Dagblaðið Vísir - DV - 21.04.1987, Blaðsíða 35

ÞRIÐJUDAGUR 21. APRÍL 1987.
47
Hugleiðingar í hálfleik
kosningabaráftunnar
Dregur að leikslokum
Kosningabaráttan stendur nú
hvað hæst. Flokkarnir munu þó
brátt slíðra sverðin og fara að semja
um stjómarmyndun og ráðherra-
stóla. Baráttan hefur einkennst af
miklu íjöri, mörgum flokkum og tví-
sýnni stöðu stjórnmálamanna
samkvæmt skoðanakönnunum. Þeir
sem sátu á þingi að morgni sam-
kvæmt Hagvangskönnuninni, sitja
að kveldi á kaffivagninum án þing-
sætis samkvæmt könnuninni í DV
og fara aftur inn næsta morgun í
nýni Skáískönnun. Framboð Al-
berts Guðmundssonar og manna
hans hefur sett verulegt strik í reikn-
inginn og íylgi allra flokka hefur
sveiflast mikið. Baráttan hefur um
margt verið mjög einkennileg og
erfitt heíúr verið að henda reiður á
stöðu flokkanna í einhvers konar
vinstri-hægri/rauður-blár litrófi.
Villuráf í litrófi
Albertsmenn voru taldir kljúfa sig
út úr Sjálfctæðisflokknum til hægri
við flokksforystuna en eru nú grun-
aðir um að vera orðnir að vinstri
flokki sem ætli sér eftir kosningar
að endurskoða vamarsamninginn.
Meira að segja alþjóðlegi atvinnu-
þingmaðurinn án þingsætis, efhileg-
asti framsóknarmaður allra tíma,
Ólafur Ragnar Grímsson, ætlar sér
stóra hluti í samstarfi við Alberts-
menn. Hann lét þau orð falla á
Bylgjunni að hann renndi utanríkis-
ráðherrastól hjá Albert hýru.auga.
Vonandi lætur Albert þetta eftir
Ólafi enda kveðst hann eiga sérstök
utanríkisráðherrafót, grá að lit. Ég
leyfi mér að stinga upp á að Hregg-
viður Jónsson, annar maður Alberts-
manna á Reykjanesi, verði
aðstoðarmaður Ólafs í utanríkisráð-
herradómnum. Hann er ákaflega vel
til þess fallinn og á ágæt grá föt eins
og Ólafur; að minnsta kosti var hann
gráklæddur þegar hánn safhaði und-
irskriftunum fyrir Varið land héma
um árið. Framadraumar Ólafs Ragn-
ars í samkrulli við Borgaraflokkinn
sýna hversu skrýtið hið pólitíska lit-
róf er í þessum kosningum. En vegir
gamalla framsóknarhjartna eru
órannsakanlegir eins og einhvers
staðar stendur skrifað.
KjaUaiiim
Óttar Guðmundsson
yfirlæknir
Tvieinn raðherradomur
Þorsteinn Pálsson keppist enn við
að sannfæra þjóðina um það að Al-
bert hafi ótilneyddur sagt af sér
ráðherradómi þar sem hann hafi
ekki viljað sverta orðstír ríkisstjóm-
ar Steingríms Hermannssonar vegna
vafasamra skattframtala og hafi
hann þar sýnt hinn mesta dreng-
skap. Eins og alþjóð veit vildi
Þorsteinn svo ekki að Albert sæti í
næstu ríkisstjóm sem ráðherra sjálf-
stæðismanna en á hinn bóginn
þvertekur hann ekki fyrir að mögu-
lega komi þeir fjandvinirnir til með
að sitja saman á ráðherrastólunum,
enda beri hann þá enga ábyrgð á
ráðherradómi Alberts fyrir Borgara-
flokkinn. Þannig verður hin pólit-
iska flækja enn flóknari, Þorsteinn
vill ekki sitja í ríkisstjórn með Al-
bert sjálfstæðismanni en virðist
tilbúinn í slaginn með Albert borg-
araflokksmanni. Á sama tíma virðist
Þorsteinn telja Albertsmenn vinstri
flokk en Júlíus Sólnes, fyrsti maður
Albertsmanna á Reykjanesi, taldi sig
einu sinni vera of hægri sinnaðan
fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Enn einu
sinni virðist litrófið hafa ruglast.
Þjóðlegur kvennalisti
I þessum darraðardansi á hægri
kantinum, þar sem þeir kljást, Þor-
steinn og Albert, hafa aðrir flokkar
meira eða minna gleymst. Þannig
virðist t.d. Flokkur mannsins heyja
kosningabaráttu sína að mestu leyti
í lesendadálkum Velvakanda þar
sem velunnarar Péturs Guðjónsson-
ar skrifa um hann lofgreinar. Lítið
ber á Kvennalistanum en þó virðast
þær stöllur hafa ágætt fylgi sam-
kvæmt skoðanakönnunum svo
vænta má áframhaldandi þingsetu
þeirra og skeleggrar baráttu fyrir
öllum góðum málum sem lúta að
jafhrétti kynjanna til sjós og lands.
Kvennalistinn er að verða eitt af
séreinkennum íslensku þjóðarinnar,
svona eins og þorrablót og bænda-
glíma og sviðaát og ber því að standa
um hann vörð i nafni þjóðemis-
kenndar og íslenskrar menningar.
íslendingar viljum við jú allir vera
og þvi verðum við að geyma þjóðar-
arfinn og fjöreggin eftir bestu getu.
Sérmál kvenna eru að vísu oft ill-
skiljanleg i moldviðri kosningabar-
áttunnar en hver vill ekki stuðla að
góðum málum eins og friði um allan
heim og viðvarandi barnaheimilis-
plássum fyrir alla landsmenn.
Daufir allaballar
Barátta Alþýðubandalagsins ann-
ars staðar en á Reykjanesi hefur að
mestu legið í láginni. Þó hefm- Þjóð-
viljinn gumað af ákaflega fjörugri
kosningabaráttu sinna manna, sem
virðist að mestu fara fram innan
veggja ritstjómarskrifstofanna. Ég
vil þó leyfa mér að fagna því að slík
barátta fer fram þvi skrif Þjóðviljans
á liðniun mánuðum hafa borið þess
merki að sannfæringarkrafturinn á
ritstjóm blaðsins sé ekki ýkja mikill
og því vel við hæfi að lífleg og fjör-
mikil kosningabarátta fari þar ffarn.
Barátta Ólafs Ragnars hefur vakið
athygli og samkvæmt skoðanakönn-
unum hans sjálfs vantar ekki nema
50 -100 atkvæði upp á þingsæti. Fáir
stjórnmálamenn munu geta státað
af svo nákvæmum kosningaspám
sem sýna enn yfirburði Ólafs á
stjórnmálasviðinu. Spuming er
hvort íslendingar vilja hafa það á
samviskunni að kjósa Ólaf inn á þing
og stefna þannig alþjóðafriði í hættu.
Það væri með eindæmum ef þjóðin
kysi Ólaf inn á Alþingi og þar væri
hann svo önnum kafinn næstu 4
árin við að ræða um eyðingu svart-
baks í byggðum landsins eða fisk-
veiðikvóta fiskiskipa og búmörk
meðan þjóðir heims bærust á bana-
spjót. Mikil væri ábyrgð Reyknes-
inga ef þeir kjósa Ólaf inn á þing
og stuðla þannig að óslökkvanlegum
ófriðarbálum um heim allan sem
hann gæti einn slökkt, en ætti því
miður ekki heimangengt vegna
þriðju umræðu í neðri deild um fjár-
rekstur á malarvegum.
Fylgissnauðir framsóknar-
menn og týndur
frambjóðandi
Barátta ffamsóknai-manna hefur
mótast af myndum af Steingrími og
Finni Ingólfssyni. Öðrum er talið það
helst til ffamdráttar að hafa hitt
Gorbasjéff í Moskvu en hinum að
hafa verið aðstoðarmaður Halldórs
Ásgrímssonar. Frægð framsóknar-
manna virðist því undir samskiptum
við höfðingja komin. Mannkostir
þeirra eru svo dregnir fram og virð-
ast báðir hinir ágætustu menn. Að
vísu virðist enginn vita almennilega
hver eru stefhumál þessara ágætu
manna önnur en þau að komast á
þing en það kemur kannski einhvem
tíma í ljós. Einhverjir héldu að Guð-
mundur G. Þórarinsson væri efsti
maður á lista Framsóknar í Reykja-
vík og þvi í baráttusætinu en svo
virðist ekki vera. Hann sýnist jafh-
týndur og tröllum gefinn í þessari
kosningabaráttu og stefna Borgara-
flokksins. Kannski hefur Guðmund-
ur ekki umgengist nógu merka menn
um ævina; hann ætti sennilega að
verða aðstoðarmaður Alexanders
næsta kjörtímabil svo hann nái ein-
hverjum ffama. Fylgi þeirra virðist
þó næsta lítið samkvæmt skoðana-
könnunum en kannski draga sjón-
varpsauglýsingar með fossanið og
jöklasýn einhverja að flokknum.
Samkvæmt auglýsingum í sjónvarpi
er það að kjósa Framsóknarflokkinn
það sama og að kjósa íslenskt lands-
lag. Landið það er ég, gætu þeir
félagar Finnur og Steingn'mur sagt.
Spennandi seinni hálfleikur
Ég hef aldrei áður tekið þátt í
kosningabaráttu og fylgist því
grannar með en fyrr. Ég vona að
baráttan verði jafhskemmtileg og
óútreiknanleg í seinni hálfleik og í
þeim fyrri. Staðan í hálfleik er sú
að Albertsmenn hafa forystu í loðn-
um málflutningi, Þorsteinn Pálsson
i hátiðleika og því að segja ekki
neitt á sem fjölyrtastan hátt. Ólafur
Ragnar hefur ótvíræða forystu í
ótímabærri bjartsýni og loftkastala-
smíði, vonandi sullast ekki á gráu
fötin hans í vinnustaðaheimsóknun-
um, kvennalistakonur hafa foiystu
í þvi að sjást ekki og alþýðuflokks-
menn í leyndardómsfullri baráttu.
Ég óska þjóðinni góðrar skemmtun-
ar f seinni hálfleik. Spennan vex
hröðum skrefum; ganga þeir f eina
sæng, Þorsteinn og Albert? Verður
Ólafur Ragnar utanríkisráðherra og
munu þeir, hann og Hreggviðui",
stjórna nýrri undirskriftasöfnun.
kemst Jón Baldvin á þing, skiptir
Jón Baldvin um endurskoðanda
vegna skattamála sinna. verður
mynduð ný viðreisnarstjóm, kemur
Kvennalistinn einhvern tímann í
ljós, tekst að sannfæra alla ritstjórn
Þjóðviljans um stefhuna með ötulli
kosningabaráttu? Spurningarnar
eru margar og það skemmtilega er
að f“kki er lengur tekist á um stefnur
eða hugsjónir heldur fólk á leiksviði
lífsins þar sem mannlegar kenndir
em til sýnis eins og hégómagirnd,
hefhigimi, dramb, hroki, öfiind, gleði
og sorg. Kannski maður segi eins
og heiðursfólkið í Dallas sem fagn-
aði löngu dánum manninum, sem
stóð allt i einu ljóslifandi meðal þess,
þetta er búinn að vera langur draum-
ur.
Óttar Guðmundsson
Höfundur skipar 10. sæti A-listans i Revkja-
vik.
„Framadraumar Ólafs Ragnars í samkrulli
við Borgaraflokkinn sýna hversu skrýtið
hið pólitíska litróf er í þessum kosningum."
mr
A sumardaginn
fyrsta
Ávörp
Skemmtiatriði
Veitingar
Opið hús kl. 14-17
A RETTRI LEHE)
Sjálfstæðisflokkurínn