Dagblaðið Vísir - DV - 16.07.1988, Side 19

LAUGARDAGUR 16. JÚLÍ 1988.
19
En þetta gekk ekki og foreldrar mín-
ir hættu að láta nokkra hríslu.
Þetta var ekkert nýtt því strax um
aldamótin voru sóttar heilu skógar-
lestimar t.d. í Nesjaskóg og úr Hjalla
í Ölfusi og mörgum öörum stööum.
Það var alveg ógurlegt hvaö var búiö
var að taka af skógi. Og þetta var
svona um allt land. Hér í Þingvalla-
sveitinni voru þá fleiri bæir. Þá voru
Hrauntún, Skógarkot og Vatnskot.
Fyrir 1930 voru hér í Þingvallasveit-
inni 17 bæir sem sauðfé var á. Nú
eru þeir bara sex.“
Stundar tréskurð
Guðmann stýrir ekki búi lengur
því sonur hans hefur tekið við. Alla
tíð síðan hann var ungur maður hef-
ur hann auk búskapar fengist við
tréskurð. „Ég er ennþá að dunda við
að smíða hillur, aska, bikara, skildi
og þess háttar eftir pöntunum en það
hefur minnkað. Eg er lengi að
þessu,“ sagði Guðmann. Hann sagð-
ist hafa lært tréskurð hjá Ágústi Sig-
urjónssyni í Ingólfsstræti 2. „Ég byrj-
aði á því fyrir fermingu að skera út.
Þá tók ég stundum lurk af blágreni
og sagaði í sundur. Uss, uss,“ sagði
Guðmann. „Ásóknin hefur alltaf ver-
ið mikil í þessa hluti.“
Við höfðum setið á gamla þing-
staðnum drykklanga stund og rætt
saman og var þá ákveöið að kveðja
staðinn en Guðmann var hissa á að
við vildum ekki koma með honum
að Almannagjá einnig. Sennilega
vorum við búin að þreyta hann nóg
á labbi þennan dag en heima á Skála-
brekku beið okkar kaffi og rjúkandi
vöfflur. Og sannarlega var það nota-
legt í þessu fallega umhverfi þar sem
bærinn stendur. Yfir kaffibollanum
segir Guðmann okkur að best sé að
vera í sínu stæði enda hafi hann aldr-
ei farið út fyrir landsteinana. Hann
þekkir þeim rnvrn betur sína heima-
sveit. ELA
Sjaldan hef ég neitað góðum mat
— og aldrei á
SPRENGISANDI
ÞORGILS ÓTTAR MATHIESEN LANDSLIÐSMAÐUR í HANDKNATTLEIK