Dagblaðið Vísir - DV - 28.03.1992, Qupperneq 21

LAUGARDAGUR 28. MARS 1992.
21
Vísnaþáttur
Eg þóttist standa
1 rívoi |
Opnum um helgina Opið allar helgar, alla páskana og sumardaginn fyrsta í apríl
a
„Þetta var mörgum ár heitra ásta
og ástarsorga. Stúdentar við nám á
þeim árum létu það yfirleitt ekki
eftir sér að ganga í heilagt hjóna-
band og stofna heimili, það var
hrein undantekning. Við höfðum
engin efni á slíku. En við vorum
hvað eftir annað óskaplega skotnir
í stelpum, gátum ekki á hefium
okkur tekið og tókum út ólýsanleg-
ar kvalir í því sambandi, eða fyllt-
umst yfirþyrmandi sælu. Ég fékk
að sjálfsögðu snert af þessu, en var
þó, sem betur fer, sjaldan mjög
þungt haldinn. Þó hef ég fengið
stundum töluverðan hita, það sýnir
meðal annars þessi staka:
Til ösku er ég að brenna,
ei unnt þeirri kvöl að lýsa.
Og það er allt þér að kenna.
Þetta er ástarvísa."
Þessi frásögn má finna í bók séra
Sveins Víkings, Myndir daganna
n„ í kafla sem nefnist Stúdentsár-
in. En í Heimsljósi Halldórs Lax-
ness fær ástin svofellda einkunn:
„Jú það er satt, ástin er öðrum
verðmætum ofar, hið yfimáttúr-
lega er blátt áfram hlægilegt í sam-
anburði við hið náttúrlega, á sama
hátt og kraftaver kin em auvirðileg
í samanburði við verkin; lifandi
form ungrar elskandi konu, það er
lykilhnn að sjálfri fegurðinni, und-
irómurinn í skáldskap heims-
ins..."
Sumt er svo mikilfenglegt að staf-
rófið, jafnvel heilar bækur fá ekki
lýst því. Sigurður Breiðíjörð:
Ef ég segja ætti frá
allri meyjarprýði,
bókin ekki entist þá
í þá reginsmíði.
Ég geri ráð fyrir að margir muni
taka undir með Helga Jónssyni frá
Hólum í Eyjafirði sem kvað:
Meyju og sveini síst oss ber
saman meina að þreyja.
Fyrsta hreina ástin er
alitaf sein að deyja.
Vísnaþáttur
Og hverjum er betur treystandi
til að leggja rétt mat á hlutina en
Þingeyingum? Forni Jakobsson
bóndi í Fornhaga í Aöaldal í S-
Þing. gerir það á þannan hátt:
Hvað er best í heimi hér
í hálfri vísu tjáðu mér?
Það er eilíf ást sem ver
allt hið góða í brjósti þér.
Skilgreining Hannesar Björns-
sonar frá Sveinsstöðum í A-Hún. á
ástinni er ekki ósvipuð:
Lífsins svæði er ljóma skreytt,
ljóss þar flæða straumar,
meðan í æð af ást er heitt
eða fæðast draumar.
Haraldur Sóphoníasson frá Jaðri
í Svarfaðardal nefnir þessa stöku
sína Yndi:
Lífið verður unun ein
ofin geislabaugum,
þegar ástin himinhrein
hlær úr tryggum augum.
Hvað næstu stöku varðar veit ég
ekki hvort hún er rétt í því formi
sem hún birtist hér né heldur hver
höfundur hennar er. En nafn Árna
Gíslasonar leturgrafara fylgir
henni ásamt stóru spurningar-
merki. Veit einhver skil á vísunni?:
Er fyrsta æskuástin hrein
var inn í hug minn brennd
ég þóttist standa á grænni grein
- en guð veit hvar ég stend.
Stundum er ástin svo heit að hún
nær út yfir landamæri þess sem er.
Erlendur Gottskálksson, bóndi í
Ási í Kelduhverfi:
Meðan hnígur heitt í mér
hjartablóðið rauða,
einni skal ég unna þér
eins í lífi og dauða.
Ekki hefur Einar Kristjánsson
frá Hermundarfelli náð þeim ár-
angri sem vonir hans stóðu til þeg-
ar hann kvað svo:
Þú varst kærust, þú varst best,
þú varst mér til gleði,
þótt ég stundum þráði mest
það sem aldrei skeði.
Gísli Erlendsson hefur tahð sig í
yfirvofandi hættu er hann orti svo:
Ætli það verði enn á ný
örlög vona minna,
að drukkna einhvem daginn í
djúpi augna þinna
Gamla sagan um forboðnu ephn
kemur víða við sögu. Ludvig Kemp
gerir þeim þessi skil:
Oft er sætust ást í meinum,
örðugt mörgum þvi að leyna.
Á Edens fögru aldinreinum
enn má sporin tveggja greina.
Og Þorvaldur Þórarinsson frá
Hjaltabakka vonast eftir góðum
viðtökum þótt vissir annmarkar
séu á:
Ég er ekki alveg frjáls,
ýmsar hamla skorður.
En ætlarðu að leggja arm um háls
ef ég kæmi norður.
Hjá okkur er alltaf gott veður.
Góð fjölskylduskemmtun.
Til okkar er styttra en þú heldur. ~|
Tívolí, Hveragerði
Kantarnir brjótast um
buxnabrúnina og varna leka
Brjótið hlifarnar um
festið að
3 Libresse plus
af buxunum

Fermmgargjafir á bónusverði
8«*«8|*8í8S
frá ____1
FERÐA-
ULBAHDSTÆK'
M.OOO-S
GARÐASTRÆTI 2
SÍMI 62 77 99
HUÓWTÆKI
KJOR VIÐ ALLRA HÆFI - GREIÐSLUKORT
’ „111111 M JP
l s ÍMW Iðft .
ws&smmm
noíiíi k 1