Dagblaðið Vísir - DV - 21.12.1992, Side 25

MÁNUDAGUR 21. DESEMBER 1992.
Dv____________________Meiming
Að vera öðruvísi
Samkvæmt sögu Herdísar Egilsdóttur og myndum
Erlu Siguröardóttur við hana eru vatnsberar mann-
verur sem ganga uppréttar á stuttum afturfótum og
hafa græna fingur. Þeir eru með andht eins og venju-
legt fólk af hvíta kynstofninum og hár undan þéttum
hettum á höíðinu. Það sérkennilegasta við þá er að
þeir eru eins konar gangandi sjálfsþurftarbúskapur.
Ofan á höíðinu hafa þeir krana sem þeir láta fyllast af
vatni á nætumar með því að sofa með fætuma upp í
loftið og nota svo á daginn tíl að baða sig úr því og
vökva með því ávaxtagarð sem þeir bera í poka firaman
á sér. Geysihagleg skepna, hefði Snorri Sturluson sagt.
Þeir lifa fjölskyldulífí í grænum hólum á sléttunni og
flölga sér með því að sá vatnsberafræjum í tunnur.
Bókmenntir
Silja Aðalsteinsdóttir
Líf vatnsberanna hður áfram tíðindahtið í sælh ró
uns ungum hjónum fæðast tvíburar. Reyndar er stelp-
an fullkomlega eðlilegt vatnsberabam, en drengurinn,
þvílik ógæfa! Hann hefur engan krana á höfðinu, eng-
an poka á maganum, fingurnir lofa ekki góðu um gróð-
urvænan mann, svona skjannahvítir, og svo er hann
í gahabuxum og peysu í staðinn fyrir hvíta samfesting-
inn. Er furða þó verði uppi fótur og fit?
Sagan um vatnsberana varð fyrst til sem leikrit og
örvaði börn til umhugsunar og fjörugrar umræðu í
flutningi Alþýðuleikhússins fyrir rúmum áratug. Og
enn fá böm grátstafinn í kverkarnar þegar stríðnu
vatnsberakrakkamir reka strákinn burt úr sínum
hópi og segja honum að fara bara heim til sín! Þau
finna auðvitað til samkenndar með drengnum, hann
er eins og þau. Lausnin í sögulok er ágæt. Drengurinn
á þrátt fyrir aht heima hjá sínu fólki þó að hann sé
Ein teikninga Herdísar Egilsdóttur í Vatnsberarnir.
svona frábmgðinn því. Það verður bara að rækta
meira í magapokum sínum tii að eiga handa honum
líka.
Vatnsberamir er býsna veruleikafjarlægt ævintýri
en það kemur meginhugsun sinni og hoðskap skýrt
til skiia og Herdís Egilsdóttir skrifar skemmthegan og
fyndinn texta. Erla Sigurðardóttir sýnir hér enn hvað
hún er frábær myndskreytari. Vatnsberamir verða
fullkomlega eðhleg dýrategund á myndum hennar.
Myndin af því þegar drengurinn er að reyna að sofa
með fætuma upp í loftið er frábær og líka opnan þeg-
ar drengurinn hleypur undan ótugtarskap hinna bam-
anna. í baksvip hans er sönn angist. Hins vegar er
afleitt að hafa aftur tófu á opnunni þegar fuglinn kem-
ur í texta og fuglinn ekki fyrr en á eftir ljóninu. Þar
hefur eitthvað farið úrskeiðis.
Frágangur á texta er góður fyrir unga lesendur, hn-
ur stuttar í tveim mjóum dálkum á síðu og gott hnubh.
Herdís Egilsdóttir:
Vatnsberarnir.
Erla Sigurðardóttir myndskreytti.
Almenna bókafélagiö 1992.
Regnboginn - Miöjaröarhafiö: ★★ x/2
Slappað af
í sólinni
Mediterraneo er geðþekk en jafnframt sáraeinfóld ítölsk ádehugaman-
mynd sem gerist á sólríkri smáeyju í Gríska Eyjahafinu.
Sagan hefst árið 1941 þegar mishtur hópur ítalskra hermanna kemur
th eyjunnar th að hemema hana og vemda fyrir Bretum. Eyjaskeggjar láta
ekki sjá sig í fyrstu en eftir að her-
mennimir eru búnir að einangra
sig algerlega fyrir eigin klaufsku
þá koma þeir í Ijós.
Hæglátur hfsmáti þeirra og
steikjandi hitinn eykur á kæru-
leysið og upplausnina í hópnum
sem var nú nóg fyrir. Ekki sakar
að eyjan er karlmannslaus.
Svona myndir misheppnast yfir-
leitt þegar þær reyna of mikið en
Mediterraneo tekst að halda at-
hyglinni th enda þrátt fyrir að hún
hafi ekki upp á neitt sérstakt að
hjóða. Það hjálpar að hún forðast
að vera alvarleg frekar en að reyna
það og gera það hla (stenst að vísu eyjunni.
ekki freistinguna í lokin).
Húmorinn er vhjandi barnalegur og sömuleiðis ádehan. Hermennirnir
eru geðþekkir og hver efni í að minnsta kosti einn góðan brandara og
myndin gerist að mestu innan hópsins. Fyrir utan gleðikonu og hippafjár-
hirði kemur htið af húmornum frá samskiptum við eyjarbúana.
Myndin hður þæghega í gegn og mun örugglega gera stóra hluti fyrir
ferðamannaiðnaðinn í Eyjahafinu. Það fór ekki framhjá neinum hér heima
Það búa aðeins meyjar á grisku
Kvikmyndir
Gísli Einarsson
að Mediterraneo fékk óskarsverðlaun í vor og það er ekki í fyrsta skiptið
sem val kvikmyndaakademíunnar í Hollywood er út í hött. Það er leiðin-
legt að hafa „tapað" fyrir svona froðu.
Mediterraneo (ítölsk—1991)
Handrit: Vincenzo Monteleone eftir bókinni „Armanta Sagapo".
Leikstjórn: Gabriele Salvatore.
Leikarar: Diego Abatantuno, Claudio Bigagli, Giuseppe Cederna, Claudio Blsio,
Gigio Alberti, Ugo Conti, Memo Dini, Vanna Barba.

ofahorrifying'
detcrtive in seai
Buttherealenemy
issomething
hisovvnconscience
A TRUE STORY
JuskR13S!W12S &KKCÍ55 GwBí'íC UKSiHOU.!
teaix hcacn t&t&i fawt fmsttfo.'íkS'l
(waw»i«KxiKM(S VsnatrGacísGiaaKS taasrtlíiöUEToSKMlUM
Ussa m flum ‘fiXJftB* wm m m *A» teM Vs Eft* il Mtt