Eimreiðin - 01.01.1916, Page 63

63
mikilli rausn, og Verður koma hans yfirleitt sönn dagsbrún fyrir alla
sveitina.
í síðari sögunni segir frá ungri stúlku, sem fóreldrarnir neyða
til að trúlofast efnuðum bóndasyni. En hún ann öðrum hugástum,
og er hann druknar og líkið finst þar sem hún er stödd á danssam-
komu með heitmanni sínum, þá tekur hún af skarið og skilar honum
hringnum.
Báðar sögurnar hafa þann galla, að bygging þeirra eða samsetn-
ing er ærið viðvaningsleg, þráðurinn slitróttur og of mjög stiklað á
hinu og þessu, án þess að gera nægilega grein fyrir því. En að
öðru leyti hafa sögurnar líka mikla kosti. í þeim eru margar ágætar
sýningar úr daglegu sveitalífi og stíllinn og málið á þeim er gott,
bæði hreint og látlaust, og þó svo tilbreytingarmikið og auðugt af
einkennilegum orðum og orðtækjum, að aðrir sagnahöfundar munu
mikið geta af því lært, — og þá ekki síður orðbókahöfundarnir.
Hann á framtíð fyrir sér, hann Valur, spáum vér.
V. G.
UPTON SINCLAIR: Á REFILSTIGUM. Eyrarbakka og Rvík
1913 — M-
Bók þessi lýsir mjög átakanlega hinni hörmulegu meðferð auð-
kýfinga og kjötjöfra á verkalýð sínum í slátrunarborginni miklu:
Chicagó. Er það að vísu næsta ófögur lýsing, en frásögnin þó
mjög »spennandi«, enda hefir bókin verið þýdd á flest menningarmál
heimsins og hvarvetna lesin með mestu áfergju Geta íslendingar þar
meðal annárs fræðst um það, hverjúm örlögum nýir innflytjendur éiga
þar oft að sæta, er koma þangað mállausir og fáfróðir um alla lands-
hætti og lenda þar í klónum á samvizkulausum agentum, sem auð-
kýfingarnir hafa sent út af örkinni, til að ginna þangað auðtrúa út-
lendinga og gera þá að þrælum sínum og réttlausum vinnudýrum.
þýðandinn hefir ekki látið nafns sfns getið, og þó hreinn óþarfi
að dyljast; því ekki þarf hann að skammast sín fyrir þýðinguna.
Málið á bókinni er meira að segja óvenjulega gott. En stafsetning
og einkum setning greinarmerkja og prófarkalestri talsvert ábótavant,
og pappírmn lélegur.
V G.
ÞÚSUND OG EIN NÓTT. V. 2. endurskoðuð útg. Rvík
1914.
í Eimr. XX, 145 var þess getið, að hún væri nú öll út komin í
annað sinn (öll fjögur bindin). En þetta var misskilningur, sem staf-
aði af því, að fyrri útgáfan vat í fjórum bindum. En nýja útgáfan
er í 5 bindum, og er henni nú fyrst lokið. Eiga því þeir, er keypt
hafa 4 fyrstu bindin, enn eóða glaðning í vændum, því margar góðar
sögur eru f 5. bindinu. Þar er t. d. sagan af Albondúkaní, sem
er svo skemtileg, að óhætt er að segja, að það sé »dauður maður«,
sem hana getur lesið án þess að verjast hlátri, nærri frá upphafi til