Dagblaðið Vísir - DV - 13.07.1985, Blaðsíða 8

8
DV. LAUGARDAGUR13. JULl 1985.
Frjálstóháð dagbJað
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjórnarformaöurog útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÓLFSSON.
Framkvæmdastjóriogútgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON.
Ritstjórar: JÓNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM.
Aðstoóarritstjórar: HAUKUR HELGASON og ELÍAS SNÆLAND JÓNSSON.
Fréttastjórar: JÓNAS HAR ALDSSON og ÓSKAR MAGNÚSSON.
Auglýsingastjórar: PÁLL STEFÁNSSON og INGÓLFUR P.STEINSSON.
iRitstjórn: SÍÐUMÚLA 12—14. SÍMI 486611. Auglýsingar: SÍÐUMÚLA 33. SÍMI 27022.
Afgreiðsla, áskriftir, smáauglýsingar, skrifstofa: ÞVERHOLTI11. SÍMI 27022,
'Sími ritstjórnar: 686611.
Setning, umbrot, mynda-og plötugerð: HILMIR HF., SÍPUMÚLA 12.
Prentun: Árvakurhf.
Áskriftarveröá mánuði 360 kr. Verö í lausasölu 35 kr.
HelgarblaðáO kr.
Eituráeyju
Sérstaða íslands sem fámenns eyríkis kemur meðal
annars fram í, að auðveldara ætti að vera aö hamla gegn
eiturefnaneyzlu og fást við vandamál, sem henni fylgja.
Engan veginn er óhjákvæmilegt, að aukin eiturhörmung í
útlöndum þurfi endilega að endurspeglast hér.
Sem dæmi má nefna, að heróín hefur ekki náð neinni
fótfestu hér á landi. Sérfræðingur hefur haldið fram, að
heróínistar gætu ekki lifað marga daga í Reykjavík.
Enda gildir það um alla tíu heróínistana, sem verið hafa á
Kleppi, að þeir komu með sjúkdóm sinn frá útlöndum.
Island er raunar sagt gósenland fyrir þá, sem vilja rífa
sig upp úr óþverra. Fámennið skapar aðhald, veðráttan
gerir útigang erfiðan og fjarlægðin frá öðrum löndum
gefur meiri vonir um, að unnt sé að halda uppi öflugri
vörnum gegn innflutningi en annars staðar.
DV hefur á þessu ári birt viðamikinn greinaflokk um
stöðu þessara mála undir yfirskriftinni Eitur á eyju.
Upplýsingarnar, sem þar hafa komið fram, benda til, aö
við þurfum ekki að gefast upp fyrir eitrinu eins og sumar
nágrannaþjóðir okkar hafa meira eða minna gert.
Við getum hert tollgæzlu, ekki aðeins á Keflavíkurflug-
velli, heldur einnig í afskekktum höfnum landsins. Viö
getum eflt starfsemi fíkniefnalögreglunnar, búið henni
betri skilyrði og aukið menntun hennar. Við eigum að
geta haldið hinum eitraðri efnum niðri á þann hátt.
Vandamálið hverfur svo sem ekki við það. Ungt fólk
mim halda áfram að fara til útlanda, þar sem aðhald er
minna, eiturverð lægra og veður mildara. Sumt af því
mun týnast og sumt koma heim sem sjúkrahúsmatur. Við
munum búa við vandann, þótt viö flytjum hann út.
Hluti hans er ekki heldur innfluttur,heldur heima-
tilbúinn. Sérfræðingur hefur haldið fram, að eitur hins
svonefnda Hlemmliðs sé fremur fólgið í pillum frá
læknum en smygluðu hassi. Aðhald með lyfjagjöfum
lækna hefur aukizt, en er samt ekki orðið nógu strangt.
Sem dæmi má nefna, að í fyrra voru tveir læknar
sviptir leyfi til að gefa út lyfjaávísanir. Margir telja, að
slíku aðhaldi megi beita fyrr og oftar. Ennfremur er lík-
legt, að f jölga megi eftirritunarskyldum lyf jum, bæta þar
til dæmis við valíum og libríum.
Hér á landi flýtur allt í geðlyfjum, svefnlyfjum, róandi
lyf jum og megrunarlyf jum. Sumt af þessu á rétt á sér, en
samt er nauðsynlegt að heröa eftirlit með því, hverjir
skrifa þessa lyfseðla og handa hverjum. Sérfræðingar
telja þetta alvarlegra vandamál en hassið.
Neyzla á hassi er talin hafa staðið í stað um skeið, ekki
vegna skorts á framboði, heldur vegna þess, að hún er
minna í tízku en áður. Hins vegar hefur aukizt notkun á
amfetamíni og kókaíni, sem eru enn hættulegri.
Þjóðfélagið er því enn í varnarstríði.
Ef við stöndum okkur vel í vöminni, má vona, að nýir
tímar rísi, þegar ekki verður lengur fínt að nota vímu-
gjafa. Ýmislegt bendir til, að hugarfarsbreyting sé í
burðarliðnum og að öflugar varnir okkar geti brúað bilið,
unz nýi stíllinn verði ofan á.
Einn viðmælenda blaðsins sagði, að það væri „einfald-
lega ekki smart lengur að vera dópaður. Nú vill fólk vera
í góðu líkamlegu formi og hugsa skýrt, það tímir ekki að
dópa sig”. Þetta er sú hugsun, sem þarf að sigra, sú sem
hafnar flótta frá veruleikanum.
Jónas Kristjánsson.
HVERNIG
VERDUR KUFF?
Joðerr Júíng glotti djöfullega á
skjánum og vætti varimar í viskíinu.
„You can’t keep a goodman down,”
segja Kanar, og það sannast á
Joðerr. Ekki hefur móöir hans fyrr
rekið hann frá fjölskyldufyrirtækinu
en honum býðst forstjórastaðan í
samkeppnisfyrirtæki og þar með
færi á aö hrekkja Bobbi bróður. Og
við vitum öll, að þó Joðerr sé for-
dómalaus maður er honum ljúfast að
hrekkja bróður sinn, allra manna.
Eg verð að viöurkenna, að ég
missti af síðustu þrjátíu eða fjörutíu
Dallas-þáttunum, áður en hléið
langa kom. En þrátt fyrir það, fanns't
mér eins og ég hefði séð síðasta þátt-
inn í gær; það hafði greinilega ýmis-
legt gerst, en ekkert breyst.
Það fyrsta.sem mér datt í hug,
Ólafur B. Guönason
hafa orðið fyrir persónuleikabreyt-
ingu, sagði læknirinn og konurnar
við rúmstokkinn gripu andann á
lofti.
Ég held ekki að þaö sé ósanngjarnt
gagnvart Kliff Barns að segja, að
fram aö þessu hafi hlutverk hans í
Dallas-þáttunum verið hlutverk
grenjuskjóðunnar. Kliff Bams hefur
til þessa veriö þáð, sem á nútímaís-
lensku er kaliað „lúser”. Eg er til-
búinn aö ganga fram fyrir skjöldu og
segja hreint út að Kliff Bams veiti
ekki af persónuleikabreytingu,
slíkur guösvolaöur eymingi, sem
hann hefur reynst vera fram að
þessu.
Spurningin er auövitaö, hvaða
breytingum persónuleiki Kliffs tekur
eftir súrefnisskortinn!
þegar Joðerr brosti, var aö nú mætti
Bobbí bróðir hans fara að vara sig.
Það er auðvitað gefiö mál, að Joðerr
mun aö lokum bola honum frá og
vinna aftur sína fyrri stöðu í fjöl-
skyldufyrirtækinu. Svo verð ég að
viðurkenna það, að ég fann til
vorkunnsemi í garð stúlkukind-
arinnar, sem var að ráða Joðerr til
að stjóma sínu fyrirtæki. Því þegar
Joðerr hefur knésett Bobbí bróður,
mun hann snúa athygli sinni að
stúlkukindinni og hafa af henni fyrir-
tækið, og kannski fleira.
Mér datt að vísu í hug, að reiði-
svipurinn á móöur Kliff Barns boðaöi
ekkert gott fyrir Joðerr. Ekki svo að
skilja að hún muni standa yfir höfuð-
svörðum hans að lokum; á því er
engin hætta. I Dallas-þáttunum hafa
konur sitt aðeins fram með því
að sofa hjá, og mamma Kliff Barns
er of gömul til þess að hafa mikið
fram með því móti. En hún gæti þó
lagt nokkrar steinvölur í götu ofur-
mennisins og gert honum lífið ögn
erfiðara, áður en stund hefndarinnar
rennur upp.
Það var reyndar ósköp skiljanlegt,
að mamma hans Kliffs væri reið.
Kliff greyið lá meðvitundarlaus á
spítala eftir sjálfsmorðstilraun. Og
hverjum var það að kenna, að Kliff
reyndi aö stytta sér aldur? Joðerr
auðvitað, því Joöerr hafði plataö
Kliff karlinn uppúr skónum.
Samræðurnar við sjúkrabeð Kliffs
voru reyndar alveg stórkostlegar. —
Kliff er í þunglyndisástandi, segir
einhver klökk kvenpersóna, en bætir
svo við að læknirinn segi aö það sé
eðlilegt — því Kliff geröi sjálfs-
morðstilraun!
Og þá spyrjum við auövitað, er
Kliff þunglyndur af því sjálfsmorös-
tilraunin mistókst?
Ég sagði áðan, að þó ýmislegt hefði
greinilega gerst í Dallas, í þáttunum,
sem ég missti af, hefði ekkert breyst.
En nú held ég (og vona) að sitthvað
eigi eftir að breytast og það þó
nokkuðmikið!
1 áhrifamiklu atriði við sjúkrabeð
Kliffs sagði nefnilega svitastokkinn
læknirinn, með titrandi röddu, aö svo
kynni aö fara, að þegar
sjúklingurinn vaknaði myndi hann
reynast mikið breyttur. — Hann gæti
Verður hann enn meyrlyndari?
Vaknar hann syngjandi sáima, upp-
fullur af náungakærieik? Lætur hann
það kannski verða sitt fyrsta verk aö
heimsækja Joðerr og fyrirgefa
honum? Eða jafnvel að bjóða honum
hina kinnina?
Ef svo fer, má segja að súrefnis-
skorturinn hefði að ósekju mátt vara
lengur.
Hitt væri álitlegra, ef Kliff stykki
framúr rúminu með djöfullegt bros á
vörum, orðinn kaldlyndur undir-
hyggjumaður, meistari sviksemda
og uppfullur af hefndarþorsta og
andstyggilegu plotti gegn Joðerr.
Staðreyndin er sú, að Joðerr hefur
vantað verðugan andstæöing, allt frá
því morðkvendið hvarf af sviöinu
fyrir langalöngu.
Eg óttast þaö þó, að persónuleika-
breytingin muni ekki verða svo
mikii. Þaö lofar ekki góöu, að Kliff
nefndi Sú Elien fyrstB kvenna í mók-
inu og særði þannig ljóshærðu
stúlkuna sem beiö. Ætli Kliff veröi
ekki bara sama pissudúkkan áfram
og Joðerr laus við alla samkeppni.