrir, að þeir brutu árangurslaust heilann um, frá hverskonar verkum hann gæti stafað. »Pessar hjólbörur skrækja nú reyndar ekki ólíkt hjólbörunum hans Rasmusar Kjöllers heima;« sagði Kaas alt í einu, og lagði við eyrað. — »Ég vildi gefa mikið til, að við værum komnir klakklaust heim aftur.« Peir heyrðu nú málæði í landi, en ekki orðaskil. »Pað er þýzka,« sagði Kobbi, —- ^Éeir tala alténd eins og þeir hefðu heita kartöflu uppi í sér.« Loks sáu þeir kirkjuturn upp úr þokunni. Nei, líttu á!« hrópað Kaas. »Vindhaninn hangir þá á annarri tánni — alveg eins og heima.« »Já svei mér ekki! Og líttu á bryggjusporðinn, Kaas! Leir hafa farið að okkar dæmi, og lengt hann um tíu álnir.« Éokunni létti smámsaman, og undrandi sáu þeir, að þorp-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.