Eimreiðin - 01.05.1912, Síða 30

störfum, einmitt þegar hún var orðin svo nákunnug íslenzku þjóð-
erni og íslenzkri tungu. Sjúkdómurinn var ofvöxtur í höfuðbeini
bak við annað augað, svo beinið þrýsti á heilann og augað; sjúk-
leiki þessi leiddi hana loks til bana eftir 12—14 ára lasleika og
þjáningar, var ekki magnaður í fyrstu, en gerði henni að lokum
öll störf ómöguleg, svo lífið var orðið henni þung byrði hin
seinni ár.
Frk. Lehmann-Filhés hafði altaf langað tii að koma til Islands,
en gat ekki komið því við á fyrri árum. Eftir að móðir hennar
dó, lagði hún þó upp í Islandsferð, þó hún væri sjálf orðin sjúk
og lítt fær til langferða; henni tókst þó að lokum að líta landið,
sem hún elskaði svo mjög. í*au systkinin komu snöggva ferð til
íslands á þýzku skemtiskipi, í ágústmánuði 1907, komu á land í
Reykjavík og á Akureyri og sigldu kringum landið. Engin kona
hefir gert jafnmikið til að fræða útlendinga um þjóðhætti á Is-
landi, þjóðtrú og bókmentir, og er oss Islendingum því skylt að
halda minningu hennar í heiðri. Til hins síðasta bar hún hinn
sama hlýja hug til Islands, og lýsti það sér meðal annars í því,
að hún gaf hinu íslenzka Bókmentafélagi í Kaupmannahöfn 5000
krónur eftir sinn dag. Vonandi verður fé þetta lagt í sérstakan
sjóð til minningar um fröken M. Lehmann-Filhés, og vöxtunum
varið til að hlynna að þeim fræðum, sem hún unni mest.
Forvai.dur thoroddsen.
Úr bréfum Jóns Sigurðssonar.
Pegar Eimreiðin í fyrra flutti greinar sínar um Jón Sigurðs-
son og skoðanir hans á ýmsum landsmálum, þá vóru bréf hans
ekki út komin. En einmitt um sömu mundir gaf Bókmentafélagið
út »Minningarrit aldarafmælis Jóns Sigurðssonar«, þar sem prent-
uð eru 331 bréf frá honum til ýmsra manna. I bréfum þessum
ber, eins og nærri má geta, margt á góma, og jafnaðarlegast
vikið meira eða minna að stjórnmálum., Er þar allmargt, sem vert