Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1912, Page 64

Eimreiðin - 01.05.1912, Page 64
140 fölskvalaust sakleysi og óendanleg þakklætisilfinning skein ekki út úr því brosi, sem þessi hundur sendi manni viö hvert minsta hýruhót. — En hvernig gat hann brosað? — Jú, með augunum svo hýrum og einlægum, — og eyrunum, sem hann reisti óðara en á hann var yrt. Og svo með enninu, sem hann hleypti í hrukkur, og með tanngarðinum, sem skein í, og með rófunni, sem hann dinglaði ótt og títt, til að láta í ljós þá einlægu gleði, sem fylti sálu lítils hunds yfir þeirri hamingju, að vera enn einu sinni snortinn af hendi guðs síns, er lét ásjónu sina lýsa yfir hann í náð og kærleika. Annars var svipurinn vanalega þunglyndislegur og þreytu- legur. Hvers vegna? Jú, eitthvað tveggja mánaða tíma hafði hann á hvolpsaldri orðið að ganga í gegnum reynsluskóla lífsins, til þess að afla sér þekkingar á hlutunum og umhverfinu. Maðurinn, sem nýtur hjáipar mannkynssögunnar og vísinda, bæði forfeðra sinna og meðbræðra, þarf til þess arna þrjátíu til fjörutíu ár. En veslings hvolpurinn verður að koma þessu af á fáeinum vikum.— Ef alfullkominn og alvitur guð ætti að dæma á rnilli, mundi hon- um þá ekki virðast heimskoðun hundsins vera alt eins virðingar- verð og vor? Gætum vel að. Pað eru margar skyldur, sem hvíla á hund- inum. Pað er margt, sem heimtað er af honum að gjöra, og enn þá fleira, sem hann á að varast. — Hann á að fylgja húsbónda sínum, þegar hann er á gangi úti, en fari hann inn í ókunnug hús, þá má héppi ekki ana á eftir inn í fínar stofurnar, heldur bíða rólegur úti á meðan. Hann kemst smámsaman á snoðir um, að hann verður að láta hæns og endur í friði, koma kurteislega fram við aðra hunda og láta sem hann sjái ekki kjötbitana og margskonar sælgæti, sem ljómar svo girnilegt til fróðleiks fyrir framan slátrarabúðirnar og matvöruhúsin á götunum. Og gangi hann fram hjá húsi, þar sem köttur situr í dyrunum og grettir sig í framan með allskonar skrípalátum, þá er ekki vert aö fara að eltast við ótætis köttinn, sem óðara hleypur inn í húsið; held- ur á að ganga fram hjá með fyrirlitningarsvip og hugsa honum aðeins þegjandi þörfina seinna, bölvuðum kettinum. — Hins vegar er það öllum hundum ljóst og þarf engra efasemda við, að hvar sem mýs, rottur eða hérar eru á slangri, þá eru þau réttdræp,

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.