Dagblaðið Vísir - DV - 17.05.1993, Síða 14

14
MÁNUDAGUR 17. MAÍ 1993
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: SVEINN R. EVJÓLFSSON
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON
Ritstjórar: JÓNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM
Aðstoðarritstjórar: HAUKUR HELGASON og ELlAS SNÆLAND JÓNSSON
Fréttastjóri: JÓNAS HARALDSSON
Auglýsingastjórar: PÁLL STEFÁNSSON og INGÓLFUR P. STEINSSON
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar: ÞVERHOLTI 11,
blaðaafgreiðsla, áskrift: ÞVERHOLTI 14, 105 RVlK. SlMI (91)63 27 00
FAX: Auglýsingar: (91 )63 27 27 - aðrar deildir: (91 )63 29 99
GRÆN NÚMER: Auglýsingar: 99-6272 Askrift: 99-6270
AKUREYRI: STRANDG. 25. SlMI: (96)25013. BLAÐAM.: (96)26613.
FAX: (96)11605
Setning, umbrot, mynda- og plötugerð:
PRENTSMIÐJA FRJALSRAR FJÖLMIÐLUNAR HF„ ÞVERHOLTI 11
Prentun: ARVAKUR HF. - Askriftarverð á mánuði 1200 kr.
Verð I lausasölu virka daga 115 kr. - Helgarblað 150 kr.
Sér grefur gröf þótt grafi
Á tímum kreppu og erfiðleika er fátt mikilvægara einni
þjóð en að fólk hafi trú á landsstjóminni. Fæstir gera ráð
fýrir að ríkisstjóm geti ráðið fram úr vandanum með
einhverjum töfralausnum en það em margir sem binda
vonir við að bæði ríkisstjóm og Alþingi reyni að leiða
þjóðina út úr ógöngunum. Þegar á móti blæs þarf þjóðin
á festu, samstöðu og leiðsögn að halda.
Á Alþingi sitja að vísu bæði stjómarsinnar og stjómar-
andstæðingar svo ekki er við því að búast að sjónarmið
fari þar saman. En þess heldur er það nauðsyn að stjóm-
arsinnar séu samstiga og standi við bakið á þeirri ríkis-
stjóm sem þeir bera ábyrgð á. Stjómarandstaðan gegnir
því hlutverki að veita aðhald og halda ríkisstjóm við
efnið en það er fyrst og fremst þingræðislegur meiri-
hluti ríkisstjómar og ríkisstjómin sjálf sem axlar þá
skyldu að veita þjóðinni forystu. Og sú forysta er enn
mikilvægari þegar á bjátar. Þá er hættan sú að átök verði
harðari, sundurlyndisfj andinn gangi laus og þjóðin tvístr-
ist í örvæntingarfullri viðleitni til að leita sér vars.
Því miður hefur ríkisstjómin ekki gengið á undan
með góðu fordæmi. Slæmt var þegar ráðherrar storkuðu
beinlínis þeirri samúð og stuðningi sem þeir þurfa á að
halda með dæmalausri ákvörðun um skipan fram-
kvæmdastjóra Ríkissjónvarpsins. Sú ögrun er miklu
djupstæðari og verður miklu langvinnari en ráðherram-
ir gera sér grein fyrir. Hún eyðilagði trúverðugleika
þeirra.
Verra er þó þetta eilífa tal um breytingar í ríkisstjóm-
inni. Formenn stjómarflokkanna hafa sjálfir haft frum-
kvæði að þeirri umræðu með endurteknum véfréttum
um hrókeringar og uppstokkun á ráðherrahðinu. Nú síð-
ast setti formaður Alþýðuflokksins fram þá hugmynd að
skipta eigi ráðuneytum upp á nýtt á milli flokkanna og
það fær ekki aðrar undirtektir en þær að aðrir ráðherrar
segjast skellihlæja. Svo frarstæðukennt finnst þeim það
sem samráðherra lætur út úr sér.
Nú er það nýjast að þingmenn Sjálfstæðisflokksins
efna til funda um landið þar sem þeir nota tækifærið til
að uppnefha formann Alþýðuflokksins sem hvert annað
sknpi.
í skoðanakönnunum hafa vinsældir ríkisstj ómarinnar
jafnan mælst í miklum minnihluta meðal þjóðarinnar.
Ríkisstjómin er enginn ástmögur þjóðarinnar og hér í
blaðinu hefur sá sem þetta skrifar haft marga fyrirvara
um skynsemina í því sem ríkisstjómin hefur tekið sér
fyrir hendur. En engu að síður er þeirri vinsamlegu
ábendingu komið hér á framfæri að það þjónar engum
hagsmunum að grafa sér sjálfum slíka gröf. Það þjónar
aflra síst hagsmunum ríkisstj ómarinnar sjálfrar að gefa
það sí og æ í skyn að nú eigi þessi eða hinn að hætta í
ríkisstjóm og aðrir að taka við. Það er beinlínis til niður-
rifs og eyðileggingar þegar þingmenn stjómarliðsins tala
með fyrirhtningu um ráðherra ríkisstjómarinnar, jafn-
vel þótt þeir séu úr hinum flokknum.
Ríkisstjómin er að vinna erflð verk. Hún stendur í
ströngu og á meðan afla menn sér ekki vinsælda. Því
verður að taka. En traustinu má ekki glata því þá er
aht farið til fjandans og þjóðin er iha sett ef hún hefur
landsstjóm sem hvorki hefur vinsældir né traust og allra
helst ef hún hefur ekki traust á sér sjálfri.
Stjómarhðar og formenn flokkanna eiga að feha niður
ahttalum breytingar á ríkisstjóminni, aðrar en þær sem
ákveðið standa fyrir dyrum. Nóg er samt um vandamál-
in þó þau séu ekki heimatilbúin. EUert B. Schram
„Það fylgir nefnilega sögunni að kosningabrátta sú, sem hélt John Major og hans flokki við völd í Bretlandi,
hafi kostaö alls ellefu milljónir punda,“ segir meðal annars í grein höfundar. Símamynd Reuter
íhaldið er rekið
fyrir erlent fé
Fyrirsögnin á þessum pistli er
óneitanlega glannaleg: menn gætu
haldið að ég sæti uppi með æsilegar
upplýsingar um vafasamt peninga-
streymi til Sjálfstæðisflokksins frá
öörum löndum. Svo er reyndar
ekki. Þaö er hins vegar verið að
tala um einn af þeim bræðraflokk-
um sem Sjálfstæðisflokkurinn lítur
mest upp til: íhaldsflokkinn
breska. Óg um ástand, sem eins
gæti orðið að veruleika hér á ís-
landi, ef menn eru duglegir við að
„laga sig að“ siðum og reglum í
Evrópu.
Borguðu tvo þriðju!
Nema hvaö: það stóð í bresku
blaði (Guardian) á dögunmn að
fyrrum fjáröflunarstjóri íhalds-
flokksins breska (sem er bæði sör
og hershöfðingi að nafnbót) hefði
greint frá því að erlendir vinir
Ihaldsflokksins hefðu fyrir þing-
kosningar í fyrra greitt í sjóði hans
sjö milljónir punda.
Þetta er ekki smámál. Það fylgir
nefnilega sögunni að kosningabar-
átta sú, sem hélt John Major og
hans flokki við völd í Bretlandi,
hafi kostað alls ellefu milljónir
punda. Sem sagt: erlendir aðilar
greiddu tvo þriðju af kostnaði sem
lagður var út vegna kosningasigurs
íhaldsins - og á sá flokkur þó sann-
arlega fyrir ýmsa forríka hauka í
homi í breskum stórfyrirtækjum.
Að sjálfsögðu ætluðu þessir er-
lendu aðilar að fá eitthvað fyrir
sinn snúð. Fjáröflunarstjórinn seg-
ir hikstalaust: Þessir menn sáu sér
hag í því að Ihaldsflokknum gengi
vel. Þeir trúðu því að Bretland
væri best komið undir áframhald-
andi íhaldsstjóm.
Það skrýtna við fréttina er að
Guardian virtist líta á þetta mál
Kjalkiiim
Árni Bergmann
rithöfundur
til þings með árangri á okkar fjöl-
miðlaöld án þess að fá til þess mik-
ið fé. Sá herkostnaður fer jafnt og
þétt vaxandi.
íslensk framtíð?
Snúum slíku dæmi upp á ísland.
Vel gæti það hugsast aö fjársterkir
aðilar (matvælasamsteypa t.d.)
hefðu hug á að koma íslandi alla
leið inn í Evrópubandalagið og
gleypa síðan nokkra feitustu bitana
í okkar sjávarútvegi. Til að greiða
fyrir því legðu þessir aðilar stórfé
í kosningasjóði þeirra alþýöu-
flokksmanna og sjálfstæðismanna
sem næst standa „umsókn að EB“.
Hvað mundi gerast? Líklega eru
íslendingar enn svo miklir „afdala-
menn“ að þeir mundu hneykslast
á slíkri íhlutun í okkar pólitík - ef
„En hitt virðist orðið nokkuð sjálfsagð-
ur hlutur við breskar aðstæður: að
peningafurstar taki þátt í því að kaupa
pólitískum skjólstæðingum sínum völd
- þvert yfir öll landamæri.“
sem sjálfsagðan hlut. I útlegging-
unni var aðeins á það minnst aö
John Major forsætisráðherra hefði
valdið ergelsi í flokki sínum með
þvi að loka fyrir frekari upplýs-
ingar rnn það hvaðan íhaldið fær
peninga. En hitt virðist orðið nokk-
uð sjálfsagður hlutur við breskar
aðstæður: að peningafurstar taki
þátt í því að kaupa pólitískum
skjólstæðingmn sínum völd - þvert
yfir öll landamæri. Og ég segi:
kaupa völd - af þeirri einfóldu
ástæðu að enginn getur boðið fram
upp kæmist. En í rauninni væri hér
ekld um annað að ræða en rökrétt
framhald af flórfrelsinu í Evrópu.
Fjórfrelsið er fyrst og fremst frelsi
þeirra sem peninga eiga til aö valsa
með þá milli landa og fjárfesta í
hveiju sem þeim sýnist - hvort sem
væri í fiskiðjuveri, tryggingum,
vatni - eða vikaliprum stjómmála-
mönnum.
Enda allt til sölu.
Árni Bergmann
Skoðanir aimarra
Ráðherrahrókeringar
„Einhver umræða hefur farið fram um það innan
AlþýðUflokksins að viturlegra væri af hálfu flokksins
að stokka upp í ráðherraliði sínu með afgerandi
hætti. Þeir fáu sem em stuðningsmenn róttækra
breytinga segja að ljóst sé að Eiður Guönason sé að
hætta í póhtík, hvort sem það verði að hans ósk eða
ekki. Hann eigi einfaldlega engan stuðning til áfram-
haldandi þingsetu í sínu kjördæmi, Vesturlandi, og
því sé sjálfhætt.“ Agnes Bragadóttir í Mbl. 14. maí
Sukkað með sjóðina
„Fjöldi sjóða fyrir sukkara eru kenndir við at-
vinnuvegina og uppbyggingu ótrúlegustu fyrirbæra
og er þeim sökkt niður í djúp banka og alls kyns
stofnana og er ógerlegt að fylgjast með ferli þeirra,
fremur en hvalanna sem aldrei eru sýnilegir nema
skamma hríð og enginn veit hvar eru eða hvað
þeir aðhafast þess á milli. Meira og minna sukksam-
ar stjómir og ráð, úthluta úr sjóðum og era athafnir
þeirra óskiljanlegar öllu venjulegu fólki. Nöfn sjóð-
anna og tilgangur þeirra era vafin dulúð orðskrúðs
sem ekki er á færi nema innvígðra að skilja og er
með ólíkindum hvað almúginn í þessu landi lætur
bjóða sér ...“ oó í Timanum 14. maí
Korpúlf sstaðir að Listamiðstöð
„Það hefur enginn lýst ánægju sinni með þetta
safnahús, enginn hefur beðið um það, enginn virðist
vilja það og það hefur yfirleitt enginn áhuga á að
það verði til, nema náttúrulegaborgaryfirvöld. Hlut-
verkum þess virðist líka ágætlega sinnt annars stað-
ar. Það eru bókasöfn í Myndlista- og handíðaskólan-
um og í Listasafni íslands, það er til sérstakt kvik-
myndasafn og það hefur enginn tölu á sýningar- og
öðrum sölum á höfuðborgarsvæðinu."
Leiðari í Pressunni 13. maí