Dagblaðið Vísir - DV - 12.12.1988, Síða 16

16
Spumingin
Hvað reiknarðu með að
eyða miklu í jólagjafir?
Hafþór Harðarson ofngæslumaður:
Svona um það bil 100 þúsund krón-
ur, þaö er svipað og í fyrra.
Sigursteinn Másson afgreiðslumað-
ur: 10 þúsund krónum. Það er heldur
minna en í fyrra.
Vilborg Sverrisdóttir húsmóðir:
Svona rúmlega 20 þúsund krónum
sem er meira en í fyrra.
Gunnar Lúðvíksson skipstjóri: Mað-
ur ákveöur það ekki neitt heldur
kaupir bara það sem hvern og einn
vantar, innan skynsamlegra marka
auðvitað.
Guðríður Sigurðardóttir nemi:
Kannski 10 þúsund krónum. Þaö er
miklu minna en í fyrra.
Kjartan Helgason garðyrkjubóndi: 80
þúsund krónum býst ég við. Það er
svipað og í fyrra.
Lesendur
MÁNÚDAGUR 12. DESEMBER 1988.
DV
Dritvík, Aðalvík
- og Reykjavík
Björgvin Valur Guðmundsson,
Stöðvarfirði, skrifar:
„Það er einfaldlega mörg Dritvíkin
eða Aðalvíkin, ef að er gáð," eru síð-
ustu orðin sem velta út úr Hjalta i
símtalinu við lesendasíöu DV hinn
30. nóv. sl., og birtast undir fyrir-
sögninni „Að leggja niður byggðar-
lag“. - Við þau mætti bæta; - „en
aðeins ein Reykjavík“ - og að mínu
mati er það einni slíkri vík of margt.
Hjalta finnst það ekki mikið mál
að leggja niður nokkur byggðalög,
einfaldlega vegna þess, að við höfum
ekki efni á þeim lengur! - eða hvaö?
Hann Hjalti hlýtur annað hvort aö
vera að grínast eða þá að hann lifir
og hrærist í vernduðu umhveríl.
Hvernig er það; er ekki sjávarútvegur
undirstaða efnahagskerfis þessarar
þjóðar? Þótt mörg fiskvinnslufyrir-
tæki séu á hausnum þá hafa þau und-
anfarin ár skilað miklum tekjum í
þjóðarbúið og geta haldið því áfram
ef menn haga sér eins og þær vits-
munaverur sem látið er af að þeir séu.
Það fólk sem heldur að íslendingar
lifi á því aö selja hver öðrum þjón-
ustu verður að gera sér grein fyrir
að svo er ekki. Um árabil hafa litlu
plássin í kringum landið séð fyrir
Reykjavík, sem hefur svo eytt því
sem fyrir fiskinn fæst og af svo mik-
ili atorku að nú er íslenska þjóðin
orðin blönk.
Ég og sjálfsagt margir aðrir vita að
enginn getur eytt meiru en hann afl-
ar en því miður virðast stjórnvöld
og þeir aðilar sem peningavöldin
hafa ekki gera sér grein fyrir þessu.
- Allar tekjurnar sem t.d. loðnuflot-
inn bar í bú birtust svo í gluggum
verslana í formi leikfanga. - Við
fluttum inn svo mikið af nýjum bíl-
um að Bifreiðaeftirlitið var lagt niður
vegna vinnu- og aðstöðuálags.
Nei, Hjalti minn, íslendingar hafa
ekki efni á að halda uppi neinni
Reykjavík, sem verkar eins og blóð-
suga á þessa þjóð, því þar þrífast
þeir sem kalla sig frjálshyggjumenn.
En það eru þeir sem græða á inn-
flutningi og verslun og þaö eru þeir
sem eru búnir að koma landinu á
hausinn - en það eru ekki þeir sem
framleiða fyrir útflutning.
Nú gengur orðatiltæki hér austur
á landifjöllunum hærra og er svona:
„Eina von íslands er Suðurlands-
skjálftinn“!
í jóla-
skapi með
Stjörnunni
Húsmóðir hringdi:
Mig langar til aö lýsa ánægju
minni með þátt á Stjömunni
seinni hluta dags sl. sumiudag (4.
des.). Þá var Bjami Dagur Jóns-
son með létta og fallega jólatón-
list og ræddi við hlustendur á lif-
andi og skemmtilegan hátt. - Mér
finnst Bjarni Dagur vera einn
besti útvarpsmaðurinn þessa
stundina.
Þennan eftirmiðdag lék hann
jólatónlist sem ekki hefur heyrst
áður hér svo ég viti. Jólabakstur-
inn og heimaverkin gengu mun
betur undir þessum áheyrilega
þætti. - Nú skilst mér að Bjarni
verði með svona þætti næstu
sunnudaga og ég hvet fólk (þ.á
m. húsmæöur sem em að und-
irbúa eitt og annaö fyrir jólin) til
að leggja við hlustir og kannski
verða margir sammála mér.
Enginn þekkti
Hopkins
S.P. skrifar:
Ég sá einhvers staðar í blaði um-
mæli kvikmyndaleikarans Anthony
Hopkins um ísland og íslendinga.
Þau ummæli em ekki okkur til
frægðar ef hann lætur þau víðar
uppi.
Hann kom hingað til íslands fyrir
nokkrum árum að sögn og dvaldi hér
nokkra daga til að skoða sig um. „En
það voru nöturlegir dagarsagði
leikarinn, „veðrið vont og ennfremur
svo dimmt að hann gat aldrei séð sig
neitt um.“
Hann sagðist hafa búið á hóteli,
sem hann mundi nú ekki eftir hvað
hét, en þar hefði verið múgur og
margmenni og sagðist hann aldrei
hafa séö eins margt drukkið fólk
saman komið og á því hóteli.
Þegar hann var spurður hvort ís-
lendingar heföu borið kennsl á hann,
frægan leikarann, svaraði hann því
til að þeir hefðu áreiðanlega verið
of fullir til þess! Þessi og þvílík um-
mæli þykja mér ekki góð og má varla
á milli sjá hvort Greenpeace gerir
okkur meiri skaða með sinni herferð
eða lýsingar frægra manna af landi
okkar ef þær eru margar í þessa átt-
ina - þótt sannar séu.
Höfuðborgin, Reykjavík, á ekki alla samúð bréfritara ef rétt er skilið.
Pólitísk andúð á RUV?
Erna skrifar:
Varðandi þá umræðu sem á sér
stað vegna fjárhagsvandræða Rík-
isútvarpsins vil ég taka undir það
álit sem menntamálaráðherra lét
uppi í frétt í DV fyrir stuttu. Þar
sagði hann m.a.: „Þaö hefur verið
pólitísk andúð á Ríkisútvarpinu til
þessa í kerfmu".
Þarna hittir ráðherrann naglann
á höfuðið en kannski með örlítið
annarri meiningu en ég álít að
hann geri með orðalagi sínu. Ég
skal að vísu taka undir orð hans
um að í kerflnu hafi a.m.k. sumir
ekki verið ýkja hliðhollir RÚV pól-
itískt séð. - En andúðin á Ríkisút-
varpinu hefur náð l^ngt út fyrir
raðir kerfisins. Hún beinist einnig
að því frá hinum almenna skatt-
greiðanda sem er mjög andvígur
því að „veröa“ að greiða afnota-
gjald til RÚV þótt hann ekki vilji
þjónustu þess, nema kannski aö
hálfu leyti, - sumir enga.
Hér á ég viö að það eru mjög
margir sem segja sem svo; ja, ég
vil halda útvarpinu (hljóðvarpi) en
ekki greiða fyrir sjónvarpið frá
RÚV. Aðrir segja; ja, ég vil bara
greiða fyrir afnot af sjónvarpi en
ekki útvarpinu, þaö eru komnar
aðrar stöðvar sem ég hlusta frekar
á. - Og svo eru enn aðrir sem vilja
hvorugt nota eða þá bara gömlu
gufuna, en ekkert annað.
Það er þessi þvingun á gjald-
skyldu sem magnar andúðina á
Rískisútvarpinu, kannski umfram
margt annað. Fólki finnst að Rikis-
útvarpið geti boðið því að velja og
hafna, alla vega á milli sjónvarps
og hljóðvarps, þótt ekki sé farið út
í nánari skilgreiningu. - Og þetta
er réttlát beiðni sem verður að taka
til greina.
Óstjórn
hjá RÚV
K.P. skrifar:
Ef það er rétt sem maður heyrir
i sambandi við rekstur Ríkisút-
varpsins að í athugasemdum Rík-
isendurskoðunar komi fram að
starfsmanni frá ráðgjafarþjón-
ustufyrirtæki hafi veriö greiddar
3 milljónir króna í laun á síðasta
ári, sem gera um 250 þúsund á
mánuði, þá er ekki furða þótt
Ríkisútvarpið sé á barmi gjald-
þrots.
Svör frá Ríkisútvarpinu við
þessu, að ástæðan sé að illa hafi
gengið aö fá fólk með sérþekk-
ingu á „þessu sviði“ til stofnunar-
innar, eru svo gjörsamlega út í
hött að manni er spurn hvort hjá
stofnuninni séu hreinir hálfvitar
í forsvari. Ég hélt að til utvarps-
ins væri hreinlega ekki ráðið fólk
nema með einhverja sérþekk-
ingu, hver á sínu sviði, þar þyrfti
ekki aö fá aðkeypta sérþekkingu
úti í bæ á tímakaupi heilt ár í
einu!
Síðan er í athugasemdum Ríkis-
endurskoöunar tekiö fram að
stofnunin hafi, án heimildar, ráö-
ið 1 65 stöður! Og svar RÚV? Jú,
einfalt og gott; aukin umsvif
leiddu einfaldlega til þess aö
fjölga varð starfsfólki, þótt ekki
fengjustformlegar heimildirfyrir
því. - Hver hefur beðið um þessi
auknu umsvif? - Ekki ég. Hefur
þú, lesandi góður, beðiö um þessi
auknu umsvif?
Mótmælum harðlega
Sverrir Bjarnason hringdi:
Það er verið að ræða núna að
hækka afnotagjöld Ríkisútvarpsins
verulega vegna gjaldþrotastöðu
stofnunarinnar, sem hún er sögð
vera í. Ég skora á fólk, sem þegar
greiðir fyrir afnot ríkissjónvarps
og útvarps, að láta heyra í sér svo
tekið sé eftir ef það vill ekki greiða
meira til þessa ríkisfyrirtækis en
það þegar gerir.
Ríkisútvarpið er sagt skulda um
hálfan milljarð króna og eiga í erf-
iðleikum með að standa í skilum.
Það er engin lausn að hækka sífellt
afnotagjöldin fyrir stofnun sem er
jafnt á hausnum þótt hún fái hverja
hækkunina á fætur annarri. Eða
halda menn að ef RÚV fengi núna
myndarlega hækkun muni stofn-
unin bjargast hér eftir? Ég tel að
svo muni ekki verða og því trúir
varla nokkur.
Og nú hefur verið skipuð nefnd
til að leita lausnar á þessum vanda
RÚV og er hún að skila frá sér nið-
urstöðum sínum þessa dagana. Og
hverjir sitja í þessari nefnd? Meiri-
hlutinn er starfsmenn Ríkisút-
varpsins sjálfs eða fyrrverandi
starfsmenn (þ.á.m. einn útvarpsr-
áðsmaður sem er einnig þingmað-
ur).
Það er liðin tíð aö hægt sé að
ráðskast með landsmenn á sama
hátt og áður var. Nú eru menn
orðnir upplýstir og láta ekki traðka
á sér þótt ráðherrar haldi að svo
sé hægt eins og menntamálaráð-
herra hefur nú í hyggju með hækk-
un afnotagjalda. - Ég skora á les-
endur aö láta til sín heyra.
Sjónvarp er ekki öryggistæki
Magnús Pétursson hringdi:
Ég vil koma því á framfæri vegna
hinnar fyrirhuguðu hækkunar á
afnotagjöldum Ríkisútvarpsins að
það er ekki lengur réttlætanlegt að
kreíjast afnotagjalda fyrir þessa
tvo fiölmiðla saman. Sjónvarpiö er
ekki og hefur aldrei verið neitt ör-
yggistæki - eins og kannski er
hægt að flokka hljóðvarp ríkisins
undir. Ég segi kannski, því nú er
það ekki einu sinni víst að svo sé
lengur því hér hefur allt gjörbreyst
með tilkomu annarra útvarps-
stöðva.
Ég er hér með að segja að nú á
að nota tækifærið og aðskilja að
fullu rekstur hljóðvarps og sjón-
varps og einnig að aöskilja rekstur
gömlu útvarpsstöðvarinnar frá Rás
2 og sjónvarpinu. Ég tel að þessi tvö
síðasttöldu fyrirtæki eigi ekki að
reka á vegum rikisins. Aðeins
gamla stöðin verði rekin meö af-
notagjaldi og þá verði það innheimt
með nefskatti.
Sjónvarpið á að reka meö mynd-
lyklum sem verða seldir sérstak-
lega eins og gerist hjá Stöð 2. - Það
er ekki ósk almennings að inn-
heimta afnotagjald lengur fyrir
sameiginlegt útvarp og sjónvarp á
vegum hins opinbera. - Aðskiljið
því innheimtu fyrir sjónvarp og
hljóðvarp sem allra fyrst. Það er
mannréttindabrot að mega ekki
eiga sjónvarpstæki nema þurfa að
greiða af því til ríkisins.