Dagblaðið Vísir - DV - 16.07.1988, Side 16

16
LAUGARDAGUR 16. JÚLÍ 1988.
Finnskan heillandi og fólkið vinalegt
- ung íslensk stúlka, sem vinnur í sumar í Finnlandi á vegum Nordjobb, skrifar helgarblaðinu
íslensk ungmenni hafa undanfarin
sumur flykkst til Norðurlandanna
og unnið þar í skólafríum sínum.
Fjöldi ungs fólks frá hinum Norður-
löndunum hefur Uka komið hingað
til lands og starfað við íslensk fyrir-
tæki. Um er að ræða norræna sam-
vinnu, Nordjobb, sem hófst fyrir fjór-
um árum en í ár eru íslendingar með
íþriðjasinn.
Samvinna þessi hefur þótt takast
mjög vel. Ungu fólki hefur gefist
tækifæri til að kynnast frændum sín-
um á nágrannalöndunum, lært nýtt
tungumál og skoöað sig um.
Helgarblaðinu hefur borist bréf frá
ungri, íslenskri stúlku, Berglindi
Steinsdóttur, sem lýsir skemmtilegri
reynslu sinni. En hún dvelur nú í
Vasa í Finnlandi og starfar á vegum
Nordjobb.
Skemmtilegt tækifæri
„Hvað vita lesendur DV um
Vasa? Ég veit bara það að ég
nordjobba hér í sumar, er búin að
vera hér í 5 vikur og vissi fyrirfram
ekkert um þessa vesturströnd Finn-
lands. Nú bara syrgi ég öllliðnu ár-
in. Að hafa tækifæri til að ferðast til
Finnlands, öðruvísi en sem hver
annar ferðaiangur, býðst ekki hvar
og hvenær sem er. Og ekki öllum.
Ég ht á mig sem forréttindamann.
Nú veit ég a.m.k. að í Vasa búa um
55.000 sérdeiiis indælar manneskjur
sem finnst gaman að kynnast nýju
fólki. Áður en í lagð’í’ann dreif ég í
að lesa Dag í Austurbotni eftir Antti
Tuuri þar sem öllum Austurbotning-
um var lýst sem hatursmönnum að-
komumanna og aukinheldur hafði
finnskur pennavinur minn lýst fyrir
mér fjálglega öllum stríðunum sem
geisað höfðu hér í Vasa-léni í gegnum
aldimar með þeim eftirmála að enn
væru útlendingar engan veginn vel-
komnirásvæðið.
Finnarnirsérlega
vingjamlegir
Ég var auðvitaö farin að naga
mig í handarbökin fyrir að æða inn
á þetta yfirlýsta óvinasvæði og lang-
aði mest aö bakka með allt saman.
En þegar ég svo loks komst á áfanga-
stað (sem tók „aðeins” 28 tíma með
biðum) hitti ég hveija vingjamlega
manneskjuna á fætur annarri. Ails
staðar var ég boðin sérlega velkomin
til Finnlands, til Vasa, á nýja vinnu-
staðinn. Mér leið eins og mikilvægri
veru. Síðan hef ég reyndar komist
að því aö íslendingar em hér sjald-
gæfir en sérlegir aufúsufestir. Oft
þegar við komum einhvers staðar
saman nokkrir nordjobbarar, hinir
þá frá Svíþjóö, Noregi eða Dan-
mörku, er spurt sérstaklega hvort
íslendingur fyrirfinnist á meðai vor.
Og svo dynja spurningamar yfir
mann.
Er það satt að hægt sé að baða sig
í hverunum? Heitir ekki forsetinn
ykkar Finnbogadóttir? Byggist ekki
alit ykkar á fiskinum? Borðið þið eitt-
hvað annað? o.s.frv. Margir þekkja
og eru hrifnir af Mezzoforte, fáir
kannast við Sykurmolana og a.m.k.
einn fílar Bubba Morthens (sá er
sænskur), fleiri muna eftir Hófí, allir
vita að við „heitum” (flest)öll - son
eða - dóttir og þeim þykir líka mjög
athyghsvert að í Reykjavík, litlu
Reykjavík sem alltof margir halda
að haii bara 20-50.000 íbúa, skuli vera
stærsta diskótekið í Evrópu - og allt-
affullt.
Vasabladet, sem gefið er út hér, er
sent til okkar nordjobbaranna frítt á
hverjum morgni. Næstum daglega
er eitthvað um ísland. í dag var löng
grein um hvalkjötsstoppið í Helsinki.
Mikiðumaðvera
Félagsskapurinn Nordjobb hefur
verið okkur mjög innan handar,
bæði útvegað okkur skoðunarferðir
um nágrennið okkur að kostnaðar-
lausu, skipulagt siglingarferð, enda
er mikiö um alls konar bátsferðir hér
í spennandi skerjagarðinum, sumar-
leikhús, helgarferðir til Álandseyja,
Helsinki og ef til vill Leningrad. Einu
sinni í viku hittumst við öll í leigu-
húsnæði á vegum Nordjobb og þar
spilum við og kjöftum, leikum plöt-
ur, borðum, drekkum og höfum það
bara huggulegt saman. Þá höldum
við einnig svokölluð landskvöld, t.d
Ung íslensk stúlka, Berglind Steinsdóttir, starfar í sumar i Finnlandi á vegum Nordjobb. Nú eru um 100 íslensk
ungmenni sem vinna í sumar á Norðurlöndunum og hafa fengið starf fyrir tilstuðlan þessa félagsskapar. Berglind
segir frá þessari reynslu sinni en hún er i bænum Vasa, sem er á vesturströnd Finnlands, þar sem þessi mynd
er tekin.
var sænskt kvöld í fyrradag. Þá buðu
Svíamir 11 upp á síld, kartöflur og
salat, sérsænskt er það víst ekki en
þykir samt vera þjóöarrétturinn.
Þann 2. ágúst verður íslenskt kvöld.
Ég verð auövitað að sjá um það ein.
Það eina sem mér dettur í hug er
Berglind vinnur við gróðursetningu og önnur garðyrkjustörf. Hér er hún
að snyrta og taka til í finnskum kirkjugarði. Kann hún alveg einstaklega
vel við lífið í Finnlandi og segist vel geta hugsað sér að dvelja þar lengur
en bara yfir sumarið og jafnvel að læra málið. Óneitanlega skemmtilegt
tækifæri fyrir ungt fólk að fá að kynnast nágrönnum sínum á Norðurlöndun-
um á þennan hátt.
hangikjöt með jafningi og flatkökur.
Það er nú ekki vandræðalaust, verð-
ur að panta það að heiman.
Húsnæðið sem við búum í er fyrir
minn mælikvarða rúmt, snoturt og
er það á skikkanlegu verði. Já, ég
vinn í kirkjugarðinum, hefðbundin
garðyrkjustörf.
Hér er flestallt dýrt. Maturinn er
kannski ekki svo himinhrópandi
(nema sælgæti - guði sé lof) en föt á
uppsprengdu verði. En það eru enda-
laus tilboð á ýmsum varningi og því
stundum hægt að gera góö kaup. En
til Finnlands fer maður ekki til að
versla.
Varðandi samgöngur þá eru þær
góðar eins og við er að búast, lestir,
rútur og bátar. Ég er ekki alveg klár
á verðinu en henti á lofti ekki alls
fyrir löngu að lestarferð héðan til
Helsinki kostaði 110 mörk aðra leið-
ina.
En leiðin sem ég fór hingað í upp-
hafi var allt of löng, leiðinleg, lang-
dregin og flókin. Beint flug til Hels-
inki byijaði þann l.júní en ég þurfti
að fara 30. mai. Flaug ég þá til Stokk-
hólms, tók þaðan bátinn til Ábo og
fór þaöan með rútu til Vasa. Rútubíl-
stjórarnir eru eina fólkið sem er ekki
vingjarnlegt, það er allt satt sem sagt
er um óvingjarnlegheit þeirra. Þeir
vilja ekki tala neitt annað en finnsku,
þótt þeir skilji mann yppta þeir bara
öxlum. Otroligt.
Vasa sólríkur staður
Áöur en ég fór hingað fékk ég
senda nokkra bækhnga um fyrir-
heitna landið. Þar fullyrða Finnar
að Vasa-hérað sé það sólríkasta í
Finnlandi og hef ég í sjálfu sér engan
hug á að rengja það lengur, en fyrsta
vikan hér var ekki beint til vitnis um
þessa margumtöluðu fuhyrðingu. Ég
bara tók dæmigert íslenskt vorveður
með mér, óstabílt sem breyttist oftar
en maður gat deplað augunum. í öllu
falh er útilokað að treysta á núið.
En svo fór að rætast heldur betur
úr þessu og mér var hætt að standa
á sama í síðustu viku þegar hitinn
fór ekki einu sinni niður fyrir 30 stig
á kvöldin. Nú er það orðið mátulegt
í bih, 20-22 stiga hiti, stundum sól,
stundum skýjað.
Ég lýsti því yfir að Finnar væru
vingjamlegt fólk og ég stend við það.
En svo undarlegt sem það er, finnsk-
ir karlmenn þykja feimnir, a.m.k.
þeir sem ekki eru sænskumælandi.
Það er hka mín reynsla í vinnunni,
það gengur kraftaverki næst að geta
dregið orð upp úr finnskum karl-
mannskjafti. Þaö á að vera feimni
gagnvart félögunum. En af því aö ég
er frek og algjörlega laus við feimni
sjálf, hefur mér tekist að fá þá ílesta
til að tala. Ég er nú svona frekar stolt
af afrekinu því venjulega er enginn
samgangur milh kynjanna, þ.e.a.s á
vinnustaðnum.
Finnstfinnskan
sjarmerandi
Hér í Vasa eru 27% sænskumæl-
andi, þ.e. hafa sænsku að móöur-
máli. Stór hópur er tvityngdur og
nánast hvergi lendir maður í erfið-
leikum með aö kunna ekki finnsku.
Annars tileinkar maður sér alltaf
svohtið af finnskum slettum til að
slengja framan í vinnufélagana. Það
er alveg draumur í niðursuöudós aö
horfa upp á þá, þeir verða svo glaðir
baraþegarmaður segir t.d.: Huo-
mennaonperjautai = Ámorguner
fóstudagur. Yndislegt. Reyndar
finnst mér finnskan sjarmerandi og
gæti vel hugsað mér aö stunda nám
í henni í eitt ár. Maður sér hvað set-
ur...
Með von um gott sumar ykkur til
handa, terveiset Vaasasta."
Berglind
Seyðisfjörður breytir gjörsamlega um yfirbragð á fimmtudögum; fer úr einföldu hvers-
dagsfötunum í sparifötin ef svo mætti að orði komast. Þetta á sérstað þegarferjan
Norræna leggstað bryggju. Þáfyllist jafnan bærinn af brosmildum íslendingum og
erlendum ferðamönnum sem eru ýmist á leið utan eða að leggja Island undir
fót.
DV fór á stúfana og fylgdist með einum slíkum ferjudegi á Seyðisfirði - upplifði
stemmninguna sem þessu fylgir og spjallaði við lánsama og ólánsama útlendinga
sem komu hingað til lands á fjölbreyttum farartækjum. Þar á meðal stórum og smáum
bílum, tvíhjólum, mótorhjólum og allt þar á milli.
Verðlagsstofnun birti á dögunum ítarlega verðkönnun á brauðum og kökum. í Lífsstíl
á mánudaginn verður kafað aðeins ofan í niðurstöður könnunarinnar og birt kort
yfir ódýrustu bakaríin á höfuðborgarsvæðinu.
Allt um ódýr brauð í Lífsstíl á mánudag.