Dagblaðið Vísir - DV - 03.12.1994, Blaðsíða 10

10
LAUGARDAGUR 3. DESEMBER 1994
Færjólahangikjötið
sent til Teheran
- Linda Ólafsdóttir er gift armenskum aðventistapresti sem starfar í Teheran
Þó að Linda Ólafsdóttir hafi und-
anfarin ár haldið jól í Teheran í íran
hefur hún haft það fyrir sið að borða
hangikjöt og tilheyrandi um hátíð-
arnar. „Kjötiö hefur komist hingað
til mín óskemmt og það er ósköp
gaman að fá það. Og svo kemur það
líka fyrir að það snjói hér í desember
þannig að ekki er útilokað að jólin
verði hvít. Undanfarið hafa þó verið
miklar rigningar og hitinn 10-15
stig,“ segir Linda.
Hún hefur verið búsett í íran í tvö
ár þar sem eiginmaður hennar er
forstöðumaður aðventistasafnaðar.
Eiginmaðurinn, Hamzik Keshis-
hzadeh, er Armeni sem fæddist í íran
og dvaldi þar til tvítugs. Þá hélt hann
til Beirút í Líbanon þar sem hann tók
BA-próf í guðfræði. Frá Beirút lá
leiðin til Englands þar sem Hamzik
var við framhaldsnám í guðfræði og
þaö var þar sem þau Linda kynntust.
Ástin kviknaði
í skóla aðventista
„Ég hafði farið til Englands til að
læra ensku haustið 1987 og við
kynntumst í skóla sem er rétt fyrir
utan London og er rekinn af aðvent-
istum,“ segir Linda.
Tveimur árum síðar giftu þau sig
á íslandi. Héðan héldu þau beint til
Kýpur þar sem Hamzik starfaði sem
prestur aðventista. Eftir ársdvöl á
Kýpur héldu þau til Beirút í Líbanon
þar sem þau bjuggu í tvö ár. í Beirút ^
var Hamzik við kennslustörf en
Linda vann á skrifstofu skólans. Að
lokinni dvöl í Beirút var förinni heit-
ið til írans en Linda fór þó heim í
millitíðinni og dvaldi hér í níu mán-
uði.
Ævintýralegt
en líka erfitt
„Ég hef getað verið heima næstum
því á hverju ári og var til dæmis
heima í tvo mánuði núna í sumar.
Það er auðvitað erfitt að búa svona
langt frá fiölskyldunni en að öðru
leyti hefur mér fundist þetta ævin-
týralegt," segir Linda.
Flestir íbúa Teheran eru múslímar,
að sögn Lindu, en þar eru einnig
nokkrar kristnar kirkjur, eins og
aðventistar, hvítasunnumenn, vottar
Jehova og kaþólikkar. Armenar eru
fiölmennir í Teheran og tilheyra þeir .
grísku réttrúnaðarkirkjunni, að því
er Linda greinir frá.
„Hér í Teheran verður maöur ekki
var við jólaundirbúning, nema hvað
hinir ýmsu söfnuðir halda jól fyrir
sig. En um nýárið er hátíð tengd
íslam og þá eru sett upp ljós og
skreytingar."
Með síæðu
úti á götu
Linda býr í einu af úthverfnm Te-
heran í norðurhluta borgarinnar, er
heimavinnandi húsmóðir og sinnir
tveggja ára syni sínum sem heitir
Róbert. Þegar hún fer út á götu verð-
ur hún að aðlaga sig ríkjandi sið og
hefur því slæðu á höfðinu. Hún klæð-
ist einnig síöum frakka. „Samkvæmt
sið múslíma verða allar konur að
vera huldar. En inni í mínum eigin
Linda Ólafsdóttir ásamt eiginmanni sinum, Hamzik, og syninum Róbert á jólunum í fyrra i Teheran.
Úti í sínum eigin garöi þarf Linda ekki aö vera meö slæðu á höföi eins og hún veröur að gera úti á götu.
garði má ég vera klædd eins og ég
vil, eða eins lengi og nágrannarnir
fara ekki aö kvarta,“ segir Linda.
Hún þarf ekki að vera í fylgd karl-
manns þegar hún fer út. „Konur geta
farið allra sinna feröa. Þær þurfa
hins vegar að vera varkárar með
samskipti við hitt kynið úti á götu,
og þá sérstaklega ungar stúlkur. En
annars er allt mjög frjálst."
Svíkja og pretta
eins og hægt er
Reyndar kveðst Linda ekki fara oft
sjálf út til að kaupa í matinn vegna
tungumálaörðugleika. „Ég sendi yf-
irleitt manninn minn því hann talar
persnesku. Það eru ekki margir
kaupmenn sem tala ensku. Þeir eru
fljótir að gera sér grein fyrir því að
maður er útlendingur og þá reyna
þeir að svíkja og pretta eins mikið
og hægt er.“
Linda kveðst vera að læra aö búa
til íranskan mat, að minnsta kosti
þá rétti sem henni þykir góðir. Úrval-
ið af grænmeti er mikið og gott þann-
ig að hún hefur oft grænmetisrétti á
borðum. Erfitt er að fá góðan fisk,
aö mati Lindu.
Gjörólíkur
hugsunarháttur
Hún segist mest hafa samband við
erlendar konur, búsettar í Teheran.
„Fyrsta árið einangraöi ég mig mjög
mikið en núna hef ég kynnst mörgum
útlendum konum sem eru hér. Þær
eru allra þjóða, aðallega bandarísk-
ar, breskar og þýskar. Við höfum
eiginlega skapaö okkar eigin menn-
ingu. Ég er reyndar nýbúin að frétta
af öðrum íslendingum hér en ég er
ekki búin að hafa samband við þá.
Ég hefkynnst mjög fáum persnesk-
um konum. Hugsunarháttur. okkar
og þeirra er gjörólíkur. Það er mjög
erfitt að halda uppi samræðum um
sameiginleg málefni. Samskiptin
verða mest á yfirborðinu. Maður á
meira sameiginlegt með útlensku
konunum. Við sem komum annars
staðar frá reynum líka að koma
krökkunum okkar saman til að þeir
kynnist menningu sem er líkari
þeirri sem maður kemur sjálfur frá.“
Linda tekur það þó jafnframt fram
að þaö sé alls ekki jafn slæmt og
margir halda að búa í Teheran. „Það
er alls ekki þannig að fólk sé skotiö
hér úti á götu og það er ekki stríð
hér eins og margir telja. Ég get hugs-
að mér að vera liér fiögur ár í viðbót
en ekki lengur því þá verður sonur
okkar kominn á skólaaldur og ég vil
að hann gangi í skóla annars staðar
en hér.“
Jólin sem fara í hönd halda Linda,
eiginmaður hennar og sonur reyndar
ekki í Teheran heldur á Kýpur. „Við
ætlum að halda jól upp á íslenskan
máta á Kýpur ásamt systur minni
og bróður. Það er auðveldara fyrir
okkur að hittast á Kýpur en hér í
Teheran. Það eru takmarkanir á
heimsóknum ættingja til útlendinga
hér. Úr því að við hittumst á Kýpur
þarf maður ekki að hafa áhyggjur
af því hvort þau fái leyfi til aö koma
og hvort þau fái bæði leyfi og hvenær
þau fái svar. Aðalatriðið er að geta
haldið jólin saman.“