Dagblaðið Vísir - DV - 08.02.1993, Blaðsíða 12

12
MÁNUDAGUR 8. FEBRÚAR1993
Spumingin
Gætir þú hugsað þér að
búa einhvers staðar ann-
ars staðar en á íslandi?
Sigurbjörg Guttormsdóttir fóstra:
Já, það gæti veriö gaman að búa um
tíma í einhveiju landi en ekki til
frambúðar.
Ragnheiður Elíasdóttir nemi: Já, í
Danmörku.
Ingólfur Egilsson, atvinnulaus: Já,
alls staöar annars staðar, til dæmis
í Los Angeles.
Óskar Hjaltason, atvinnulaus: Já, á
Bahamaeyjum.
Hanna Dóra Hjartardóttir sölumað-
ur: Nei, það er hvergi jafn gott að búa
og hér á landi.
Aðalsteinn Sigurðsson, atvinnulaus:
Já, á eyju í Karíbahafinu.
Lesendur
Fjárfestingar til
atvinnusköpunar
Frá Djúpuvík á Ströndum á uppgangsárunum.
Regina Thorarensen skrifar:
Eg sá í Morgunblaðinu 29. janúar
sl. að Jórdanía heföi áhuga á Aburð-
arverksmiðjunni og vildi flárfesta á
íslandi fyrir 380 milijónir. Víða á
landinu eru stórar verksmiðjur eins
og t.d. á Djúpuvík á Ströndum. Þar
er hin vandaða síldarverksmiðja sem
var fullkomnasta síldarverksmiðjan
og er enn þann dag í dag en svo að
segja ónotuð.
Fólkinu í Ámeshreppi fer fækk-
andi vegna atvinnuleysis. Hótelstýr-
an, Eva Sigurbjömsdóttir, og eigin-
maður hennar fluttu til Djúpuvíkur
fyrir ca. 10 árum með tvær hendur
tómar. Þau keyptu kvennabraggann
í Djúpuvík og settu þar upp hótel og
lifa góðu lífi þrátt fyrir að hótelið sé
I opið þijá mánuði á ári hveiju, rétt
I yfir sumarmánuðina.
Svo kvarta hóteleigendur í Reykja-
; vík og víða um land um hvað illa
gangi að reka hótel og ná þeir aldrei
endum saman. Ég spyr; Væri ekki
ráðlegt að Ásbjöm og Eva, hótelstýra
í Djúpuvík, héldu námskeið fyrir
hóteleigendur sem aldrei ná endum
saman og þykast alltaf tapa og tapa?
Þessi hjón virðast vera með með-
fædda hæfileika í hótelrekstri. Eva
er hins vegar lærð fóstra og maður
hennar, Ásbjöm, er jámsmiður. Hér
tala verkin.
Þetta hálærða fólk nær aldrei end-
um saman vegna þess að það hefur
ekki unnið við atvinnuvegi þjóðar-
innar, kann þar af leiðandi ekkert til
verka. Rétt eins og núverandi ríkis-
stjórn sem oft er með góðar og at-
hyglisverðar hugmyndir en kann
ekkert að vinna úr þeim vegna þess
að stjómendumir þekkja ekkert at-
vinnuvegi þjóðarinnar og hafa aldrei
unnið við þá. Svo hætta þeir og byija
á annarri hugmynd og ekkert verður
eför annað en fálm.
Ég er ekki á móti háskólanámi en
unga fólkið, sem er í háskólanámi,
þarf að gjörþekkja atvinnuvegi ís-
lensku þjóöarinnar með því að vinna
við þá eins og gömlu mennimir áður
sem menntuðust en urðu jafnframt
að vinna við atvinnuvegi þjóðarinn-
ar því þá voru engin námslán. - Og
það er ekki nóg að fjárfesta. Það þarf
að fjárfesta til atvinnusköpunar og
arðsemi fyrir þá sem að standa, svo
og þjóðarbúið allt.
Háaðall og hlutdrægni í viðtölum
Pétur Óskarsson skrifar:
Það vakti athygli mína þ. 18. jan.
sl. að Ríkisútvarpið var með viðtal
við verksmiðjustjóra SVN í Nes-
kaupstað og er það ekki fyrsta skipti
sem ríkisfjölmiölamir finna enga
aðra viðmælendur en úr háaðlinum.
Hér á ég auðvitað við þá hiutdrægni
sem ég kalla svo, að ávallt þegar
fréttir koma frá Neskaupstað er
sjaldan eða aldrei tekin fyrir nema
önnur hhðin á málunum. Eða fyrir
hveija er þá fréttadeild RÚV?
Mér finnst ríkisfjölmiðlarnir sem
nú em undir stjóm sjálfstæðisráð-
herra vera orðnir eins konar útibú
Alþbl., og hef ég þá sérstaklega svæð-
isútvarp Austurlands í huga. Það
koma helst engar fréttir frá Nes-
kaupstað öðmvísi en afbakaðar eða
ósannar. Og þær réttu flalla varla
um merkilegra efni en þaö hvaða
borðvín bæjarstjórinn drekkur eða
um gjafir hans til forseta bæjar-
stjómar.
Má ég til með að nefna í framhaldi
af viðtali við ofannefndan verk-
smiðjustjóra SVN, að mér likar það
ákaflega illa þegar aðkomufólk ætlar
að sefia sig í stellingar um hvað og
hvers vegna við Norðfirðingar ætt-
um að vera bjartsýnir en ekki með
barlóm og nöldur og annað fram eft-
ir götunum, nú þegar ástæða væri
til að leggjast á eitt og gera einhæft
atvinnulíf fjölþættara. - Svona viðtöl
hijóma yfirleitt afar falskt í eyrum
þeirra sem til þekkja. Það hefði veriö
nær að fjalla um það atgervisfólk
sem flúið hefur frá Neskaupstað á
undanfómum ámm og var með há-
leitar hugmyndir í atviimumálum.
En það er varla von til þess að fólk
sem flyst til staðarins og er sett á
valdapíramída á staðnum leggi sig í
framkróka við að kafa í fortíð vel-
gjörðarmanna sinna.
Þorramatur fyrr og nú
Allt er þetta herramannsmatur.
Þórarinn Björnsson skrifar:
Hinn eini og sanni íslenski þorra-
matur samanstendur af feitu kjöti,
bæði söltuðu og nýju, fyrsta flokks
hangikjötsframpörtum og lærum,
súmm bringukollum, sviðalöppum,
hrútspungum og selshreifum, súm
hvalrengi og síld. Alit er þetta herra-
mannsmatur. Ég sakna hins vegar
mikiö hinna uppmnalegu lunda-
bagga sem búnir vom til úr feitum
lambaristlum. Þeir era alveg horfnir
en í staðinn komin pressuð slög og
kalla menn það lundabagga. Hvílík
öfugmæli og vitleysa.
Þá kem ég að selkjötinu, sem einn-
ig er ipjög góður matur ásamt spik-
inu, nýju eða söltuðu, og einnig fisk-
inum. Nú fussa menn og fúlsa við
fiski, jafnvel lúðunni, og segja hana
of feita. Lúðuhausunum er einfald-
lega fleygt í gúanó. Þeir vom í eina
tíð taldir það besta af lúðunni og svo
rafabeltin. Ég veit að margt ungt fólk
borðar ekki lúðu, skötu eða hákarl.
DV áskilur sér rétt
tll að stytta aðsend
lesendabréf
Það er ekki skortur í landi þar sem
veislumat er hent í gúanó.
Ég hef heyrt um áróður lækna og
annarra fræðimanna gegn fitu. Hví-
líkt mgl. Ég er orðinn 62 ára gamall
og hef mtt í mig fitu af nánast öllum
tegundum og finn ekki enn fyrir
kransæðastíflu. Mér verður aldrei
misdægurt, kannski vegna þess að
ég borða hákarl á fastandi maga á
morgnana. Ég er á móti því að neita
sér um allt sem er gott og um leiö
hollt fyrir líkamann. Þaö er varla
hægt að kaupa sér ætt álegg vegna
fituleysis, hvorki hangiálegg né
lambasteikur.
Ég skora á þjóðina, sem er að stór-
um hluta til haldin kvefi og inflúensu
meiri hluta ársins, að breyta nú til
og byija aö borða hinn holla mat sem
við höfum hér í landinu af eigin
rammleik og leggja reykingar af.
Sigurður skrifar:
I sjónvarpsþætti nýlega var
m.a. rætt um hálendisveg. Var
kvartaö undan einkabílismanum
og fullyrt að almenningssam-
göngur á íslandi hefðu verið látn-
ar sitja á hakanum. Málið er ein-
falt: Islendingar em of fáir til að
geta haldið uppi almenningssam-
göngum sem ekki væm einstakl-
ingunmn og þjóðinni allri allt of
dýrar. Þær væru svo strjálar að
óhemju mikill timi einstakling-
anna færi til spillis, og tíminn er
gull. Sjálfsagt er að reyna að
halda uppi lágmarksþjónustu í
almenningssamgöngura en í
stijálbýlu fámenni eins og hér
geta þær aldrei leyst einkabílinn
af hólmi.
G.B. skrifar:
Era íslenskar getraunir gengn-
ar af göflunum? Annað kemur
ekki i hugann þegar maöur horfir
á sjónvarpsauglýsingar þeirra
sem sýna sænska eða danska
bókasafnsfræðinga og vegagerð-
araienn vinna stóra vinninginn í
getraunum. Þessar ósmekkiegu
auglýsingar, sem lítiö minna á
getraunir, hljóta að fæla íslend-
inga frá þátttöku en það er slæmt
mál í slagnum um vinningana við
Svía enda fmnst mér árangurinn
alls ekki hafa verið góður undan-
fariö. Nær væri að nota bara
gömlu, góðu auglýsingarnar með
hinum upplífgandi Ragnari
Reykás fremur en þetta ragl.
Ísraelogfortíðin
Guðmundur hringdi:
Koma Wiesenthal-fulltrúans
hefur orðið til að beina Jjósi á
mál Eðvalds Hinrikssonar. Flest-
ir virðast haUast að því að vissu-
lega hafi Eðvald eitthvaö óhreint
i pokahominu. Það vekur þó at-
hygli aö ríkisstjórn íslands skuli
ekki hafa mótmælt harðlega að á
sama tima og ísraelar leggja ofur-
kapp á að draga mann þennan
fyrir rétt vegna 50 ára gamalla
stríðsglæpa skuli þeir sjálfir vera
að murka lífiö úr Palestínumönn-
um við bæjardymar og standa
svo í deilum viö Sameinuðu þjóð-
imar.
Bandarísku
hamsfeðurnir
Hildur skrifar:
Nú eru tveir Bandaríkjamenn
búnir aö sitja hér í gæsluvarð-
haldi vegna barnsfóðurmálsins.
En hvaö er hægt að gera í þeirra
máh þegar hinir bandarísku
bamsfeður era með yfirráðarétt-
inn yfir stúlkunum? Móðirin is-
lenska gerðist brotleg við banda-
rísk lög meö því aö fara með
dætumar úr landi. Við megum
nú ekki alltaf einblina á þennan
móöurrétt þótt það sé vissulega
freistandi þegar um erlenda feður
er að ræða. Þetta era nú einu
sinni feður stúlknanna. Er bara
íslenskt réttaifar ekki eitthvaö
brenglað og vanhæft miðað við
réttarfar í öðrum löndum?
Samahvaðafiskur
Bjöm Einarsson hringdi:
Viö höfum þurft að lækka verð
á fiski í Bandaríkjunum vegna
aukinnar samkeppni frá Alaska
og Kanada. Málið er einíaldlega
aö þarna vestra er fiskur ekki
mjög vinsæl fæðutegund, aö frá-
töldum ske’lfiskí og krabbadýr-
um. Þeim sem helst nota fisk, og
þá t.d. í mötuneytum sjúkrahúsa
og fangelsa, svo og einstaka veit-
ingahús sem selja hann tjjúp-
steiktan, er yfirleitt sama hvaða
fisktegund þeir nota. Verðið ræð-
ur.