Dagblaðið Vísir - DV - 28.03.1992, Blaðsíða 30

42
LAUGARDAGUR 28. MARS 1992.
In Flammatory og In Memoriam sigruðu í fyrstu lotu Músíktilrauna:
Þetta er melódísk músik, segja þessir vígalegu dauðarokkarar úr hljómsveitinni Pystopiu, Maggi bassaleikari og gítarleikararnir Eiríkur og Aðal-
steinn. Taktfastar haussveiflur, sem fleygja hárinu fram og aftur, eru nær fastur liður i sviðsframkomu dauðarokksveitanna. DV-myndir GVA
„Þetta er melódískt"
„Fólk verður að gefa sér tíma til
að hlusta, læra að hlusta. Þetta er
svo melódísk músík, mun meló-
dískari en venjulegt þungarokk,"
segja meðlimir dauðarokkhljóm-
sveitarinnar Pystopia. DV hitti
hljómsveitarmeðhmi eftir að þeir
höfðu sphað á tíundu Músíktil-
raunum Tónabæjar sem hófust á
fimmtudagskvöld. Átta sveitir, sem
allar spila dauðarokk, hófu Mús-
íktilraunimar sem fara fram í fjór-
um hlutum.
Hljómsveitin In Flammatory
sigraði á fimmtudagskvöldið og
hljómsveitin In Memoriam varð
önnur. Þær leika því á úrslita-
kvöldinu 10. apríl. Dómnefnd sá
ekki ástæðu til að tilnefna þriðju
hljómsveitina.
Þegar gengiö var í salinn á
fimmtudagskvöld mætti manni
dúndrandi rokk sem spilað var af
miklum þunga og ósvikinni innlif-
un. Ekkert var gefið eftir. Gítararn-
ir voru þandir taktvisst undir
þungum hraðslætti trommuleikar-
ans og yfir öllu rumdi rödd söngv-
arans. Textann skildi maður ekki.
Salurinn var þéttsetinn og bar þar
mest á 13-18 ára unglingum.
Meðlimir Pystopiu hafa spilað
saman í um ár en að sögn Eiríks
hefur verið svolítið um gegnum-
trekk í hljómsveitinni.
- Hvernig leggjast Músíktilraun-
irnar í ykkur?
„Mjög vel. Þama fá svo margar
hljómsveitir tækifæri til að koma
sér á framfæri. Þetta er skemmti-
lega öðruvísi hstaviðburður."
Frammi á gangi biðu meðhmir
annarra hljómsveitá eftir að kom-
ast aö og áheyrendur báru saman
bækur sínar. Hver hljómsveit flyt-
ur fjögur frumsamin lög og gefa
áheyrendur hverju lagi einkunn á
bihnu 1-5.
Hljómsveitirnar bera margar
nöfn af latneskum toga, eins og
Carpe diem, Cranium og Carpedim.
Blaðamaður hitti Helga, bassaleik-
ara hljómsveitarinnar Carpe diem,
frammi á gangi. Sú hljómsveit treð-
ur upp 2. apríl en Helgi vhdi sjá
hvernig hinum sveitunum vegnaði.
„Carpe diem er latneska yfir orð-
tækið gríptu daginn. Hljómsveitin
hét áður Dagfinnur dýralæknir en
okkur þótti þetta nafn betra. Þessi
nöfn eru í tísku núna,“ sagði Helgi.
Hann sagði sína hljómsveit ekki
vera í.eins þungu rokki og fyhti
salinn á fimmtudagskvöldið. „Við
viljum ekki spha þetta ahra
þyngsta. Annars langar mig að
spha öðruvísi músík, músík sem
er meira í ætt við nýbylgju." Hljóm-
sveit Helga æfir í húsnæði í Súðar-
vogi sem sveitin „erfði“ eftir aðra
hljómsveit.
Gunnhildur, Ingunn og Erna
voru ekki í neinum vafa um hvaða
hljómsveit mundi vinna Músíkth-
raunimar.
„Condemned er langbest. Hún
vinnur Músíkthraunirnar. Annars
er In Flammatory hka mjög góð.
Þessar tvær vinna,“ sögðu stelp-
urnar sem ekki voru svo fjarri því
að spá rétt. Þær voru mjög hrifnar
af Músíkthraununum en sögðust
líka hlusta á aðra tónlist eins og
danstónhst. En hvað er það við
dauðarokkið sem hehlar?
„Það er krafturinn í tónhstinni
og hvernig maður dihar sér undir
henni og „slamm-dansinn“ (þar
sem alhr hoppa í kássu og hrista
höfuðið á æðisgénginn hátt).
Cranium eða hauskúpa var kom-
in á fulla ferð þegar hér var komið
sögu og ekkert gefið eftir frekar en
áður. Drynjandi dauðarokk, dauði
og djöfull. „Við eram jú alltaf að
syngja um dauðann og allt þetta
djöfullega," sagði einn söngvarinn.
-hlh
- sjá einnig á bls. 25
Þær Gunnhildur, Ingunn og Erna, aðdáendur Condemned, eru
hrifnar af kraftinum i þungarokkinu.
Helgi, bassaleikari Carpe diem, t.v., ásamt
fylgismanni þeirrar hljómsveitar.
Það fór ekkert framhjá gestunum í salnum.