Dagblaðið Vísir - DV - 30.12.1992, Blaðsíða 38

58
MIÐVIKUDAGUR 30. DESEMBER 1992.
Myndbönd
Lýðveldiverðurtil
FRANSKA BYLTINGIN
Útgefandi: Háskólabíó.
Aðalhlutverk: Klaus Maria Brandauer,
Jane Seymour og Sam Neill.
Frönsk/bresk, 1991 - sýningartími 180
mfn. (2 spólur).
Bönnuð börnum innan 12 ára.
í tilefni 200 ára afmælis frönsku
byltingarinnar geröu Frakkar
ásamt fleiri þjóðum miniseríu um
frönsku byltinguna. Er bæði lýst
aðdragandanum og byltingunni
sjálfri og þeim eftirköstum sem
hún hafði fyrir byltingárforingjana
en langflestir þeirra lentu undir
fallöxinni, eins og þeir aðalsmenn
sem þeir létu taka af lífi. Það er
engum vafa undirorpið að hand-
ritshöfundum þykir hafa verið
mest spunnið í Danton sem er vel
leikinn af Klaus Maria Brandauer.
Franska byltingin er frekar lang-
dregin þegar á heildina er litið. En
samt eru lausir endar hér og þar,
einstaka persónur hverfa án þess
að greint sé frá örlögum þeirra.
Sérstaklega á þetta við um Marat,
en á myndbandskápunni er mynd
sem sýnir hið fræga morð á honum
en í myndinni sjálfri er þetta atriði
horfið. Franska byltingin verður
ekki spennandi fyrr en á síðari
spólunni þegar uppgjör byltingar-
foringjanna við hver annan hefst.
SEANYOIXG PAIRICK BERGIN
LOVE CRjMES
Dulin sektarkennd
LOVE CRIMES
Útgefandi: Skífan.
Leikstjóri: Lizzie Borden.
Aðalhlutverk: Sean Young, Patrick
Bergin og James Read.
Bandarisk, 1991 -sýningartimi 91 mín.
Bönnuð börnum innan 16 ára.
í Love Crimes leikur Patrick
Bergin David Hanover sem þykist
vera ljósmyndari og fær þannig
konur til lags við sig. Þegar hann
hverfur á braut stelur hann yfir-
leitt einhverju smávegis í leiðinni.
Þetta er nú allur glæpurinn í
myndinni Love Crimes sem auglýst
er sem þriller enda kemur fljótlega
1 ljós að leikstjórinn, Lizzie Borden,
hefur meiri áhuga á sálarlífi aðal-
persónanna og þá sérstaklega að-
stoðarsaksóknarans Dana Green-
way (Sean Young) heldur en sjálf-
um glæpnum.
Til að ná upp stemningu fyrir
sálfræðiskoðun á borð við þá sem
hér er íjallað um þurfa persónum-
ar að vekja áhuga en satt best að
segja er persónusköpunin stein-
dauð og handritið illa skrifað. Vitn-
að er til fortíðar til að skýra út
framkomu Dönu sem fellur fyrir
Hanover þótt ásetningur sé annar.
En þegar kemur að sambandi
þeirra er maður búinn að missa
allan áhuga á myndinni sem er í
einu orði sagt leiðinleg. Og það
hversu myndin er slök er leikstjór-
anum að kenna sem er greinilega
á einhverju einkaflippi.
***
Svartara verður grínið ekki
DELICATESSEN
Útgefandi: Bíómyndir.
Leikstjórar: Jeunet and Caro.
Aðalhlutverk: Dominique Pinon, Marie-
Laurie Dougnac og Jean-Claude Dreyf-
us.
Frönsk, 1991 - sýningartími 95 mín.
Bönnuö börnum Innan 16 ára.
Delicatessen er sjálfsagt einhver
frumlegasta gamanmynd síðari
ára, ótrúleg, svört kómedía sem
býður upp á söguþráð sem í byrjun
gæti virkað á áhorfandann eins og
að horfa á subbulegan kvöldverð
með íbúum ræsisins en verður
smátt og smátt að mjög svo
skemmtilegri og áleitinni kvik-
myndaveislu.
Delicatessen er framtíðarkvik-
mynd sem gerist á næstu öld. Allur
matarforði jarðarbúa er uppurinn
og mannkynið komið að því að út-
rýmast. Þetta á þó ekki við um fjöl-
býlishúsið þar sem kjötsali einn
ræður ríkjum. Þar geta fastir
kúnnar kjötsalans gengið að þvi
vísu af fá kótelettur að minnsta
kosti einu sitrni í viku. Að vísu er
kjötið mannakjöt en íbúamir setja
það ekki fyrir sig. Eina sem þeir
þurfa að vara sig á er að vera ekki
að þvælast á göngum hússins um
nótt, þeir gætu orðið hráefni í
næsta kótelettuskammt.
Ein aðferð kjötsalans til að fá
hráefni er að auglýsa eftir aðstoð-
armanni sem síöan er fómað og
þegar myndin hefst er fyrrverandi
trúður að sækja um vinnu. Hann
fær starfið þótt rindilslegur sé og
er ekki efni í marga matar-
skammta. Trúðurinn er hinn
skemmtilegasti og dóttir kjötsalans
hrífst af honum og aðvarar hann.
Myndin sýnir síðan kostulegar að-
farir gegn trúðnum auk þess sem
fylgst er með gjörðum annarra per-
sóna í húsinu.
Mörg atriði em ótrúlega fyndin
þrátt fyrir óhugnaðinn sem yfirleitt
fylgir þeim og stendur maður sjálf-
an sig að því að hlæja á ólíklegustu
stöðum. Mikið samspil er á milli
tónhstar og leiks, samspil sem fell-
ur míög vel saman. Litimir í mynd-
inni em frekar daufir en passa vel
við myndina sem er í heild
skemmtun sem gleymist seint.
-HK

Leðurblökumaðurinn og Mörgæsin hittast. Michael Keaton og Danny DeVito í hlutverkum sínum.
Af persónum úr dýraríkinu
BATMAN RETURNS
Útgefandi: Steinar hf.
Leikstjóri: Tim Burton.
Aðalhlutverk: Michael Keaton, Danny
DeVito, Michelle Pfeiffer og Christopher
Walken.
Bandarísk, 1992-sýningartimi 126 mín.
Bönnuð börnum innan 12 ára.
Batman Returns er ekki síðri
fyrri myndinni hvað tækni snertir
og sjálfsagt er sú hlið betri ef eitt-
hvað er, en þá er upptalið hvað
Batman Retums hefúr framyftr
Batman. Fmmleikinn er ekki leng-
ur fyrir hendi, aðeins er verið að
endurtaka hlutina.
Sem fyrr em það skemmtilegar
fígúrur sem skapa spennu og ævin-
týraljómann sem hvílir yfir mynd-
inni. Þar er að sjálfsögðu Bmce
Wayne (Batman) fremstur í flokki
með klæðaskápinn fullan af leður-
blökubúningum. Mörgæsin, sem
Danny DeVito leikur, er kostuleg
figúra og gerir DeVito sér far um
að vera sem óhugnanlegastur og
tekst vel upp. Ekki tekst Michelle
MICHAI-L DANNV Ml< IIELl.K
KLATON DlVITO PFHIFFLR
BATMAN
RKTURNS
Pfeiffer að gera Kattarkonunni jafn
góð skil, enda í eilífri baráttu við
sjálfa sig hvort hún eigi að vera
vond eða ekki.
Sviðsetning Gothamborgar, þar
sem sagan gerist, er mögnuð, allt í
dökkum htum þrátt fyrir að mynd-
in sé látin gerast í kringum jólahá-
tiðina. í bytjun komumst við að því
að sá sem ríkjum ræður í borg-
inni, Max Schreck (Christopher
Walken) hefur uppi áform um að
ná öhum yfirráðum þar og þegar
hann og Mörgæsin snúa bökum
saman er erfitt að eiga við þá félaga
og ómögulegt öhum nema Batman.
Honum reynist samt erfiðara að
eiga við Kattarkonuna, en sú var
áður ritari hjá Max, ritari sem
hann hélt sig hafa drepið, en kettir
komu henni til hjálpar og nú
hreykir hún sér af því aö hafa níu
líf.
Leikstjórinn Tim Burton er rpjög
hugmyndaríkur hvaö viðvíkur ein-
"stökum atriðum, en þessi hug-
myndafrjósemi vinnur gegn hon-
um. Batman Retums verður aldrei
heilsteypt ævintýramynd heldur
aðeins röð atriða sem hvert fyrir
sig býr yfir ákveðnu aðdráttarafli,
en skapa óstöðuga heild.
-HK
Óperuvandræði
MEETING VENUS
Útgefandi: Steinar hf.
Leikstjóri: István Szabó.
Aðalhlutverk: Glenn Close, Niels Are-
strup og Erland Josephson.
Bandarisk/bresk, 1991 - sýningartími
115 min.
Bönnuð börnum innan 12 ára.
í Meeting Venus leikur Niels Are-
strup ungverskan hljómsveitar-
stjóra, Szanto, sem fær það verk-
efni að stjórna uppsetningu á óper-
unni Tannháuser sem á að sjón-
varpa beint um aha Evrópu. Upp-
hefðin er mikil enda er hann ekki
þekktur en vandamálin, sem hann
þarf að glíma við, eru mörg, verk-
fallsaðgerðir kórsins, óánægja með
launin hjá hljómsveitarmeðlimum,
aht lendir þetta á honum, og ekki
bætir það úr að þegar stjarnan
Karin Anderson mætir hefur hún
allt á homum sér í fyrstu en sam-
skipti þeirra enda með eldheitu
ástarsambandi sem ekki bætir and-
lega hðan Szantos, en hann er gift-
Meeting Venus er að mörgu leyti
sérstök og athyglisverð kvikmynd.
Persónusköpun er góð en myndin
er um of melódramatísk. Glenn
Close er góð í hlutverki Andersons
(Kiri Te Kanawa syngur fyrir
hana) og Niels Arestrup sýnir
ágætan leik þótt sterkari leikari
hefði ömgglega gert enn betur. Þá
setur tónhst Wagners sterkan svip
á myndina og gerir það að verkum
að manni leiðist aldrei.
Spilltarlöggur
SINS OF THE FATHER
Útgefandi: Háskólabíó.
Leiksfjóri: Kevin James Dobson.
Aðalhlutverk: Valerie Bertinelli og Ge-
orge Dzundza.
Bandarfsk, 1992-sýningartími 92min.
Bönnuð börnum innan 12 ára.
Mohy Kilcoin er nýútskrifaður
lögfræðingur. Faðir hennar, sem
er lögreglumaður, hefur fengið
vinnu fyrir hana hjá virtu lögfræð-
ingafyrirtæki en hugur hennar
stefnir á að vinna hjá saksóknara,
foður hennar til mikillar gremju.
Það kemur síðar í ljós hvers vegna
faðir hennar vildi ekki að hún
starfaði h)á saksóknaranum. Mohy
lendir strax í rannsókn á stóm
mafíumáh sem margir tengjast.
Það er hagur margra að sú rann-
sókn verði stöðvuð á byrjunar-
stigi...
Sins of the Father er hin sæmfieg-
asta afþreying en ekkert meira.
Sjálfsagt hefði hún getað orðið betri
ef góð skapgerðarleikkona hefði
leikið aðalhlutverkið. Valerie Bert-
inelh veldur alls ekki hlutverkinu
og fehur myndin með leik hennar.
George Dzundza er öUu skárri í
hlutverki fóður hennar.