Dagblaðið Vísir - DV - 07.07.1988, Blaðsíða 15

FIMMTUDAGUR 7. JÚLÍ 1988.
15
Bamagleði?
Vatnsrennibrautin í Laugardal. - „Því lætur „ríkasta" bæjarfélag lands-
ins greiða aðgang að þessu leiktæki?"
„Er virkilega aldrei hægt að láta þegn-
unum nokkurn skapaðan hlut í té án
þess að heimta greiðslu fyrir?“
Ég vil í upphafi fá að þakka Reykja-
víkurborg fyrir það löngu tíma-
bæra framtak sitt að koma upp
rennibraut við laugina í Laugard-
al. Það á eftir að færa yngstu kyn-
slóðinni margar gleðistundir, en
það á einnig eftir að valda mörgu
barninu sárindum og mörgu for-
eldrinu leiðindum.
Hvers vegna?
Vegna þess að hver ferð í renni-
brautina girnilegu er seld og eftir
því sem mér skilst kostar ferðin 20
kr., og í því liggur að hún á eftir
að valda morgu baminu sárindum.
Það hafa nefnilega ekki allir for-
eldrar úr jafnmiklum fjármunum
aö spila. Það bam sem fer með vini
eða vinum og hefur úr htlu að
moða verður því að láta sér lynda
að horfa upp á vinina hlæjandi og
skríkjandi af gleði í rennibrautinni
án þess að geta tekið þátt. Því barni
hður illa og af því leiðir að foreld-
rum er valdið miklum leiðindum
KjaHarirm
Ingi Björn Albertsson
alþingismaður fyrir Borgara-
flokkinn
og sárindum því auðvitað vhja ahir
foreldrar að þeirra barn fái í það
minnsta að njóta svipaðra hluta og
önnur böm, innan skynsamlegra
marka.
Þvi í ósköpunum er þá „ríkasta"
og stærsta bæjarfélag landsins að
láta greiða fyrir aðgang að þessu
leiktæki? Er virkilega aldrei hægt
að láta þegnunum nokkurn skap-
aðan hlut í té án þess að heimta
greiðslu fyrir?
Það má benda á að við Hótel Örk
er einnig rennibraut við sundlaug-
ina, þar er miðaverð í laugina
hærra en í Reykjavík en í staðinn
frjáls aðgangur í rennibrautina,
svo lengi sem börnin hafa áhuga á.
Skora á borgarstjóra
Ef Reykjavikurborg, auðugasta
sveitarfélag landsins, getur virki-
lega ekki gefið borgarbúum og
reyndar landsmönnum öhum
þessa rennibraut þá hefði í mínum
huga betur verið heima setið en af
stað farið.
Ég verð að viðurkenna það að ég
er afar hissa á því að ekki skuli
hafa heyrst hósti né stuna frá full-
trúum Kvennahstans um þetta
mál. Ég hef hingað th þóst verða
örlítið var við það aö þær væru að
reyna að berjast fyrir einstæöum
mæðrum, málefnum barna, jafn-
rétti og svo framvegis. Þetta mál
er kannski of „lint“, of „mjúkt“
fyrir þær?
Kæri Davíð, nú skora ég á þig að
lagfæra þetta misrétti sem þarna
er gagnvart börnunum okkar, ég
skora á þig að leyfa þeim öllum að
sitja við sama borð, gerðu þetta nú
og vertu maður að meiri.
Ingi Björn Albertsson
Siðleysi Flugleiða
„Líkt og danskir kaupmenn „vigtuöu
rétt“ hér forðum þá vega Flugleiöir 1
hendi sér hvort væntanlegir viðskipta-
vinir eru íslendingar eða útlendingar -
og verðleggja samkvæmt því.“
Einokun er einfaldasta leiðin til
okurs og óréttlætis. Líkt og danskir
kaupmenn „vigtuðu rétt“ hér forð-
um þá vega Flugleiðir í hendi sér
hvort væntanlegir viðskiptavinir
eru íslendingar eða útlendingar -
og verðleggja samkvæmt því!
Það er ekki eins og Flugleiðir eigi
einhverra harma að hefna gagn-
vart íslensku þjóðinni sem allt frá
byijun hefur stutt við bak fyrir-
tækisins á myndarlegri máta en
gengur og gerist í einkarekstri hér-
lendis. Helstu gjafir þjóðarinnar til
Flugleiöa hafa verið ómetanleg
hjálp við öílun lendingaleyfa (og
þá sérstaklega í byrjun), lög og
reglur sem tryggja félaginu einok-
un á fjöldamörgum flugleiðum og
loks beinharðir peningar úr ríkis-
kassanum. Hvernig skyldi svo kálf-
urinn hafa launað ofeldið?
129,98%, takk!
Það er júlí 1988 og tveir menn
ganga inn á skrifstofu Flugleiða í
New York. í fljótu bragði virðist
fátt greina þá í sundur. Báðir vhja
fljúga á sama farrými í sömu flug-
vél eftir tvo daga og snúa th baka
innan fárra vikna. Munurinn er þó
Kjallarinn
Jóhannes Björn
Lúðvíksson
rithöfundur
sá að annar maðurinn, sem er ís-
lendingur, vhl skiljanlega fara úr
vélinni í Keflavík og halda til síns
heima, en hinn, sem er útlending-
ur, vill fljúga áfram aöra 2200 km
(4400 báðar leiðir) í góðu yfirlæti
til Lúxemborgar.
Nú gæti maður haldið að sæti
yflr hafið, ásamt ókeypis mat og
drykk, kostaði útlendinginn eitt-
hvað. En þannig fara hlutirnir ekki
fram hjá fyrirtæki sem er í aðstöðu
til að „vigta rétt“. Útlendingurinn
borgar kr. 17.910 (dollarinn er
reiknaður á 45 krónur í öhum
dæmunum og verðin miðast við
júlí) á sérstöku „3 days before“-
fargjaldi sem aöeins ghdir th Lúx,
en Islendingurinn kr. 29.655 sem
er „super apex“-fargjald og 65,58%
dýrara en samt ódýrasta far sem
hann á völ á.
Þó kastar fyrst tólfunum þegar
borin eru saman ódýrustu mögu-
legu fargjöld á leiðinni ísland -
New York annars vegar og New
York - ísland - Lúx hins vegar.
íslendingar komast ódýrast í þessa
ferð (og öll verð hér eru fyrir báðar
leiðir) fyrir kr. 41.190 en útlending-
ar fara í hina áttina (og 4400 km
betur) fyrir 17.910. Mörlandinn
borgar því hvorki meira né minna
en 129,98% hærra verð!
Þegar menn ferðast á Saga Class
frá Keflavík th New York og til
baka er verðið kr. 52.110 en ef sams
konar ferð byijar í New York er
verðið 37.305. íslenskir hóglífs-
menn borga því tæplega 40% hærra
verð en bandarískir félagar þeirra!
Týndartöskur
En hvernig geta Flugleiðir komið
í veg fyrir að óprúttnir íslendingar
kaupi ódýrustu miða til Lúx og
spari sér stórfé með því einu að
ganga í land í Keflavík og senda
véhna með autt sæti áfram yfir
hafið. Undirritaður, sem vegna
langdvalar í Ameríku hefur oft
þurft að kljást við okrið, varpaði
fram þeirri spurningu á skrifstofu
Flugleiða í New York. Svarið var
hreint ótrúlegt: „Þá fljúga töskurn-
ar áfram. Það er bannað að bóka
þær til íslands á ódýra miðanum
til Lúx.“
Hugsum okkur hhðstætt dæmi
þar sem farþegaskip sigldi frá ís-
landi th Skotlands með viðdvöl í
Færeyjum og farið kostaði 17.910
til Skotlands en 29.655 til Færeyja.
Og til að koma í veg fyrir að menn
keyptu miða th Skotlands en færu
frá borði í Færeyjum væri viðkom-
andi bannað að bera farangur sinn
í land.
Meiri samkeppni
Við búum við óþolandi ástand í
ferðamálum og það verður að auka
samkeppni á þeim bæ. Líkt og
kaupmenn reyndu með skuggaleg-
um (ef ekki ólöglegum) aðferðum
að drepa Hagkaup á sínum tíma
þá munu fulltrúar verslunarfrelsis
hjá Flugleiðum ekki fagna heil-
brigðri samkeppni. Allt of margar
frelsishetjur álíta að frelsið skuli
ekki ná lengra en að fá að ráöa
verðlaginu á því sem þeir selja.
Á íslandi býr fjöldi fólks sem
bæði getur og vill reyna sig á móti
Flugleiðum á ýmsum leiðum fé-
lagsins. Þar th þetta nýja afl fær
að njóta sín verður okkur haldið í
herkví hárra fargjalda.
Jóhannes Björn Lúðvíksson
í leiðaranum er kosningunum lýst
sem fræknum sigri Vigdísar en
reynt að gera lítið úr fylgi Sigrúnar
og talið að framboðið hefði ekki átt
að koma fram. Einnig er reynt að
útskýra að þrátt fyrir að fylgi Sigr-
únar hafi orðið mun meira en skoð-
anakannanir sýndu þá hafi skoð-
anakannanirnar verið réttar!
Ritstjórinn tekur þó undir mál-
stað Sigrúnar og telur að forseti
íslands gæti látið meira til sín taka
ef hann kysi.
Að lokum telur leiðarahöfundur
aö 10-20% fylgi á móti sitjandi for-
seta þurfi til þess að mark sé tak-
andi á óánægju fólksins.
Þessu tel ég óhjákvæmilegt að
svara nokkrum orðum.
Alvöruframboð
Það er undarleg árátta, sem kem-
ur fram hjá þessum leiðarahöf-
undi, sem áður hefur skrifað um
forsetakosningarnar, að telja að
framboð Sigrúnar Þorsteinsdóttur
hafl ekki verið alvöruframboð. Þeir
stjómmálafræðingar, sem hafa lát-
ið í sér heyra eftir kosningamar,
hafa þvert á móti sagt að þetta
væri sögihegt framboð og tímabær
Svar við leiðara DV 27. júní
„Stórsigur Vigdísar“
umræða um þróun lýðræðisins.
Einnig hefur verið bent á að fylgi
Sigrúnar var svipað því sem Gísli
Sveinsson fékk í forsetakosningun-
um á móti Ásgeiri Ásgeirssyni en
Gísli var forseti efri deildar Al-
þingis og las m.a. upp stjómar-
skrána á Alþingi 1944.
Skýr skilaboð
5,3% kusu Sigrúnu, 2% seðla
vom auð og óghd og 28% þjóðar-
innar létu ekki sjá sig á kjörstaö.
Þótt aðeins sé talið að helmingur
þeirra sem ekki kusu hafi með því
verið að mótmæla kerfmu vom
þessar kosningar í heild skýr skha-
boð um að stór hluti þjóðarinnar
vill breytingar á kerfinu.
KjaUarmn
Áshildur Jónsdóttir
fyrrv. fjölmiðlafulltrúi
Sigrúnar Þorsteinsdóttur
„Skoðanakannanir, áður en nokkur
kynning fer fram, er algjört siðleysi og
ætti að banna með lögum slíkar til-
raunir til skoðanamyndana.“
Lítil kynning
Það sem er hins vegar merkilegt
við niðurstöður kosninganna er að
Sigrún fékk tæp 7000 atkvæöi þrátt
fyrir að hún var óþekkt og hlaut
mjög litla kynningu. Það hefur
komið fram hjá fjölmiðlamönnum
að þeir fundu að kerfið skalf og
óttaðist mjög þetta framboð. Sjón-
varpsstöðvarnar notuðu samtals 1
klst. og 5 mínútur th að kynna
framboðin á þeim 450 klst. sem þær
senda út mánaðarlega. Öll þessi
kynning var síðustu dagana fyrir
kosningar. Ekki þarf nema meðal-
greind og varla það til þess að skilja
að ef myndarlega hefði verið að
staðiö, t.d. aö veija 1-2 klst. í vand-
aðan kynningarþátt strax í upphafi
kosningabaráttunnar, þá heföi það
haft afgerandi áhrif og leitt til aht
annarrar niðurstöðu.
Blekking ritstjórans
Skoðanakannanir, áður en nokk-
ur kynning fer fram, er algjört sið-
leysi og ætti að banna meö lögum
slíkar thraunir th skoðanamynd-
ana. Slíka skoðanakönnun fram-
kvæmdi DV og ætti það að biðja
Sigrúnu og lýðræðisunnandi fólk í
landinu afsökunar á slikri fram-
komu. En þess í stað bætir ritstjór-
inn gráu ofan á svart með því að
fullyrða að raunverulega hafi skoð-
anakönnunin verið rétt þótt hún
hafi sýnt 1,5% en niðurstaða kosn-
■ inganna hafi verið 5,3% eða rúm-
lega þrefalt miðað við könnunina.
Ef þetta er rétt þá getur allt verið
rétt og svart alveg eins verið hvítt.
Spádómar
Þessi snjahi spámaður, sem rit-
stjórinn greinhega er, heldur áfram
og spáir því síðan í leiðaranum að
grasrótarsamtök lýðræðissinna,
sem fara munu af staö eftir kosn-
ingar, muni ekki eiga sér framtíð
og að Flokkur mannsins muni að-
eins líthlega bæta við sig fylgi frá
því sem þarna kom fram.
Björt framtíð
Ef misvísun DV heldur áfram í
sama hlutfalli munu samtök lýð-
ræðissinna eiga bjarta framtíð og
Flokkur mannsins mun þá fá
15-20% atkvæða í næstu alþingis-
kosningum og þá er ekki hægt ann-
að en að hlakka til framtíöarinnar.
Áshildur Jónsdóttir