Dagblaðið Vísir - DV - 27.02.1988, Síða 23

t
LAUGARDAGUR 27. FEBRÚAR 1988.
23
„Það er mjög erfitt að setja sér að
verða rithöfundur eða þýðandi. Ég
held að maður veröi að hafa þetta
að einhverju leyti í sér. Hins vegar
er haégt að þroska þennan hæfi-
leika með lestri og námi og þá er
reynslan líklega besti skólinn."
Vakna upp
um nætur
„Ég hef aldrei ort mikið,“ segir
Ingibjörg þegar hún er spurð út í
sambúð rithöfundarins og þýöand-
ans Ingibjargar Haraldsdóttur.
„Það hafa komið út tvær ljóðabæk-
ur eftir mig, nú eru liðin fimm ár
frá þeirri síðari og ég á enn ekki
nægjanlegt efni í næstu bók. Þetta
er ekki endilega Dostojevskí að
kenna, en þegar maður er að þýða
bækur eins og Fávitann eða Glæp
og refsingu heltaka þær mann.
Mestallan tímann er ég stödd þarna
í Pétursborg. Ég vakna jafnvel upp
um nætur með einhver orð á vör-
unum sem ég hef verið að leita að
í huganum. Það er einhvern veginn
ekkert afgangs handa ljóðunum.“
Ingibjörg segist líka ætla að taka
sér hlé frá Dostojevskí í bili. „Ein
ástæða þess er að ég ætla með fjöl-
skylduna í frí til Kúbu í sumar og
legg ekki í eitthvert stórt verkefni
þetta árið. Þess í stað hef ég verið
að fást við skemmtileg smáverk-
efni. Ég hef meðal annars verið að
þýða Vanja frænda eftir Tsékov
fyrir útvarpið og taka saman til-
vitnanabók úr íslenskum bók-
menntum fvrir Mál og menningu.
Þessa dagana er ég að ljúka við
þýðingu á Örlagaeggjunum, stuttri
skáldsögu eftir Búlgakov."
Heimur fullur
af andstæðum
Þegar Ingibjörg er spurð hvort
hún láti sig enn dreyma um kvik-
myndagerð segist hún hafa læst
þeim dyrum fyrir löngu síðan. „Ég
er meira að segjá hætt að fara í
bíó. Ég varö allt í einu svo óskap-
lega þreytt á kvikmyndum, mér
fannst eins og ég væri búin að sjá
þetta allt saman.
Mig langar hins vegar að þýða
meira eftir Dostojevskí, þótt síöar
verði. Það er víst þannig með
marga þýðendur hans að þegar
þeir eru einu sinni byrjaðir geta
þeir ekki hætt.
Þaö er margt sem heillar þegar
Dostojevskí á í hlut,“ bætir hún við
og augun verða fjarræn. „Kannski
er það þessi heimur, þessi Péturs-
borg þarna á 19. öldinni. Hún hefur
svo sterkt aðdráttarafl. Á námsár-
unum kom ég til Leningrad ogvar
þar í eina viku. Þetta er ennþá mjög
heillandi borg, full af andstæðum:
Hryllingi, fegurðj... öllu.“
Upplausnin
höfðar til okkar
„Ógleymanlegar persónur
Dostojevskís lifa síðan og hrærast
í þessum heimi. Þeim er lýst af ein-
stakri næmi og dýpt; þær eru
sýndar frá öllum hliðum og af-
hjúpaðar inn að kviku.
Tímarnir sem Dostojevskí lýsir
minna mig reyndar á samtíðina.
Bændaánauðinni hafði nýlega ver-
ið aflétt, menn voru að tala um
frelsi og annað slíkt sem þeir vissu
ekki mikið hvað var. Andrúmsloft-
ið einkenndist af upplausn, það var
eins og allt væri að fara úr böndun-
um. Mér finnst það sama eiga við
um okkar tima. Við vitum ekki
hvert við stefnum, hvað framtíðin
ber í skauti sér.“
Ingibjörg tekur þó fyrir að
Dostojevskí geti veitt okkur ein-
hverja örugga leiðsögn. „Ég held
að hann hafi ekki kunnað neinar
lausnir á vandanum, frekar en aðr-
ir. En hann getur dýpkað skilning
okkar á mannskepnunni. Það er
það sem allt snýst um.“
JKH
LAUGARDAGUR FRÁ Kl 10 00
SUNNUDAGUR LRA Kl 14 00
MANFREÐ VILHJALMSSON ARKITEKT
HAMINGJ UOSKIR
1 YRIR l PAl HUSID!

rqxafen - , s
I