Dagblaðið Vísir - DV - 27.03.1993, Blaðsíða 31

LAUGARDAGUR 27. MARS 1993
43
Einbeitnin leynir sér ekki í svip Jennýjar enda hefur hún nú náð langþráðu takmarki í fimleikunum og er orðin sannkölluð fimleikadrottning íslands.
hjá Helgu þegar uppgötvaðist með
veikindi dótturinnar. EkM síst settu
þau svip á fjármál fjölskyldunnar.
„Fyrir utan erfiðleikana meö Elís var
mjög erfitt hjá mér Ijárhagslega þar
sem ekki reyndist auðvelt að fá
stuðning. Ég þurfti að hætta að vinna
til að vera með barninu. Þar sem ég
átti íbúð fékk ég litla sem enga aðstoð
frá Félagsmálastofnun. Hins vegar
urðu fjárhagsvandræði mín svo mik-
il að ég missti íbúðina og sat uppi
með skuldasúpu. Það var eiginlega
lán í óláni að kaupendur íbúðarinnar
gátu ekki staðið í skilum með greiðsl-
ur og mér tókst einhvem veginn að
kaupa hana aftur með því að semja
við lögfræðinga,'1 segir Helga. „Þar
sem það var dóttir mín en ekki ég
sem var veik þá fékk ég aðeins hálfan
mánuð á launum. Ég hafði ekki rétt
á atvinnuleysisbótum né heldur
sjúkradagpeningum. Mig minnir að
mér hafi verið dæmdar rúmar eitt
þúsund krónur á mánuði. Auk þess
fékk ég lán hjá Félagsmálastofnun
sem ég endurgreiddi."
Þau Helga, Elís og Jenný hafa alltaf
Verið mjög samrýnd og unnið saman
að öllum málum. Það segir hún hafa
bjargað miklu. „Þegar þetta gerðist
var ekki talað um sjúkdóma og fjár-
hagserfiðleika eins opinskátt og nú
er. Fólk hrósaði mér fyrir hversu
dugleg ég væri en gerði sér enga
grein fyrir erfiðleikum mínum né
heldur hversu mikið veikt barnið
mitt var,“ segir Helga.
Það kom reyndar einnig Helgu á
óvart þegar hún dvaldi með Jennýju
á spítalanum í Kanada hvernig for-
eldrar sneru baki við bömum sínum
þegar svo alvarleg veikindi komu
upp. „Ég klappaði þeim stundum á
kinnina; fann til með þeim þar sem
foreldrarnir létu ekki sjá sig. En ég
var beðin að gera það ekki. Starfs-
fólkinu fannst ekki að búa ætti til
væntingar hjá þessum börnum."
Börn með krabba-
mein
Jenný segist muna vel eftir þess-
um dögum á spítalanum. Hún lætur
minningarnar þó ekki þjaka sig og
segist vel geta rætt þessi veikindi sín.
Það má þó teljast kraftaverk hversu
vel gekk með hana enda voru læknar
á þeim tíma sannfærðir um að hún
væri einsdæmi. Helga segir að marg-
ir hafi beðið fyrir Jennýju og meðal
þeirra var Einar á Einarsstöðum.
Einnig vissi hún til þess að Hvíta-
sunnusöfnuðurinn bað fyrir henni.
Undanfarið hafa verið miklar um-
ræöur í þjóðfélaginu um börn með
krabbamein og söfnun skilaði hátt í
sextíu milljónir. Helga telur einmitt
að þetta hafi verið nauðsynlegt til að
opna augu fólks fyrir hversu erfitt
það er að hugsa um veik börn, jafnt
andlega sem fjárhagslega. „Svona
hlutir voru bara ekki ræddir þegar
ég stóð í þessu," segir hún.
Helga segist alltaf hafa haft hugboð
um frá því fyrsta að eitthvað alvar-
legt væri aö barninu. „Maður vissi
ekki neitt um heilaæxli eða krabba-
mein og þetta gerðist allt mjög fljótt
þannig að maður var hálfáttaviltur.
Rétt áður en við fórum utan var ég
orðin svo þreytt eftir aUa spennuna
að láta bamið aldrei finna fyrir
hræðslu sinni.
Haustið eftir að Jenný var skorin
langaði hana aftur að fara í fimleika
en Helga vildi heldur að hún færi í
ballett. Hún prófaði því ballett í stutt-
an tíma en ákvað síðan að fara frek-
ar í fimleikana. Jenný reyndi ekkert
ar síðan og stefnt að íslandsmeistara-
titlinum sem henni tókst að vinna
eins og allir vita.
Hún stundar nám í Iðnskólanum í
almennu námi enda veit hún ekki
hvað hana langar til að verða. „Ég
ætlaði í hárgreiðslu en hef séð að
starfið muni ekki henta mér. Ég
Þau hafa staðið saman í gegnum súrt og sætt, Elís, Jenný og Helga, og fengið stuðning hvert frá öðru.
- Var það ekki stór ákvörðun á sín-
um tíma að ákveða að fara með veikt
barnið til Kanada?
„Það versta var auðvitað óvissan
um hvort þetta mundi bera árangur.
Eiginmaöur móður minnar, sem
ávallt hefur reynst mér og mínum
einstaklega vel, sagðist ætla að horga
ferðir fyrir okkur ef sjúkrasamlagið
gerði það ekki. í rauninni var þess
vegna ekki nokkur vafi á að ég færi.
Sjúkrasamlagiö borgaði síðan far-
gjaldið fyrir okkur og sjúkrahús-
kostnaöinn sem var auðvitað gríðar-
lega hár. Það var þó heppni að ég
átti margt skyldfólk á staðnum sem
ég skiptist á að búa hjá þannig að
uppihaldskostnaður varð minni fyrir
bragðið. Auk þess var þetta borg sem
ég ólst upp í og var kunnug í. Ég vildi
þó fá að sofa hjá Jennýju á spítai-
anum en það var ekki alltaf auðsótt,
fór svolítið eftir hvaða vakt var aö
störfum."
að ég varð fárveik af stressi. Ég fékk
sprautu til að ég gæti sofiö. Þó mátti
ég ekki fá of mikið þar sem ég þurfti
að vera klár í slaginn þegar til
Kanada væri komið.“
Einu sinni hrædd
Jenný segir að fyrstu einkenni
hafi komið fram um jólin 1981 en hún
fór ekki til læknis fyrr en í janúar. í
lok febrúar var hún skorin upp hér
á landi og nokknun dögum síðar aft-
ur í Kanada þannig að atburðarásin
var hröð.
- En var hún sjálf hrædd?
„Það er aöeins eitt skipti sem ég
man eftir að ég hafi verið hrædd. Þá
vorum við að fara með lyftu upp á
skuröstofu og ég sá að mamma tárað-
ist og bað Faöirvorið með mér. Það
var í eina skiptið sem ég sá hana
hrædda og það gerði mig hrædda,"
segir Jenný. Helga segist hafa reynt
að fara varlega með sig þótt hún hefði
gengið í gegnum svö erfiða upp-
skurði. Henni fannst hún geta allt
og krafturinn var mikill. „Kannski
var ég hrædd innst inni og hlffði mér
þá í stöku æfingum," segir hún.
Stefnt að
íslandsmeistaratitlin-
um
Undanfarin ár hefur Jenný hald-
ið áfram í fimleikunum. Fyrir þrem-
ur árum tók hún fyrst þátt í íslands-
meistaramóti. Árið þar á eftir tók
hún sér frí frá fimleikunum en sá
eftir því og byrjaði aftur. Jenný hefur
alltaf æft með Ármanni og þjálfan
hennar er Berglind Pétursdóttir. Á
íslandsmeistaramótinu í fyrra mun-
aði minnstu að hún næði titlinum en
það mistókst á síðustu stigunum.
Jenný hefur því æft sex daga vikunn-
gæti farið að þjálfa í fimleikunum og
vel getur verið að ég geri þaö,“ segir
hún.
Jenný hafði ætlað að hætta eftir
að íslandsmeistaratitlinum væri náð
en er hætt við það. „Ýmis mót eru
fram undan hjá mér sem mig langar
að taka þátt í,“ segir hún.
Frá því Jenný gekkst undir hinn
mikla uppskurö á sínum tíma hafa
orðið stakkaskipti hjá fjölskyldunni.
Elís er kominn með unnustu og far-
inn aö búa og mæðgumar tvær hafa
komiö sér notalega fyrir í Miðtúninu.
Helga keypti þá íbúð af Mikson, Eð-
vald Hinrikssyni, fyrir tveimur árum
ásamt Elís syni sínum en í henni
hafa miklir íþróttamenn búið. Það
má sannarlega segja að skipst hafi á
skin og skúrir en Helga segir að
stærsta hjálpin hafi verið hversu
samrýnd þau þijú hafi verið og stað-
ið saman þrátt fyrir alla erfiðleikana.
-ELA