Dagblaðið Vísir - DV - 07.07.1988, Blaðsíða 16

16
Spumingin
Hvernig ber að refsa fíkni-
efnasölum?
Sigrún Sigurjónsdóttir: Eins harka-
lega og mögulegt er. Ekki meö dauða-
dómi en þó lifstiðarfangelsi.
Edda Kristinsdóttir: Veit það ekki -
treysti mér ekki til að svara því.
Rut Jónsdóttir: Loka þá inni eins
lengi og hægt er, herða refsingar og
láta þetta ekki liggja svona lengi í
dómskerfmu - taka mál strax fyrir.
Guðlaugur Guðjónsson: Setja þá í
fangelsi ævilangt.
Jón Kr. Dagsson: Taka hart á þeim,
sérstaklega ef þeir selja sterk efni -
vega og meta þó - en skilyrðislaust
mun harðar en gert er.
Finnbogi Kristinsson: Með peninga-
sektum. Verri brot fái þyngri dóma.
Lesendur
FIMMTUDAGUR 7. JÚLf 1988.
DV
Áfengi og bjór:
Viðskiptavinir eigi valið
í nágrannalöndunum á viðskiptavinurinn valið i áfengismálum.
Leó Jósefsson, Þórshöfn, skrifar:
Þið hjá DV senduö mér bréf fyrir
nokkru síðan og buðust til að birta í
blaði ykkar fæðingardag og ár á 75
ára afmæli mínu hinn 17. júní og
þetta ber mér að þakka. - Og í trausti
þess sendir hinn sami öldungur ykk-
ur þessar línur til birtingar í blaðinu:
Loksins hefur þing og stjórn íslend-
inga samþykkt bjór til sölu á íslandi.
Löngum tíma hefur verið varið í
þetta mál. En hver var svo aðalorsök
þess að bjórmálið náðist fram? Jú,
það var hinn mikh óréttur gagnvart
landslýð. sem sé að þeir sem minna
máttu sín áttu ekki kost á utanlands-
ferðum og njóta bjórsins hjá ná-
grannaþjóðum og síðar í fríhöfninni,
þegar heim kom.
En hvað um það, bjórmálið náði
fram að ganga með styrk meirihluta
þingmanna. Með því skilyrði þó, að
Áfengis- og tóbaksverslun rikisins
heföi bjórsöluna á sínum vegum, og
öðrum verlsunum landsins væri ekki
leyfileg bjórsala.
Nú kynni einhver aö spyija: Hve
margar veltur skyldi ríkisstjórnin
þurfa að fara um sjálfa sig til að
skilja að í þessu máli er hún ekki
samkvæm sjálfri sér? Hver verður
mismunurinn á verði til þeirra ein-
stáklinga þjóðarinnar sem hafa út-
sölu áfengis á staðnum og til hinna
sem fyrst þurfa að eyða í símtöl og
síðan að greiða frakt samkvæmt
þyngd fyrir bjórinn út um byggðir
landsins?
Þvi skora ég á ríkisstjórn og Al-
þingi að sjá til þess að allir lands-
menn fái áfengi heim til sín á því
verði sem það kostar í ÁTVR í
Reykjavík. Þvi má ekki gilda það
sama um áfengi og tóbak, - selt frá
sömu verslun?
Að endingu þetta. Sumarið 1979
gisti ég í rúma viku í Móseldalnum
í Þýskalandi og kom þar víða í mat-
vöruverslanir. Alls staðar var þar
bjór á boðstólum ásamt Móselvínun-
um, 6-9% áfengum. Einnig voru þar
sterkari drykkjarföng. - Þar átti viö-
skiptavinurinn valið.
Árið 1981 dvaldi ég í Hollandi um
þriggja vikna skeið. Þar blasti það
sama við í öllum verslunum. Þetta
kalla ég lýðræði. Þarna er öllum gert
jafnt undir höfði, bæði háum og lág-
um. Þetta mættu íslendingar apa eft-
ir nágrannaþjóðum sínum, fremur
en sumt annað, sem síður skyldi.
Og svínarifin hækkuðu í verði
mörg ár síðan fólk tók viö sér og
Óskar Sigurðsson skrifar:
Það fer ekki á milli mála að verð
á matvælum hér er með því allra
hæsta sem þekkist i heimintim.
Kjötvörur hvers konar slá þó öll
met og er lamba- eða kindakjötið
þar elst á blaði. Það er engin furða
þótt fólk haldi að sér höndum með
að kaupa þessa tegund kjöts þegar
lambalæri eða hryggur kostar eitt
sér á bilinu 1000 til 1400 krónur
eftir þyngd. Þess veröur að gæta
að þetta er matur fýrir 4 til 5 og
aðeins hráefnið. Síðan á eftir að
kaupa allt annað sem þessu fylgir,
kartöflur og grænmeti, og eyða raf-
magni við eldamennsku.
Tilbúinn hálfur, grillaður kjúkl-
ingur, ásamt kartöflum og salati
kostar hins vegar kr. 580,- eða kr.
2.320,- fyrir fjóra. Rafmagn sparast
að fullu og jafnvel er hálfur kjúkl-
ingur ríflegur fyrir suma, þannig,
að '/< gæti dugað fyrir einhverja.
Það er því dýrast aö neyta lamba-
kjötsins.
Stundum hefur mátt gera góð
kaup i svínarifum og hefur til
skaxnms tima mátt fá þau á hóflegu
verði eða allt frá því farið var að
hafa þau til sölu en það eru ekki
vandist þeim aö ráði Nú eru þau
komin I kr. 359,- kílóið (þar sem ég
versla og er þaö þó með ódýrari
verslununum) eða svipaö verð og
nautabógsteikur og nautagrill-
steikur eru seldar á!
Það er því ekki nein tegund kjöts
lengur á markaðnum sem hægt er
að gera „góð kaup“ í. Kaupraenn
finna fljótlega ef fólk sækir í ein-
hverja tegundina annarri fremur
og hækka veröið meö það sama. -
En það er náttúrlega ekki eölilegt
að selja svinarif á sama verði og
nautakjöt. Einkum ef tekið er tillit
til þess að svínaríf eru ekki allra
kjötmesti hluti skepnunnar. Grill-
steikin og bógsteikin eru þó með
Kjötívafi að hluta þótt misjafnt sé
hvernig þær eru unnar. - En mér
blöskrar verðhækkunin á svína-
rifjunura.
Sigling á skútu yfir Atlantshaf:
Mikll frfldirfska
Ásta hringdi:
Eftir fréttum að dæma hefur fyrir-
huguð sigling á skútunni, sem ís-
lenska fjölskyldan var á og ráðgerði
að sigla frá Bretlandseyjum til ís-
lands, verið mikil fifldirfska. Fyrir
mestu er þó að fólkiö bjargaðist en
það tel ég vera hreina heppni og
guðsmildi.
Ég er hreint undrandi á að fjöl-
skylda skuli taka þá áhættu að leggja
í siglingu yfir Atlantshafiö, jafnvel
þótt á þessum árstíma sé. Ég hef sjálf
farið yfir hafið nokkrum sinnum og
í ýmsum veðurútgáfum og það verð-
ur að segja að á þessu hafsvæði er
allra veöra von, hvaða' tími árs sem
er. Veðurspá getur ekki komið í veg
fyrir óvænta ólgu og jafnvel enn
verra sjólag og brotsjói kemur eng-
inn í veg fyrir. Meira að segja á inn-
sævi getur verið grunnt á því góða.
Annað í þessu máli er að hin
hörmuleg sjóslys, sem orðið hafa hér
við land, þar sem feðgar hafa verið
skipverjar, annaðhvort einir síns liðs
eða með öðrum, ættu að hafa kennt
okkur einhverja lexíu. Það er hörmu-
legt þegar feðgar eða aðrir fjöl-
skyldumeölimir taka þá áhættu að
stunda saman þau áhættusömu störf
sem sjómennska er. Ég hélt satt að
segja að fólk tæki miö af þessum
óhöppum. En svo virðist ekki vera.
Vonandi verður þetta síðasta óhapp
þó til þess aö þeir sem enn eru í hug-
leiðingum að stunda fjölskyldusjó-
sókn, ef svo má að orði komast, láti
af þeirri fyrirætlan.
„Meira að segja á innsævi getur verið grunnt á því góða“. - Á siglingu á
sundunum við Reykjavík.