Dagblaðið Vísir - DV - 01.12.1983, Blaðsíða 4

Dagblaðið Vísir - DV - 01.12.1983, Blaðsíða 4
4 DV. FIMMTUDAGUR1. DESEMBER1983. „Andlitii orðift ein blófthella” — segir Skafti Jónsson en hann hef ur kært lögregluþ jóna fyrir misþyrmingar við handtöku ,,Eg var settur í handjárn meö hendur fyrir aftan bak, hent inn í lög- reglubílinn og beint á magann. Einn lögregluþjónanna kom síðan inn í bíl- inn til mín. Hann setti annaö hnéö í mjóhrygg minn og togaði því næst í háriö á mér. Síðan byrjaöi hann aö berja andliti mínu trekk í trekk í gólfiö. Og fyrr en varöi var andlitiö orðið ein blóöhella og stór blóöpollur myndaðist á gólf inu. ” Þannig sagðist Skafta Jónssyni, 27 ára gömlum manni, frá í samtali við DV. Hann er hér að lýsa aöferöum sem hann segir lögregluþjón hafa beitt sig síðastliðið laugardagskvöld fyrir utan Þjóöleikhúskjallarann. Hann kvartaði yfir meöferðinni og lögreglustjórinn í Reykjavík sendi málið strax til rannsóknar hjá Rannsóknarlögreglu ríkisins. „Viö hjónin höföum skroppiö í Þjóðleikhúskjallarann og vorum óölvuö. Þar sem þriggja mánaöa gam- all sonur okkar var í pössun ákváöum viö að fara út um hálfþrjúleytið og dríf a okkur í aö ná í hann. Viö komum aö fatahenginu og ég rétti númerið mitt eins og gengur. Stúlkan sem tók viö númerinu var mjög kurteis. Hún kom aftur og sagöist því miöur ekki finna nein föt á þessu númeri. Hún baö okkur síöan aö bíöa eftir aö allir væru famir. Þar sem viö vomm aö flýta okkur heim spuröi ég hvort þaö væri ekki óhætt aö ég færi inn fyrir og hjálpaöi til viö aö leita í fatahenginu. Hún gaf mér leyfi til þess. Fljótlega fann ég yfirhöfn eiginkon- unnar. Frakkinn minn fannst þó ekki, þrátt fyrir aö ég væri kominn nánast í hinn enda fatahengisins. Þar kom dyravöröur aö og þreif í öxl- ina á mér og spurði hvern djöfulinn ég væri að gera hér fyrir innan. Eg út- skýröi þaö fyrir honum og sagöist hafa heimild stúlkunnar til að leita. Hann trúöi mér ekki og dró mig niður á afgreiösluboröiö. Eg veitti viö- nám og reyndi aö losa mig. Dyra- vöröurinn kallaöi þá á annan dyravörö og þeir höföu mig undir. Sá fyrrnefndi fór þá í burtu og síðar kom í ljós aö hann fór til aðkalla á lögregluna. Eg gat rifið mig lausan og gekk til eiginkonu minnar án þess aö hinn geröi nokkuð. Við fórum síöan aö tala um þetta atvik viö fólk sem varð vitni að þessu. Héldum viö aö málið væri búiö og ákváöum að drífa okkur sem fyrst út og ná í frakkann á sunnudaginn. William Möller, fulltrúi lögreglust jóra: „Engum vikið úr starfi” „Fyrst þú spyrö get ég staðfest aö — Nú hefur heyrst aö dyraveröir þaö hefur engum verið vikið úr starfi geti vísaö lögreglunni á fólk á um stundarsakir vegna þessa máls. skemmtistööum sem þeir telji til Aö öðru leyti tel ég ekki rétt aö ræöa trafala og aö lögregluþjónar kynni. málið á meöan þaö er í rannsókn,” sér þá ekki nægilega vel málavöxtu, sagöi William MöIIer, fulltrúi lög- þegar þeir koma. — Hvaö um þetta reglustjórans í Reykjavík, í gær atriði? vegna máls Skafta Jónssonar. „Það er lögö rík áhersla á þaö í — Eru kærur um haröræöi lög-' allri kennslu hjá lögreglunni að lög- regluþjóna algengar? „Nei, kærur regluþjónar kynni sér alla málavexti um haröræöi lögregluþjóna eru þegar þeir koma vegna kvartana algjör undanteknmg, svo ekki sé nú sem þeim hafa borist yfir einhvcrj- talaöumaöþeir valdimeiöslum.” um.” -JGH En skyndilega sá eiginkonan hvar þrír lögregluþjónar birtast. Hún hélt reyndar aö eitthvað væri aö gerast inni ísal. Dyravöröurinn benti á okkur og lög- regluþjónamir umkringdu mig fyrr en varöi. „Komdu meö okkur upp á stöö,” sögðu þeir. Eg svaraði þeim aö ég heföi ekkert til saka unniö og ætti ekkert erindi þangaö. Þá skipti engum togum aö þeir keyrðu mig niöur á afgreiösluboröiö og handjámuöu mig. Þeir þjösnuðu mér síðan út í bíl. Eg var ófús og streittist á móti. MEIÐSLI SKAFTA Meiösli Skafta voru staöfest af. lækni á sunnudaginn. Þau eru meöal annars: nefbrot, glóöarauga á báöum augum, snúinn ökkli, bólga fyrir aftan eyra, marblettur á hnakka (eftir hártogiö), áverki á magaogskrámuráenni. -JGH Eiginkona Skafta og vinkona hennar fengu eftir fortölur aö fara meö í lög- reglubílnum. „Er lögregluþjónninn byrjaöi að slá höförnu á mér í gólfið baöst hún vægðar. En því meira sem hún baö því meira var barið. Er á lögreglustöðina kom var ég dreginn út úr bilnum eins og kartöflu- poki. Þeir fóm síöan með mig í yfir- heyrsluherbergiö. Þar voru handjám- in tekin af mér. Eg baö um aö fá aö hringja í lögfræðing en þaö fékkst ekki. Eg þreif samt í símann en þeir stukku á mig og þaö kom til handalög- mála. „Hann er dýrvitlaus og þaö þýöir ekkert annaö en setja hann inn,” heyrðiégsagt.” Skafti sagðist síðan hafa veriö klæddur úr jakkanum, skónum og belti og hálstau þrifið af honum meö látum. „Þeir létu líka ýmis ruddaorö fjúka semég vil ekki hafa eftir. Eftir aö búiö var að loka mig í fanga- klefanum ítrekaöi ég aö fá að hringja, en kurteis fangavöröur sagöist ekki geta leyft mér þaö. Eg var síðan leystur út er tengdafað- ir minn kom á stöðina en konan mín haföi farið heim og sagt hvernig í pott- inn væri búiö. ’ ’ - JGH í dag mælir Dagfari í dag mælir Dagfari I dag mælir Dagfari STEINULL Á KRÓKNUM Um þær mundir sem óhugnanlegar fréttir berast á öldum ljósvakans um að sjávarútvegsráöherra hugsi sér aö fækka togurum á einu bretti ein- hverntímann eftir jólin og Alþýöu- blaöiö stofnar til atvinnuleysis hjá starfsmönnum sínum meö miskunnarlausum uppsögnum, glitt- ir í eina vonarglætu norður á Sauðár- króki. Þar er ekki átt við átöppunarverk- smiöjuna, sem ætlar aö ráöast inn á heimsmarkaöinn með Króksvatn aö vopni, langþyrstum þurfalýö um heim allan til heilnæmrar drykkju. Sauðkrækingum dettur nefnilega fleira nytsamlegt í hug en að selja Héraösvötnin til útlanda, og nýjasta hugdetta þeirra er sú, aö reisa stein- ullarverksmiöju á Króknum. Hér er um mikið átak aö ræöa, sem sést best á því, aö heimamenn hafa þegar ákveðið að leggja fram fjórar mUljónir í hlutafé, sem er umtals- vert fé í ljósi þess, aö verksmiðjan mun ÖU kosta fullkláruö rúmlega 640 mUIjónir króna. Er framlag Sauðkrækinga augljóslega reitt fram af sérstökum rausnarskap ef miðað er við höfðatölu. Afgangurinn á ekki aö vera verulegt áhyggjuefni, þegar þess er gætt, að kjördæmið nýtur drengUegs stuðnings manna úr öllum flokkum. Verksmiðjan er einnig liður í þeirri byggðastefnu, sem íslendingar hafa haft að leiðar- ljósi allan framsóknaráratuginn, og varla fara þeir að yfirgefa þá stefnu, þegar Sauðárkrókur á i hlut, pott- þéttur í framsóknarmennsku og kaupfélagsvinskap. í fyrstu munu einhverjir andófs- menn hafa haft á orði, að steinull sé á undanhaldi sem einangrunarefni, og markaður stopull upp á 600 tonn i landinu öllu. En stórhuga menn blésu á slíkt svartagallsraus, og ákváðu að byggja stórt. Verksmiðj- an verður því reist fyrir 6000 tonna framleiðslu, enda skiptir í sjálfu sér afarlitlu máli hversu mikið er fram- leitt þegar atvinna er í húfi. Eða dirfist einhver að hafa atvinnu af fimmtíu Skagfirðingum, út á þá rök- semd eina, að markaður sé ekki fyrir hendi? Ekki vitaþeir Sauðkrækingar til þess, að byggðastefna hefði nokk- urn tima náð fram að ganga, ef slikur fyrirsláttur hefði ríkt. Ekki voru togaramir keyptir úti um öll krummaskuð til þess að þeir stæðu undir sér, þvert á móti, atvinnan hafði og hefur forgang, hvað sem öllum déskotans mörkuðum og rekstrarafkomu Uður. athugasemdin sem sett hefur verið Eina alvarlega og marktæka fram, eru þær upplýsingar að í Dan- mörku hafi ellefu starfsmenn í sam- bærilegri verksmiðju dáið úr krabbameini af völdum mengunar. En hvað svo sem um það? Eru menn ekki sífellt að deyja úr krabbameini hvort sem er, og er þá ekki alveg eins gott að þeir drepist í steinullarverk- smiðju á Sauðárkróki, eins og annars staðar? Einhvers staðar verður fólk að fá að deyja. í raun og veru eru allar mótbárur gegn þessari merku steinullarverk- smiðju hégóminn cinbcr. Á Sauðár- króki er nóg af grjóti, en minna um atvinnu, og á tímum minnkandi þorskafla og þjóðarkreppu, ber að fagna því, þegar fórnfúsar hendur leggja fram fjórar milljónir króna af einskærri átthagaást. Hér er um fordæmi að ræða, sem ríkisstjórnin á að nýta sér, þegar togurunum er lagt og þorskurinn hverfur for gúdd. í nafni byggðastefnu og atvinnuörygg- is á aö reisa veglega verksmiðju með guðs hjálp og góöra manna og fyrir- greiðslu að sunnan. Hvort framleiöslan selst á skikkanlegum prís má athuga síðar og svo iná alltaf niðurgreiða steinull þegar allt um þrýtur. Atvinnan gengur jú fyrir. Dagfari.

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.