Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1912, Blaðsíða 68

Eimreiðin - 01.05.1912, Blaðsíða 68
144 Hvernig ætli við manneskjurnar færum að, ef vér daglega ættum að standa augliti til auglitis við voldugan guð, og það á- þreifanlegan, sýnilegan guð, en ekki ímyndaðan guð og líkan okkur sjáifum, vegna þess að ímyndunarafl vort hefir skapað hann í vorri eigin mynd og líkingu? Nei — bersýnilegan guð, stöðugt nálægan oss, stöðugt beitandi mætti sínum, og jafnólíkan oss og óskyldan og jafnmiklu ofar oss, sem vér erum æðri hund- inum ? Vér mennirnir megum heita einir okkar liðs á þessum hnetti, sem vér byggjum, og af öllum þeim sæg af lifatidi verum, sem eiga þar heima ásamt oss, hefir engin einasta, nema hundurinn einn, svarið sig í bandalag við oss. Hvarvetna í kringum oss eru grös og jurtir, — staðbundnir og þöglir þrælar, sem óafvit- andi eru oss til nytja, og sem semja sig í einfeldni sinni að vilja vorum. Það eru bandingjar, sem ekki geta flúið né slitið af sér böndin, meðan vér gætum þeirra; en jafnskjótt og vér sleppum af þeim hendinni, sitja þeir á svikráðum við oss og flýta sér að ná aftur hinu ólögbundna og skaðlega frelsi sínu. — Ef rósin og kornaxið hefðu vængi, mundu þau forða sér undan oss eins og fuglarnir. Meðal dýranna eigum vér nokkra þjóna, sem aðeins með mótþróa, eða viljalaust, eða af heimsku eða hugleysi hafa gjörst oss undirgefnir. Hesturinn, t. d., ýmist hugdeigur eða á báðum áttum, lætur skipast við svipuhögg og harða tamningu, og verð- ur aldrei neinum fyllilega auðsveipur. Nautin og kýrnar eru á- nægð, ef þau fá nóg að éta, og eru þess vegna hagaspök og leiðitöm, að þau hafa ekki þurft að hafa neitt fyrir lífinu í marg- ar aldir og eru hætt að hugsa fyrir sér. — Hænsnin una rólega í hænsnagarðinum fyrir það eitt, að þau finna meira af korni og mat þar, en úti á víðavangi. — Um köttinn er óþarfi að eyða mörgum orðum, þetta óargadýr, sem lætur oss í friði vegna þess eins, að vér erum honum of fyrirferðarmikið og tormelt æti. Hann skoðar oss sem byrði og leiða gesti, jafnvel í okkar eigin hýbýlum, og hann er eina dýrið, sem bölvar okkur í sálu sinni, þar sem þó hin dvelja návistum við oss eins og í skjóli við klett eða eik. — Peim þykir ekkert vænt um oss, þekkja okkur ekki og veita okkur varla neina eftirtekt. Pau láta sér á sama standa,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.